Κρίση οικονομική;

Επειδή τις τελευταίες μέρες διαβάσαμε αρκετές αναλύσεις σχετικά με την οικονομική κρίση και το τέλος της ιστορίας (για ορισμένους και του κόσμου) που θα επιφέρει, θα παραθέσουμε κάποιες σχετικές σκέψεις μας.

Η κρίση είναι σαφές πλέον πως υπήρξε μία κρίση υπερπαραγωγής όχι μόνο αγαθών, όπως αυτή του 1929 αλλά κυρίως υπηρεσιών και χρηματο-οικονομικών προϊόντων. Δεν πρόκειται δηλαδή για αδυναμία πολλών νοικοκυριών στις ΗΠΑ να εξοφλήσουν τα στεγαστικά τους δάνεια, αλλά για υπερπαραγωγή τέτοιων δανείων. Η υπερπαραγωγή αυτή οδήγησε σε χορήγηση δανείων για να καλυφθούν άλλα δάνεια, εφόσον δεν υπήρχαν πλέον νέοι πελάτες που ενδιαφέρονταν (στην ουσία μπορούσαν) να δανειοδοτηθούν. Οι τράπεζες έπρεπε πάση θυσία να σπρώξουν τα δάνειά τους με ολοένα και ευνοϊκότερους όρους, οπότε εφόσον η αγορά κορέστηκε, φτάσαμε στην εμφάνιση των συμπτωμάτων της κρίσης. Η υπερπαραγωγή αυτή ξεπέρασε τα όρια αντοχής του πλανήτη! Η γη δεν είναι...
ένας ανεξάντλητος χώρος εκμετάλλευσης και αέναου κέρδους! Ούτε έχει άπειρους πόρους. Έχει όρια που όλα δείχνουν πως τα φτάσαμε! Μην ξεχνάμε επίσης και την αύξηση των ρυθμών ανάπτυξης της Κίνας και της Ινδίας, οι οποίες έπαψαν πλέον να αποτελούν την πιθανή εφεδρεία μελλοντικών πελατών των μεγάλων τραπεζών και επιχειρήσεων της Δύσης. Η υπερπαραγωγή υπηρεσιών και προϊόντων κάλυψε και τις αναδυόμενες οικονομίες, προτού αυτές αναδυθούν!

Σήμερα μάλλον οι υπηρεσίες και τα προϊόντα που παράγονται χρειάζονται δυο-τρεις άλλους πλανήτες σαν τη γη για να πωληθούν. Και τέτοιους δυστυχώς δεν έχουμε! Εκτός αν έρθουν οι
ΕΛ από το Σείριο ή πάει το μεγάλο κεφάλαιο και τους βρει, ώστε να πουλήσει τα προϊόντα του!

Αν τα παραπάνω αληθεύουν, τότε η λύση δεν μπορεί να είναι ούτε το παγκόσμιο νόμισμα, ούτε η χρηματοδότηση των τραπεζών, ούτε η αναδιάρθρωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Η λύση βρίσκεται στην αλλαγή νοοτροπίας και τρόπου ζωής. Στην αλλαγή όλου αυτού που έχει επικρατήσει ως δυτικός πολιτισμός και ως βάση του έχει την προσπάθεια του ατόμου (όχι πλέον ανθρώπου) να κερδίσει και να απολαύσει όσο περισσότερο μπορεί. Όσο στόχος κάθε ανθρώπου θα είναι το αέναο κέρδος, τόσο η κρίση θα κυριαρχεί. Αν δεν αλλάξει η νοοτροπία και δεν αρκεστούμε σε αυτά που μας χρειάζονται, τότε η κρίση, ακόμα και μετά από έναν παγκόσμιο πόλεμο, που θα εξοντώσει δισεκατομμύρια ανθρώπους, θα είναι πάλι παρούσα. Το νέο και μοναδικό βιώσιμο πλέον σύστημα μοιάζει να είναι αυτό που θα πολεμήσει την υπερκερδοφορία, όχι με νόμους και απαγορεύσεις, αλλά με αξίες ζωής! Θυμηθείτε πως όταν συνειδητοποιηθεί το πραγματικό αίτιο της κρίσης, όποιοι θα είναι τότε οι κυρίαρχοι θα στραφούν προς την εμπέδωση της νοοτροπίας του κέδρους των προς το ζήν αντί για το αέναο και άπειρο κέρδος, που κατεστάθη αξία πρώτη και απόλυτη του δυτικού πολιτισμού από το Διαφωτισμό και μετά!