Αμερικανική κυριαρχία τέλος;

Η αναγνώριση της ανεξαρτησίας της Αμπχαζίας και της Ν. Οσετίας από τη Ρωσία συνιστά πράξη μοναδική στη μετασοβιετική ιστορία. Τα τελευταία είκοσι χρόνια σε τέτοιες ενέργειες προέβαινε μόνο η υπερδύναμη Αμερική, η οποία σήμερα μοιάζει αδύναμη να αντιδράσει. Ζούμε λοιπόν το τέλος της αμερικανικής κυριαρχίας;

Τα πράγματα πλέον είναι ξεκάθαρα. Η Ρωσία του Πούτιν δεν ζητά, αλλά επιβάλλει τουλάχιστον την απόλυτη ισότητα με τις ΗΠΑ. Κόσοβο εσείς, Αμπχαζία-Οσετία εμείς. Τέλος. Και διακοπή σχέσεων για έξι μήνες. Και πέρα από την επίδειξη δύναμης, η Ρωσία έχει νομικά και ηθικά δίκαιο, ή καλύτερα λιγότερο άδικο, καθώς έρχεται να υποστηρίξει και εκείνη την καταστρατήγηση του διεθνούς δικαίου, αλλά έρχεται δεύτερη.

Τα γεγονότα οδηγούν ολοταχώς προς έναν νέο ψυχρό(;) πόλεμο, ο οποίος όσο και αν δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά, συμφέρει την Ελλάδα. Μία τέτοια κατάσταση με χειρισμούς όπως αυτοί των τελευταίων χρόνων και λίγο πιο ενεργή συμμετοχή στα περιφερειακά ζητήματα, θα μας επιλύσει προβλήματα όπως το σκοπιανό και το κυπριακό. Αλλά ακόμη είναι νωρίς. Η αρκούδα μόλις ξύπνησε. Ας ελπίσουμε να κατορθώσουμε να γίνουμε ο γύφτος που θα την κάνει να χορεύει για λογαριασμό του.

Για να μην ξεχνιόμαστε...

Ανόρθωση-Ολυμπιακός 3-0!!!

Απόγνωση στους Ολυμπιακούς. Και όμως υπάρχει λύση!

Θρύλε γερά, πάρτο στα χαρτιά!!!

Σαακασβίλι: Το χαρακτηριστικό παράδειγμα του αμερικανού πράκτορα

Η περίπτωση του προέδρου της Γεωργίας Σαακασβίλι, πέρα από την αφέλεια και τις ψυχώσεις ίσως, του συγκεκριμένου προσώπου, προσφέρεται για τη μελέτη του πώς οι ΗΠΑ κτίζουν την "παντοδυναμία" τους. Αγοράζουν πρόσωπα σαν το Σαακασβίλι, τα οποία γνωρίζουν καλά πως λόγω της μετριότητάς τους δεν θα μπορούσαν ποτέ να ηγηθούν, αν δεν τους έσπρωχναν οι εγκατεστημένες πλέον στις περισσότερες χώρες του κόσμου, αμερικανικές δομές.

Ας δούμε λίγο το προφίλ του Σαακασβίλι. Γόνος μεσοαστικής οικογένειας, σπουδάζει στην εχθρική προς τη Ρωσία, Ουκρανία και συνεχίζει τις σπουδές του στις ΗΠΑ. Με την έγκριση των ΗΠΑ επιστρέφει στη Γεωργία και πολιτεύεται, άγνωστος μέχρι τότε, νεώτερος από 30 και με πολλά χρόνια στο εξωτερικό. Ποιός τον ψηφίζει; Πώς γίνεται σύμβουλος του Σεβαρτνάτζε; Γίνεται βουλευτής, υπουργός και τέλος στρέφεται κατά του ευεργέτη του Σεβαρτνάτζε, τον ανατρέπη και καθίσταται πρόεδρος. Στις τελευταίες εκλογές επανεξελέγει με το ύποπτο 65%.

Η πραγματική δύναμη των ΗΠΑ δεν βρίσκεται ούτε στη στρατιωτική ισχύ, ούτε στην ενεργειακή αυτάρκεια, αλλά στις εξαγορασμένες συνειδήσεις σε όλο τον κόσμο που δουλεύουν για λογαριασμό τους. Το δέλεαρ της εξουσίας για έναν νέο αστό, που μεταβαίνει στις ΗΠΑ για σπουδές είναι σχεδόν ακατανίκητο. Μόνο μία γερή συνείδηση του συνανήκειν και του γενικού καλού, του κοινού συμφέροντος δηλαδή που είναι το συμφέρον όλων μας, μπορούν να το υπερβούν. Όταν όμως κανείς είναι λίγο πάνω από το μέτριο και εξουσιομανής, γνωρίζει πως μόνο με την αμερικανική βοήθεια μπορεί να πετύχει· και εκεί ενδίδει, και φεύγει οδοιπόρος για τα Σούσα, που γράφει και ο ποιητής.

Το τραγικό αποτέλεσμα για όλους, το βλέπουμε ξεκάθαρα τις τελευταίες μέρες στο πρόσωπο και τις ενέργειες του Σαακασβίλι.

Είναι πολλά τα λεφτά, Τάσσο...

Παραφράζοντας την παροιμιώδη πλέον φράση του Καλογήρου στην ελληνική ταινία με τον Κούρκουλο, που πάει να τον σκοτώσει και ο τελευταίος τον ρωτάει "Κι εσύ Μαύρε;" για να πάρει την απάντηση "Είναι πολλά τα λεφτά Άρη", βρισκόμαστε στην απάντηση που θα έδιδαν στον πρόεδρο Παπαδόπουλο, όλοι οι υποστηρικτές του σχεδίου Ανάν, αν ήταν ειλικρινείς.

Όπως αποδεικνύει το άρθρο στην εφημερίδα "Έθνος" στις 3 Αυγούστου 2008 οι ΗΠΑ έριξαν πολύ χρήμα σε Κύπρο (και Ελλάδα;) για να αγοράσουν συνειδήσεις και να στρέψουν το κλίμα προς το "ναι" στο σχέδιο Ανάν. Μήπως άραγε συνέχισαν, και αφού δεν πέτυχαν στο "ναι" τάιζαν τα λαμόγια μέχρι να ρίξουν τουλάχιστον τον Παπαδόπουλο;

Η παραπάνω είδηση αποτελεί δικαίωση όσων πιστεύουν πως οι διεθνείς εξελίξεις και τα πολιτικά πράγματα εν γένει δεν προχωρούν πάντα, όπως γίνεται γνωστό. Υπάρχουν πολλές υπόγειες διαδρομές και συχνά σχεδιάζονται ενέργειες που προσεγγίζουν στη συνωμοσία. Πού είναι λοιπόν σήμερα. όσοι μέμφονται αυτούς που κοιτάζουν πίσω από τα φαινόμενα, ως συνωμοσιολόγους; Αλλά πώς να μιλήσουν, αφού ήταν οι ίδιοι που στήριξαν το σχέδιο Ανάν!

Η είδηση αυτή μάλλον παραπέρασε στα ψιλά όλων των Μέσων! Ακόμη και στα μπλόγκς! Δεν είναι λίγο περίεργο αυτό; Μήπως η Αμερική ρίχνει και σε μπλόγκερς; Πώς είναι δυνατόν κανείς να μην ασχολείται με ένα τόσο καίριο όχι μόνο για τα εθνικά θέματα ζήτημα αλλά και για την ίδια την υπόσταση της δημοκρατίας μας;

Αλλά όπως είπαμε: Είναι πολλά τα λεφτά, Τάσσο...