Έπεσαν υπέρ Πατρίδος εν καιρώ ειρήνης...

Αντιπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης

Αντιπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος

Σημαιοφόρος Έκτορας Γιαλοψός

Αιωνία τους η μνήμη...

http://parapolitiki.blogspot.com/2009/01/blog-post_31.html

Τριών Ιεραρχών: Η γιορτή της Παιδείας

Οι Τρεις φωστήρες της τρισηλίου Θεότητος, όπως τους ψάλλει η Εκκλησία μας είναι ο Μέγας Βασίλειος, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Οι τρεις αυτοί σπουδαίοι άγιοι εορτάζονται κανονικά, μόνος του ο καθένας κατά την εορτή της κοίμησής τους. Όμως, από τον 11ο αιώνα καθιερώθηκε να εορτάζονται και μαζί στις 30 Ιανουαρίου, ως σύμβολα της παιδείας. Έτσι, καθιερώθηκε από τότε αυτή η ημέρα ως εορτή της παιδείας ή όπως το γνωρίζουμε οι περισσότεροι "των Τριών Ιεραρχών".

Η Εκκλησία έθεσε αυτούς τους τρεις Ιεράρχες ως σύμβολα της παιδείας, καθώς διέθεταν σπάνια μόρφωση και πραγματική ελληνική παιδεία. Ο Μέγας Βασίλειος ήταν ένας πραγματικός πανεπιστήμων, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος τεράστιος φιλόσοφος και ποιητής, ενώ ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος υπήρξε αναμφίβολα ο κορυφαίος ρήτορας της εποχής του. Για να τιμήσει λοιπόν την ελληνική παιδεία και τα γράμματα η Εκκλησία μας έθεσε αυτή την εορτή, η οποία εορταζόταν και κατά την Τουρκοκρατία και συνεχίστηκε ο εορτασμός της και μετά την Ανεξαρτησία μέχρι σήμερα. Χρόνια πολλά σε όλους μας!

http://paideia-gr.blogspot.com/2009/01/paideia-gr_29.html

Ετήσιο μνημόσυνο αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου

Συμπληρώνεται σήμερα ένα έτος από την εις Κύριον εκδημία του μακαριστού αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου. Παρότι λάθεψε σε πολλά πράγματα (σχέσεις με τους Παπικούς, εκκοσμίκευση), εντούτοις σήμερα μοιάζει τεράστιο το κενό που άφησε πίσω του, όχι επειδή ο διάδοχός του δεν είναι ικανός να το καλύψει, αλλά επειδή δεν το επιθυμεί.
Αιωνία η μνήμη του!

http://paideia-gr.blogspot.com/2009/01/blog-post_28.html

Συνδικαλιστές-αιρετοί: το αίσχος της εκπαίδευσης

Ρίχνοντας μία ματιά στα αποτελέσματα των εκλογών για αιρετούς στα υπηρεσιακά συμβούλια της εκπαίδευσης, πραγματικά καταλαμβάνεται κανείς από θλίψη παρατηρώντας πως οι εκλεγόμενοι είναι ταυτόχρονα και συνδικαλιστές! Και το τραγικότερο ακόμη είναι πως αυτό πλέον θεωρείται φυσικό και δεν προβληματίζει παρά ελάχιστους εκπαιδευτικούς! Οι περισσότεροι πλέον αδυνατούν ακόμη και να κατανοήσουν τις εξαρτήσεις και τους μηχανισμούς κομματικής συγκέντρωσεις κουκιών που συνεπάγεται αυτή η κατάσταση! Η κομματοκρατία ίσως βασιλεύει στην εκπαίδευση σε μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι στο υπόλοιπο δημόσιο!... Ο μέχρι την προηγούμενη μέρα συνδικαλιστής γίνεται ξαφνικά μέλος της διοίκησης· θα πει κανείς "μα είναι εκλεγμένος από τους συναδέλφους". Ε, και; Είναι ή δεν είναι διοίκηση; Και βέβαια μετά από αιρετός συνεχίζει την καριέρα του και μόλις το κόμμα του γίνει κυβέρνηση καθίσταται προϊστάμενος ή διορισμένο μέλος του υπηρεσιακού συμβουλίου. Αν μάλιστα έχει και κάνα διδακτορικό της πλάκας, σαν και αυτά που δυστυχώς συνεχίζουν να δίνουν τα ελληνικά πανεπιστήμια σε κομματόσκυλα, τότε πάει για περιφερειάρχης, σύμβουλος και τέλος σύμβουλος του παιδαγωγικού ινστιτούτου. Και μετά ψάχνουμε να βρούμε γιατί στα σχολικά βιβλία το "Άξιον εστί" αποδίδεται στο Ρίτσο...Εάν ο κλάδος δεν αποφασίσει ότι όποιος είναι συνδικαλιστής θα είναι μόνο συνδικαλιστής και δεν αρχίσει να ψηφίζει ανθρώπους που δεν είναι κομματόσκυλα, αλλά αντιπροσωπεύουν ανεξάρτητες κινήσεις -όχι οπωσδήποτε αριστερές- δεν υπάρχει περίπτωση να βελτιωθεί η εκπαίδευσή μας και να αποκατασταθεί το κύρος του εκπαιδευτικού στην κοινωνία!

http://paideia-gr.blogspot.com/2009/01/blog-post_4078.html

Η εβραϊκή θηριωδία δεν τελειώνει!

Τις τελευταίες μέρες κατά έναν περίεργο τρόπο χάθηκε από τα ελληνικά ΜΜΕ η Γάζα. Σε τέτοιο βαθμό που να νομίζει κανείς πως οι σφαγές αμάχων τελείωσαν! Όμως δεν συμβαίνει αυτό, αλλά τα ελληνικά ΜΜΕ το κάνουν γαργάρα, καθώς μάλλον υπάρχουν έξωθεν παρεμβάσεις.



Αλλά και τι να πούμε για τον ΟΗΕ; Ποιος πλέον ο λόγος ύπαρξής του; Δεν αντιδρά σε αυτή την κατάφορη παραβίαση της διεθνούς νομιμότητας θυμίζοντας έτσι το προκάτοχό του σχήμα, την Κοινωνία των Εθνών. Πραγματικά στις παραμονές του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου η Κοινωνία των Εθνών δεν κατόρθωσε να σταματήσει την παραβίαση της διεθνούς νομιμότητας από τα φασιστικά κυρίως κράτη. Η κατάσταση αυτή διογκώθηκε και οδήγησε στον πόλεμο. Το ίδιο φαίνεται πως θα συμβεί και τώρα. Χρειάζεται απλώς να βρεθεί ο συνασπισμός κρατών που θα συνεχίσει τις παραβιάσεις που ξεκίνησε το Ισραήλ.

Αυτά τα γράφουμε καθώς θεωρούμε πως για τους διπλωμάτες που δραστηριοποιούνται στον ΟΗΕ δεν τίθεται θέμα πραγματικού ενδιαφέροντος για τα θύματα ανάμεσα στον άμαχο πληθυσμό. Μόνο διακηρύξεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά καμία ενέργεια. Σε λίγο όμως δεν θα προλαβαίνουν καθώς το εβραϊκό παράδειγμα είναι σίγουρο πως θα βρει μιμητές.

Η μπαλάντα των Στοΐκοβιτς

Το ποίημα που ακολουθεί γράφτηκε για τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο από το σέρβο ποιητή Λιούμπομιρ Σίμοβιτς και αναφέρεται στις σφαγές αμάχων Σέρβων από τους Γερμανούς. Ταιριάζει όμως απόλυτα και στη σημερινή εβραϊκή θηριωδία!



Χτυπά ο βασανιστής, μα το Θεό χτυπά με άχτι

σχίζεται το πετσί μας, πετάγονται θρύμματα απ' τη σάρκα μας,

χτυπάει ώρα μία, χτυπάει δυό και τρεις,

πού βρήκε τόσα ρόπαλα και τόση οργή;

Χτυπά στα γεμάτα, χτυπά μ' όλο του το είναι,

το πρόσωπό του απ' τον κόπο παραμορφώνεται,

χάνει την ανάσα του, κοντοστέκεται, άλλο δεν αντέχει,

και πέφτει πεθαμένος απ' την κούραση,

κι εμείς ζωντανοί.



Μας στήνουν δεμένους στον τοίχο,

μας πυροβολούν, το κρανίο μας γίνεται κομμάτια,

σπάνε κνήμες, αγκώνες, κόκκαλα,

βάρυνε απ΄ το μολύβι το σώμα μας.

Ήρθε και το βράδυ. Κουράστηκαν οι εκτελεστές.

Μας λύνουν, βρίζουν τον Θεό μας και τη μάνα μας.

Απ΄ την εκτέλεση επιστρέφουμε σπίτι σαν απ' τη δουλειά,

κι ενώ στην κουζίνα ζεσταίνεται το δείπνο,

οι γυναίκες μπαλώνουν τις τρύπες στα ρούχα μας.



Μετά το δείπνο επιθεωρώ το σπιτικό μου:

διορθώνω τη σκεπή, στηλώνω το φράχτη,

μαζεύω τη βροχή στους κάδους και τα καζάνια.

Έρχεται κι ώρα για ύπνο. Πριν αποκοιμηθώ

λέω στη γυναίκα μου: θα με κρεμάσουν στις πέντε,

φρόντισε να με ξυπνήσεις λίγο πιο νωρίς.



Το πρωί οι κρεμάλες, κατακαίνουργιες, στέρεες,

τα σχοινιά γερά, οι δήμιοι ντυμένοι,

-μα το Θεό, όλα είναι άμεμπτα.

Μας κρεμούν γρήγορα, επιδέξια και εύκολα.

Μένουμε μετέωροι κρεμασμένοι μέχρι να σκοτεινιάσει,

είναι ώρα για δείπνο, μας κατεβάζουν, μα εμείς ζωντανοί,

όλοι μας χτυπούν και μας βρίζουν, αλλά ας είναι.



Την επομένη με το ξημέρωμα κουβαλούν κλαδιά και ξύλα,

τα στοιβάζουν στο στύλο, μας δένουν σ' αυτόν γυμνούς,

πλησιάζουν το σπίρτο, ανάβουν φωτιά,

κι έτσι καίει, καίει ολόκληρη βδομάδα,

η πόλη γίνεται όλη γκρίζα από τη στάχτη.

Κι όταν τα πάντα έχουν καεί,

εμείς προβάλλουμε μέσα απ' τους καπνούς,

η βασίλισσα πέφτει λιπόθυμη, ενώ ο βασιλιάς

τρίβει τα μάτια του και μας κοιτάζει κατάπληκτος:

Ανάθεμα τον ήλιο σας, ακόμη ζωντανοί!



Μας σέρνουν στις ουρές των αλόγων, μας δένουν στον τροχό,

μας κόβουν τα κεφάλια, τα χέρια, τα πόδια - φρικιαστικό!

Εκτελεσμένους μας κρεμούν, σφαγμένους μας πνίγουν,

δεν ξέρουμε γιατί, αλλά αυτό δεν έχει σημασία.



Οι δικαστές έχουν από όλα αυτά αποκάμει!

Αλλάζουν τους εκτελεστές, απολύουν τους στρατιώτες,

τους δημίους κρεμάνε -δήθεν αυτοί φταίνε.



Και μας ρίχνονται πάλι: πότε με κεφαλοθραύστες, πότε με κανόνια,

μια μας κρεμάνε, μια μας κομματιάζουν κι άλλοτε μας σφάζουν!

Κι εμείς ζωντανοί.



Κάτι εδώ δεν πάει καλά, ψιθυρίζει ο κόσμος,

κάποιος προστατεύει τους δικαστές από την αμαρτία!



Όμως κι εμάς κάποτε μας πιάνει μια αγωνία πριν αποκοιμηθούμε:

δεν είμαστε δα κι αθάνατοι, πόσο θα κρατήσει αυτό,

θα 'ρθει κάποτε και για μας το τέλος,

δεν θα αντέξουμε,

και θα πεθάνουμε

απ' τα γέλια.



(Στοΐκοβιτς=αλύγιστοι)



Μετάφραση: Νίκη και Ισμήνη Ραντούλοβιτς

Ο Επίτιμος και ο έντιμος

Πραγματικά αποκαλυπτική υπήρξε η αντιπαράθεση Μητσοτάκη-Λαλιώτη για την αποζημίωση που επιδικάστηκε στον πρώτο. Αποκαλυπτική μιας και αποκάλυψε πως υπάρχουν και τίμιοι υπουργοί! Νομίζω πως όλοι οι Έλληνες νοιώσαμε βαθύτατη συγκίνηση για το δράμα του κ. Λαλιώτη, ο οποίος βρέθηκε να ξεσπιτώνεται από τον ανάλγητο Επίτιμο! Παράλληλα, πέρα από τη δικαιολογημένη συμπάθεια απέναντι σε ένα γνήσιο παιδί του λαού, όπως ο κ. Λαλιώτης, συνειδητοποιήσαμε -νομίζω όλοι- πως αυτός ο αδέκαστος πολιτικός διετέλεσε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ για τόσα χρόνια, υπέγραψε τις συμβάσεις για τα ολυμπιακά έργα και δεν έβαλε δραχμή στην τσέπη! Ακόμη και την αποζημίωσή του θα πρέπει να την κατέθετε στο κόμμα ως γνήσιο τέκνο της αριστεράς ή να την σκόρπαγε σε φιλανθρωπίες και στα μοναστήρια, για να μην έχει να πληρώσει αυτό το ποσό! Ένα συναίσθημα αγαλλίασης με κατέλαβε προσωπικά, όταν σκέφτηκα πόσο αδέκαστος υπήρξε ο συγκεκριμένος υπουργός! Πρότυπο δημοσίου βίου! Τόσα χρόνια υπουργός και να βγαίνει το πατρικό του στο σφυρί για 80.000 ευρώ!

Αλλά και από την άλλη, τι αλτρουισμός και αυτός του ΠΑΣΟΚ! Αμέσως σπεύδει να καλύψει τον δοκιμαζόμενο αγωνιστή της δημοκρατικής παράταξης, τον τίμιο υπουργό, το καμάρι του κεντρώου χώρου δαπανώντας από το κομματικό ταμείο το ποσό, ώστε να κατευναστεί η αδηφάγος διάθεση του κ. Μητσοτάκη και να ενισχυθούν και οι πυρόπληκτοι της Ηλείας! Αλήθεια μόνο δεν μας είπαν, το ποσό θα εκταμιευθεί από το 1.000.000 ευρώ που ο κ. Τσουκάτος δήλωσε πως μετέφερε από τη Siemens στο ταμείο του ΠΑΣΟΚ;

Τιμή και δόξα στην Ολύμπια Λάρισας

Επιτέλους μία πραγματική αντίδραση από την Ελλάδα στην ισραηλινή θηριωδία. Η ομάδα μπάσκετ Ολύμπια της Λάρισας αρνείται να μεταβεί στο Ισραήλ για αγώνα μπάσκετ με ισραηλινή ομάδα. Παρότι η διοίκηση της ομάδας δέχτηκε ήδη συστάσεις από τη FIBA με σαφείς απειλές για τιμωρία, φαίνεται ανυποχώρητη. Για τους κυρίους της FIBA δεν συντρέχει κανένας λόγος αναβολής, καθώς το Ισραήλ δεν πραγματοποιεί εγκλήματα πολέμου, δεν παραβιάζει τη διεθνή νομιμότητα και δεν δολοφονεί αμάχους. Έτσι αντί να τιμωρήσουν με αποκλεισμό τις εβραϊκές ομάδες, απειλούν να τιμωρήσουν όσες άλλες αρνηθούν να συμπράξουν στην ξεκάθαρη διακόρευση του αθλητικού-ολυμπιακού ιδεώδους συμμετέχοντας σε αγώνες με ομάδες που προέρχονται από χώρα που σφάζει ανηλεώς αμάχους και ισοπεδώνει κτήρια του ΟΗΕ.

Θυμίζουμε απλώς πως όταν η Σερβία διεξήγε πραγματικά πόλεμο για την επιβίωσή της και την προάσπιση της εδαφικής της ακεραιότητας, οι ομάδες της είχαν αποκλειστεί άμεσα από κάθε αθλητική διοργάνωση. Σήμερα όμως δεν πρόκειται για τους Σέρβους, αλλά για τους Εβραίους. Και εκεί η διεθνής αθλητική κοινότητα κάνει τουμπεκί ψιλoκoμμένο!

Τιμή και δόξα λοιπόν στην Ολύμπια Λάρισας, η οποία κρατά ψηλά τη σημαία του Ολυμπισμού και δείχνει να αντιλαμβάνεται πως προέρχεται από τη χώρα που γέννησε τους Ολυμπιακούς αγώνες, οι οποίοι δεν διεξάγονται κατά τη διάρκεια πολέμου. Για άλλη μία φορά κάποιοι Έλληνες καλούνται να δείξουν στον κόσμο τί θα πει ανθρώπινες αξίες και ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Αντίθετα, ο μεγάλος κόουτς Γιαννάκης μεταβαίνει στο Ισραήλ για να κοουτσάρει την απαράδεκτη αυτή ομάδα που λέγεται Ολυμπιακός! Για τη διοίκηση του Ολυμπιακού και τον κόουτς Γιαννάκη ισχύει ό,τι και για τους κυρίους της FIBA! Οι σφαγές αμάχων είναι νόμιμες και σπεύδουν να το αποδείξουν αγωνιζόμενοι κανονικά απέναντι στη Μακάμπι. Και θα πει κανείς: τι θα μπορούσαν να κάνουν; Μήπως αντιλαμβάνονται κάτι από Ολυμπισμό; Αλλά και αν αντιλαμβάνονται τι να κάνουν; Να τιμωρηθούν; Άλλωστε είναι πολλά τα λεφτά "Θρύλε"...

Γιατί οι δημοσιογράφοι φοβούνται το Ισραήλ;

Τις τελευταίες μέρες πέρα από τη θηριωδία του Ισραήλ γινόμαστε μάρτυρες και ενός άλλου πολύ σπάνιου φαινομένου, του πρόδηλου φόβου των δημοσιογράφων απέναντι στους Ισραηλινούς. Και δεν αναφερόμαστε μόνο ή πρωτίστως στους Έλληνες δημοσιογράφους· το φαινόμενο είναι παγκόσμιο. Στο σύνολό τους οι δημοσιογράφοι είτε καταγγέλλουν είτε δικαιολογούν τις ισραηλινές σφαγές δεν τολμούν να διαμαρτυρηθούν για την απαγόρευση που έχει επιβάλει το Τελ Αβίβ στην δημοσιογραφική κάλυψη των εξελίξεων από τη λωρίδα της Γάζας.

Όταν τα ρωσικά στρατεύματα εισέβαλαν στη Γεωργία, θυμόμαστε όλοι τους Ολλανδούς δημοσιογράφους που έσπευσαν να καλύψουν μία ρωσική επίθεση στο κέντρο κάποιας γεωργιανής πόλης. Σήμερα όμως σε διεθνές επίπεδο τα ΜΜΕ δεν τολμούν να διαμαρτυρηθούν καν για τη ρητή και απροκάλυπτη απαγόρευση κάλυψης των σφαγών που πραγματοποιεί το Ισραήλ.

Πρόκειται για κάποιο τυχαίο γεγονός; Γιατί οι δημοσιογράφοι δεν συγκινούνται από το δράμα των Παλαιστινίων αλλά συγκινούνταν από αυτό των Γεωργιανών; Πώς δέχονται οι ποικιλώνυμοι προασπιστές της ενημέρωσης την απαγόρευσή της; Γιατί δεν φοβούνται τον Πούτιν αλλά φοβούνται το Ισραήλ; Τέτοια απροκάλυπτη σφαγή αμάχων δεν έχει τολμήσει να πραγματοποιήσει ούτε η ίδια η υποτιθέμενη υπερδύναμη, οι ΗΠΑ, πώς τολμούν να τη διαπράττουν οι Εβραίοι; Πώς τολμούν να αδιαφορούν τόσο απροσχημάτιστα για τη διεθνή κοινή γνώμη και τη στάση της διεθνούς κοινότητας; Τελικά μήπως η πραγματική υπερδύναμη δεν είναι άλλη από τον Ιουδαϊσμό που χρησιμοποιεί τις ΗΠΑ ως βιτρίνα;