Αγαπητέ Κύριε Πρέσβη σας ευχαριστώ για τις τρεις φιάλες κρασιού που μου στείλατε ως δώρο εορτών. Εύχομαι σε σας, την οικογένειά σας και σε καθέναν στην Πρεσβεία σας ευτυχισμένο τον καινούργιο χρόνο. Υγεία και πρόοδος σε όλους σας.
Δυστυχώς παρατήρησα ότι το κρασί που στείλατε, έχει παραχθεί στα Υψώματα του Γκολάν. Έχω διδαχθεί απ’ όταν ήμουν πολύ νέος να μην κλέβω και να μην δέχομαι τα προϊόντα κλοπής. Γι’ αυτό δεν είναι δυνατόν να δεχθώ αυτό το δώρο και πρέπει να σας το επιστρέψω.Όπως γνωρίζετε, η χώρα σας κατέχει παρανόμως τα Υψώματα του Γκολάν τα οποία ανήκουν στην Συρία σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο αλλά και με πολυάριθμες αποφάσεις της Διεθνούς Κοινότητας.
Με την ευκαιρία αυτή εκφράζω την ελπίδα μου ότι το Ισραήλ θα βρει ασφάλεια εντός των διεθνώς αναγνωρισμένων συνόρων του και οι τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον του ισραηλινού εδάφους από τη Χαμάς ή οποιονδήποτε άλλον θα περιοριστούν και θα πάψουν οριστικά αλλά ελπίζω επίσης ότι η κυβέρνησή σας θα σταματήσει να εξασκεί πολιτική συλλογικής τιμωρίας η οποία εφαρμόστηκε σε μαζική κλίμακα από τον Χίτλερ και τις στρατιές του. Πράξεις όπως αυτές που συμβαίνουν τούτες τις μέρες από τους ισραηλινούς στρατιωτικούς στη Γάζα μας θυμίζουν ολοκαυτώματα όπως εκείνα των Καλαβρύτων, του Δοξάτου ή του Διστόμου και οπωσδήποτε εκείνο του γκέτο της Βαρσοβίας.
Με αυτές τις σκέψεις, επιτρέψτε μου να σας εκφράσω τις καλύτερες ευχές μου για εσάς, τον ισραηλινό λαό και όλους τους λαούς της δικής μας περιοχής του κόσμου.Θεόδωρος Πάγκαλος Αθήνα, 30/12/2008
Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2008
Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2008
Ο π. Παΐσιος για τη νεολαία
"[...]Οι γονείς που δεν καταλαβαίνουν την πειθαρχία αφήνουν τώρα τα παιδιά τους με μιά ελευθερία και τα κάνουν τελείως αλητάκια. Μιά κουβέντα λες, πέντε σου λένε, και με μιά αναίδεια! Αυτά μπορεί να γίνουν εγκληματίες. Σήμερα τα ξεβιδώνουν τελείως τα παιδιά. Ελευθερία! "Μην τα εγγίζετε τα παιδιά"! Και τα παιδιά λένε: "Πού θα βρούμε αλλού τέτοιο καθεστώς"; Επιδιώκουν δηλαδή να τα κάνουν ανταρτάκια, να μη θέλουν τους γονείς, να μη θέλουν τους δασκάλους, να μη θέλουν τίποτε, να μην ακούν κανέναν. Αυτό τους διευκολύνει στον σκοπό τους. Αν δεν τα κάνουν ανταρτάκια, πώς μετά τα παιδιά θα τα κάνουν όλα κομμάτια;
[...] Η σημερινή νεολαία μοιάζει με το μοσχαράκι που είναι δεμένο στο λιβάδι και κλωτσάει· τραβάει συνέχεια το σχοινί, βγάζει τον πάσσαλο και αρχίζει να τρέχη· αλλά σκαλώνει κάπου και περδικλώνεται άσχημα και στο τέλος το κατασπαράζουν τα άγρια θηρία. Το φρένο βοηθάει, όταν είναι μικρό το παιδί. [...] Τώρα δεν υπάρχουν ούτε στα σχολεία τιμωρίες ούτε στον στρατό καψώνια. Για αυτό οι νέοι παιδεύουν τους γονείς και το έθνος. Στον στρατό παλιά, όσο πιο σκληροί ήταν οι αρχηγοί στην Εκπαίδευση, τόσο πιο πολλή παλληκαριά έδειχναν οι στρατιώτες στην μάχη".
(Γέροντος Παϊσίου, Λόγοι Α΄, Με πόνο και αγάπη, Θεσσαλονίκη 1998, 247-250)
[...] Η σημερινή νεολαία μοιάζει με το μοσχαράκι που είναι δεμένο στο λιβάδι και κλωτσάει· τραβάει συνέχεια το σχοινί, βγάζει τον πάσσαλο και αρχίζει να τρέχη· αλλά σκαλώνει κάπου και περδικλώνεται άσχημα και στο τέλος το κατασπαράζουν τα άγρια θηρία. Το φρένο βοηθάει, όταν είναι μικρό το παιδί. [...] Τώρα δεν υπάρχουν ούτε στα σχολεία τιμωρίες ούτε στον στρατό καψώνια. Για αυτό οι νέοι παιδεύουν τους γονείς και το έθνος. Στον στρατό παλιά, όσο πιο σκληροί ήταν οι αρχηγοί στην Εκπαίδευση, τόσο πιο πολλή παλληκαριά έδειχναν οι στρατιώτες στην μάχη".
(Γέροντος Παϊσίου, Λόγοι Α΄, Με πόνο και αγάπη, Θεσσαλονίκη 1998, 247-250)
Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2008
Ο Μακρυγιάννης για το κοινό καλό
Η πίστη του Μακρυγιάννη
Από μικρός ο Μακρυγιάννης φαίνεται πως έζησε σε ένα εκκλησιαστικό περιβάλλον. Σε όλες τις σημαντικές στιγμές της ζωής του, επικαλείται τον Θεό και προσεύχεται. Ευρισκόμενος στην Πάτρα και καταζητούμενος, αναγκάζεται να φύγει από το ρωσικό προξενείο, όπου είχε καταφύγει: «Ίσασα της πιστόλες μου, το γιαταγάνι μου, έκαμα την προσευκή μου»…
Όταν αργότερα θα γλυτώσει από κάποια χαμένη μάχη κουτσαίνοντας , και θα βρει τροφή από κάποιον περαστικό, θα αποδώσει και τα δύο γεγονότα στην πρόνοια του Θεού. Μόλις, μάλιστα έμαθε πως σώθηκε και ο Γκούρας: «Τότε δοξάσαμεν τον Θεόν και κάμαμε τα μεγαλύτερα γλέντια και τραγούδια".
Σε άλλη περίπτωση πριν τη μάχη φέρνει παπά, λειτουργάνε και κοινωνούν όλοι.
Ακόμη πιο έντονα φαίνεται η πίστη του από το γεγονός ότι ζητά από τον Θεό να συγχωρέςη και όσους έβλαψαν τον Αγώνα, στοιχίζοντας τα του Θεού υψηλότερα από τα του Καίσαρος.
Στα 1844 πήγε και προσκύνησε την Μεγαλόχαρη στην Τήνο
Αλλά και αργότερα ο Μακρυγιάννης συνεχίζει την συνεπή λατρευτική και μυστηριακή ζωή του: «Έρχεται ο σεβάσμιος αγαθός δεσπότης Μπουντουνίτζας- έρχεται πάντοτες· με ξεμολογάει εμένα και την οικογένειάν μου».
Αλλά και όταν τον απέκλεισαν στο σπίτι του κατά την Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843, πρώτα στην άνωθεν βοήθεια προσέφυγε και προσευχόμενος έλαβε «φώτισιν και θάρρος».
Στα γραπτά και στην πολιτική πρακτική του Μακρυγιάννη υπάρχει ένα κεντρικό ζητούμενο, που σχετίζεται με την πίστη του:
Η έννοια του δικαίου και του κοινού καλού
Η έννοια αυτή είναι τόσο κεντρική στη σκέψη του Μακρυγιάννη, ώστε την προβάλει ακόμη και στους Τούρκους. Παρουσίαζει έναν ξάδελφο του Αλή παςά να μιλά για τους Έλληνες και να λέει: «Νάχουν αυτείνοι δικαιοσύνη, να πάρη τέλος να ησυχάσουμε και εμείς οι Τούρκοι, ότι πλέον μας έγινε χαράμι από τον Θεόν το βασίλειόν μας, ότι φύγαμε από την δικαιοσύνη του".
Για τον εαυτό του δε γράφει τα εξής:
«Πήγα εγώ εις την Αγία Ειρήνη, ήταν ο λαός συνασμένος, γιομάτα όλα τα σοκάκια. Τους λέγω, «Τι με θέλετε, αδελφοί;» - Να λάβης πολίτες εις το χέρι σου από μας και να σταθείς εδώ εις την εκκλησίαν δια την ασφάλειαν μας». Τους έβαλα κι΄ εγώ μίαν μικρή ομιλίαν, τους είπα πολλά, ότι. «Η αρετή κι΄ ο πατριωτισμός και η φρονιμάδα κάνουν την πατρίδα να υπάρξη και να ευτυχήση. Η κακία και η ΄διοτέλεια χάνουν την πατρίδα, και την χάνουν και ζημιώνονται όσοι μένουν ζωντανοί. Το λοιπόν φωνάζετε εμένα να σταθώ εις την ευταξίαν σας; Αν έχετε αρετή κι ομόνοια, θα ευλογήση ο Θεός τα έργα σας και θα σας φωτίση εις το καλό και θα σας σώση, αυτός οπού σας έσωσε από την τυραγνία των Τούρκων, αυτός οπού σας ανάστησε και κάμετε την τρίτη Σεπτεμβρίου, κι επιστάτησε μόνος του τόσους μήνες και δεν μάτωσε μύτη σε όλο το Κράτος. Παρακαλέστε τον Θεόν και τώρα να κάμη το έλεός του σ΄εμάς τους αμαρτωλούς και να φέρει και τώρα την ευλογίαν του. Εγώ ένα μπαστούνι έχω εις το χέρι μου - αν η αφεντιά σας δεν έχετε αρετή κι΄ομόνοιαν, τι να σας κάμω εγώ;». Μου λένε γενικώς με μίαν φωνή. «Ότι μας ειπής εσύ θ΄ακολουθήσωμεν - Κι εγώ αν σας απατήσω, ας δώσω λόγον εις τον Θεόν. Εγώ δεν γνωρίζω φατρίες και να με θεωρή άλλος φίλο του κι άλλος οχτρό. Γενικώς όλους σας σας θεωρώ αδελφούς, ότι με διορίζετε όλοι και πρέπει να μην είμαι αναντίος κανενού. Και να δίνετε τους ψήφους σας ελεύτερους, όθεν θελήση κάθε ένας. Εμένα (καθώς είχα μιλήσει) μη μου δίνετε».
Οι όροι ιδιοτέλεια και κακία στον λόγο του Μακρυγιάννη χάνουν κάθε ηθικιστικό περιεχόμενο και αποκτούν την αρχέγονη πολιτική σημασία τους, ως φορείς διάσπασης και διάλυσης των κοινωνιών.
Μάλιστα ο στρατηγός τονίζει το αδιέξοδο της ιδιοτέλειας και της κακίας, οι οποίες δεν δύνανται να καταστήσουν ευτυχή, αυτόν που τις εφαρμόζει. Το συμφερόν του καθενός έγκειται στο συμφέρον του συνόλου, ακόμη και αν δημιουργείται ενίοτε η ψευδαίσθηση πως η αδικία μπορεί να επιφέρει προσωπικό όφελος. Λέει στον Γκούρα: «Τώρα βάνουν εσένα να σκοτώςης τον Δυσσέα· αύριον θα βάλουν εμένα, σκοτώνω εσένα. Και να το καρτερής».
Για να καταστή όμως εφικτή η επιδίωξη του κοινού καλού, απαιτείται μία σειρά από πολιτικές αρετές, όπως αυτή της συγχώρεσης.
Η συγχώρεση
Την θεωρούσε ύψιστη κοινωνική επιταγή, αλλά και ενδόμυχη εσωτερική ανάγκη για τον ίδιο. Εξάρει όσα παραδείγματά της συναντά:
Αφού σημειώνει πως ο Γώγος Μπακόλας είχε σκοτώσει τον πατέρα του Νότη Μπότσαρη, βάζει τον τελευταίο να λέει στον πρώτο κατά τον κοινό αγώνα: «Ο,τι είχε γίνη τότε και σκότωσες τον άνθρωπό μας, σ’ έβαλε ο τύραγνος. Αυτά τώρα αλησμονήθηκαν και εις το εξής είμαστε φίλοι και αδελφοί. Και να τηράξωμεν το έργον τούτο. Και φιλιώθηκαν».
Αλλά και ο ίδιος, όταν έχει τη δυνατότητα να βλάψει τον εχθρό του, προτιμά να τον συγχωρέσει. Σε κάποιον Παπαδόπουλο, που τον είχε κατατρέξει παλιότερα στην Άρτα, όταν τον συνέλαβε του είπε:
«Ο,τι θέλησες εσύ να κάμης σ εμένα με την βοήθεια των Τούρκων, με γλύτωσε ο Θεός· σ’ έχω τώρα εις το χέρι να σ’ αφανίσω μ’ όλη σου τη φαμελιάν. Δεν σου το κάνω».
Αλλά και αργότερα κατά τον εμφύλιο, που τα πνεύματα ήταν ιδιαίτερα οξυμένα γράφει για τον Νικηταρά:
«Μου παραγγέλνει ο Νικήτας (ότι φύλαγα εις το κεφαλόβρυσον, εις τους Μύλους), μου παραγγέλνει ότι θαρθή και θα με πάγη κυνηγώντας ως την Ρούμελη κι όπου θα με πιάςη, θα σκίςη τα νεύρα των ποδαριών μου να με κρεμάςη ανάποδα. Εγώ του είπα να κοπιάςη· κι αν τον πιάσω εγώ, δε θα του κάμω αυτά· θα φάμε και θα πιούμε μαζί, ότ’ είναι αγαθός αγωνιστής και πατριώτης.[…] Τους ριχτήκαμε απάνου τους και τους τζακίσαμε και τους πήγαμε κυνηγώντας ως κοντά εις το Μέρμπακα· κοντέψαμε να φάμε το βράδυ ψωμί με τον αδελφόν μου Νικήτα· από τρίχα γλύτωσε».
Εδώ έγκειται το μεγαλείο του Ελληνικού πολιτισμού, σε αυτή την αδυσώπητη συγχωρητικότητα, η οποία είναι έτοιμη πάντα να προσφέρει η και ακόμη να προσφερθεί.
Κριτική στους προσκυνημένους
Παρότι ο Μακρυγιάννης είναι ιδιαίτερα συγχωρητικός, σε αυτόν που τον βλάπτει προσωπικά, είναι αμείλικτος με όσους βλάπτουν την πατρίδα. Θεωρεί, όπως και σύνολη η πολιτική παράδοση του Ελληνισμού μαζί του, πως οι αναλαμβάνοντες την εξουσία έχουν ευθύνη και δεν τους συγχωρείται καμία αδικία. Δεν διστάζει να τους επικρίνει ακόμη και αν είναι άνθρωποι με τους οποίους διατηρεί καλές σχέσεις, όπως ο Κωλέττης, για τον οποίο παραθέτει μαρτυρία του Τάτση Μαγγίνα, πως είχε στείλει γράμμα στον Κιουταχή για να γυρίσει με το μέρος του. Και συμπληρώνει: «Παιδιά των Τούρκων έχομεν οπού μας κυβερνούν, και δυστυχία και της πατρίδος και εμάς. Κι άλλοι είναι παιδιά των Τούρκων, άλλοι παιδιά αλλουνών χερότερων από τους Τούρκους. Η πατρίς η δυστυχής κυβέρνησιν δεν είδε με τα μάτια της, ούτε θα ιδή. Κι ο Θεός να βγάλη εμέναν ψεύτη κι άδικον κι αυτούς πατριώτες κι αληθινούς».
Κάνει λοιπόν σαφή διάκριση ανάμεσα στην προσωπική αδικία και στην αδικία προς το σύνολο, την πατρίδα.
Παρατηρεί μάλιστα πως το φαινόμενο της αδικίας είναι διαχρονικό στην ιστορία του Ελληνισμού. «Ότι αυτό είναι πατρογονικόν· όποιος δουλεύει πατριωτικώς αυτό το βραβείον έχει. Και οι Αθηναίγοι του Θεμιστοκλή αυτείνη την ανταμοιβή τόκαμαν κι αλλουνών πολλών. Όχι όμως όταν ήταν η πατρίς σε κίντυνον· όταν ησύχαζε». Παράλληλα όμως με την ασχήμια, την αδικία, την προδοσία, παραθέτει τον ηρωισμό και τη θυσία: «Σ την θέσιν οπού επέθανες εσύ, Λεωνίδα, με τους τρακόσιους σου, πέθαναν κι αυτείνοι δια την θρησκεία και πατρίδα (Και ήταν τυχεροί οπού πέθαναν ενδόξως και γλύτωσαν από τον πατριωτισμόν του Κωλέτη, του Μαυροκορδάτου, του Μεταξά κι αλλουνών τέτοιων πατριώτων)».
Η πεμπτουσία όμως του κοινού καλού, του συμφέροντος για την Ελλάδα είναι κατά Μακρυγιάννη η ελευθερία.
Οι Έλληνες και η Ελευθερία
Στη σκέψη του οι έννοιες Ελλάδα και Ελευθερία είναι ταυτισμένες. Ο Έλληνας ζει μόνο ελεύθερος, παρότι η ελευθερία του είναι ένα διαρκές αγώνισμα και κατακτάται με θυσίες. Παροιμιώδης έχει μείνει η απάντηση που έδωσε στον Γάλλο ναύαρχο Δεριγνύ, όταν αυτός παρατήρησε πως οι δυνάμεις του Μακρυγιάννη δεν επαρκούσαν για να αντιμετωπιστεί ο Ιμπραήμ:
«Κι αν είμαστε ολίγοι εις το πλήθος του Μπραΐμη, παρηγοριώμαστε μ’ έναν τρόπον, ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε· τρώνε από μας και μένει και μαγιά». Για να συμπληρώσει λίγο αργότερα:
«Εμείς απ’ ούλα είμαστε αδύνατοι· όμως ο Θεός φυλάγει και τους αδυνάτους».
Η ελευθερία βέβαια οφείλεται στη γενναιοψυχία και πηγάζει από αυτήν. «Το δ’ ελεύθερον, το εύψυχον» κατά τον αρχαίο πρόγονο Θουκυδίδη, με τον οποίο πέρα από αυτή την θέση ο Μακρυγιάννης μοιράζεται την κοινή ιδιότητα του πολεμιστή και συγγραφέα. «Αφού ήρθαν πολλά πλησίον οι Τούρκοι εις τα ταμπούρια μας, δεν μπορούσα να βαστήξω τους αθάνατους Έλληνες· έγιναν όλοι λιοντάρια- εγώ ήμουν ο χερότερος».
Αυτά κατά την Επανάσταση. Κατόπιν ο μεγαλύτερο κίνδυνος για την ελευθερία της Ελλάδος προέρχεται από τους Δυτικούς.
Ξενοκρατία
Η επέμβαση των ξένων δυνάμεων στην Ελλάδα, τόσο με την επιβολή του Όθωνα, όσο και με την παρουσία τους στο ελληνικό κράτος στα πρώτα τριάντα χρόνια της ύπαρξής του, αποτελεί για τον Μακρυγιάννη σκλαβιά χειρότερη από αυτή των Τούρκων. Κατανοεί άμεσα, πως η επιρροή τους είναι βαθύτερη από αυτή των Οθωμανών και πως δύναται να καταστή απειλητική για την ίδια την ύπαρξη και ιδιοσυστασία του Ελληνισμού. Οι Τούρκοι, λόγω της μεγάλης πολιτισμικής και θρησκευτικής διαφοράς δεν μπορούσαν να αλλοτριώσουν τον Ελληνισμό, ο οποίος διατηρήθηκε μέσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Με τους Ευρωπαίους όμως διαβλέπει πως το κακό θα είναι μεγαλύτερο και βαθύτερο.
Μάλιστα έδωσε και εικαστική έκφραση στην πεποίθησή του πως ο Έλληνας είναι ιδιαίτερος, ανάδελφος κατά την φράση του Χ. Σαρτζετάκη, και δεν μπορεί να ομοιωθεί με τον Ευρωπαίο. Μαρτυρά ο ίδιος πως στο περιβόλι του είχε φτιάξει ένα μωσαϊκό, στο οποίο εικονιζόταν ένας χορός και στο μέσο ένας Έλληνας και ένας Ευρωπαίος. «Ο φραγκοφορεμένος θέλει τον δικό του χορό, ο Έλληνας τον δικό του και θα μαλλώσουνε ογλήγορα, ότι δεν μπορεί να μάθη ένας του άλλου το χορό».
Οι παρεμβάσεις βέβαια των Ευρωπαίων για να ευδοκιμήσουν πρέπει να βρουν και Έλληνες έτοιμους να τις δεχτούν. «Από αυτά όλα η πατρίδα κλονίζεται, από της οδηγίες της πατρικές των Πρέσβεων και δικώ μας ξενολάτρων».
Γράφει συγκεκριμένα: «Ποίον βάρβαρον έθνος έκαμε όσα κάνει το Γαλλικόν έθνος σ’ εμάς τους Έλληνες;» Και συνεχίζει: «Αφού ο Θεός τους λυπήθη και θέλει να τους αναστήςη, οι άνθρωποι τους καταπολεμούν να τους φάνε, να τους χάσουνε, να τους σβύσουνε να μην ξαναειπωθούν Έλληνες. Και τι σας έκαμεν αυτό τ’ όνομα των Ελλήνων εσάς των γενναίων αντρών της Ευρώπης, εσάς των προκομμένων, εσάς των πλούσιων;» Αλλού πάλι γράφει για τους Ευρωπαίους και το ρόλο τους στην Επανάσταση και την Ανεξαρτησία: «Οι ανθρωποφάγοι φτόνησαν αυτό και μας έσπειραν την αρετή τους, διχόνοια, φατρία, κατασκοπεία, της ακαθαρσίες της δικές τους, κ’ έφκειασαν την πατρίδα μας παλιόψαθα».
Μάλιστα μένει τόσο ακραιφνώς Έλληνας, ώστε όταν του προτάθηκε να γίνει υποδιοικητής της χωροφυλακής, μία θέση περιζήτητη για τους άνεργους και περιθωριοποιημένους αγωνιστές, αρνήθηκε λόγω του ήθους του διοικητή και του γεγονότος πως έπρεπε να βγάλει τη φουστανέλα και να φορέσει στολή φράγκικη.
Διαβλέπει μάλιστα πως το σχέδιο αλλοτρίωσης του Ελληνισμού περνά για τους Ευρωπαίους μέσα από την προώθηση της απιστίας των Ελλήνων, που με κάθε μέσο προώθησαν οι Βαυαροί. «Εις τον καιρόν της Τουρκιάς μίαν πέτρα δεν πείραξαν από τα παλιοκκλήσια· κι αυτείνοι οι απατεώνες σύνδεσαν τα συνφέροντά τους με τους μολεμένους […] και μας χάλασαν τα μοναστήρια και της εκκλησιές μας- μαγαρίζουν μέσα κι άλλες έγιναν αχούρια».
Φαίνεται να έχει κατανοήσει πλήρως την ευρωπαϊκή απέχθεια για την ορθοδοξία: «Μάθαινα από ανθρώπους τίμιους ότι η κατήχηση των ξένων αναντίον της θρησκείας μας προοδεύει. Τότε κάπνισαν τα μάτια μου». Όμως, το σχέδιο για να πληγεί το λαϊκό θρησκευτικό αίσθημα ήταν καλά οργανωμένο: «Γνωρίζομεν της ενέργειες της μυστικές των ξένων οπού εργάζονται δια την θρησκεία μας – θρησκείαν δεν αλλάζομεν εμείς, ούτε την πουλούμεν»! Σε κάθε περίπτωση πάντως ο ίδιος δηλώνει την απόφασή του να αγωνιστεί κατά της αλλοτρίωσης και του εκδυτικισμού: «Όταν μου πειράζουν την πατρίδα μου και θρησκεία μου, θα μιλήσω, θα νεργήσω κι ο,τι θέλουν ας μου κάμουν».
Ο Μακρυγιάννης στο τέλος των Απομνημονευμάτων του μας εξηγεί και το λόγο που τον παρακίνησε στη συγγραφή τους και που δεν είναι άλλος βέβαια από το κοινό καλό.
«Αδελφοί αναγνώστες, ούτε δόξες θέλω, ούτε της ζητώ- ούτε μου δίνουν. Και δια κείνο τραβήχτηκα και σκαλίζω τον κήπο μου όταν είμαι γερός, ειδέ φυλάγω το στρώμα μου. Του αναθέματος να είμαι αν έχω διοτέλεια δια όσους μιλώ εδώ μέσα. Η πατρίδα, η θρησκεία, η ηθική εις την κοινωνία είναι το πλέον αγαπημένον εις τον άνθρωπον τον τίμιον. Εις αυτείνη την κοινωνία θα ζήσω κ’ εγώ και τα παιδιά μου και δεν μου μένει ελπίδα και φωνάζω. Και δι’ αυτό γράφω απαλέκητα γράμματα, όχι όμως να λείπη από αυτά η αλήθεια».
Ο ίδιος δεν γράφει για να προβάλει τον εαυτό του, αλλά «όχι να πορνεύουν την αρετή και να καταπατούν τον νόμον και νάχουν την επιρροή για ικανότη. Εγώ τάγραψα αυτά όλα κι όποιος απ’ όσους μιλώ προσωπικώς στοχάζεται ότι τον αδικώ και είναι κακία μου κι όχι αλήθεια, έχει το ελεύτερον να γράψη κι αναντίον μου ο,τι λάθη έκαμα εις τον αγώνα της πατρίδος· όχι όμως παθητικώς, αλλά συντροφεμένος με την αλήθεια, με την παρατήρησιν.[…] Κ’ εγώ έκαμα λάθη και κάνω· άνθρωπος είμαι. Και πρέπει να γράφωνται και τα καλά μας και τα κακά μας».
Μάλιστα η αυτοκριτική του προχωρεί περισσότερο, όταν εξηγεί τα κίνητρα για τον έλεγχο των πολιτικών προσώπων στον οποίο προβαίνει: «Τον Μεταξά τον έχω και κουμπάρο και σύντροφο σε μίαν μεταβολή, τον Κωλέτη κουμπάρο, το Μαυροκορδάτο το ίδιον –στενός φίλος από εξαρχής μ’ όλους. Δεν τους τα γράφω αυτά ως οχτρός. Εκείνα οπού έπραξαν γράφω.[…] Μπορώ ως άνθρωπος, κι αγράμματος κι απλός, νάκαμα περισσότερα, και δεν το αιστάνομαι η δεν μπορώ να δικάσω του λόγου μου μόνος μου. Κάθε άνθρωπος εις τον εαυτό του κάνει τον συνήγορον, αλλά άλλες παρατήρησες θα κάμη η κατηγορία».
Ως πραγματικός Έλληνας πάντα θέτει τον εαυτό του κάτω από τους άλλους η καλύτερα τον υποτάσσει στο σύνολο και το κοινό καλό: «Κι αφού ο Θεός θέλησε να κάμη νεκρανάστασιν εις την πατρίδα μου, να την λευτερώςη από την τυραγνίαν των Τούρκων, αξίωσε κ’ εμένα να δουλέψω κατά δύναμη λιγώτερον από τον χειρώτερον πατριώτη μου Έλληνα. […] Ένα πράγμα μόνον με παρακίνησε κ’ εμένα να γράψω, ότι τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι· όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσωμεν εδώ. […] Είμαστε εις το εμείς κι όχι εις το εγώ».
Στις μέρες μας, αυτή η τελευταία φράση, νομίζω, αποτελεί την πλέον επίκαιρη παρακαταθήκη, το σπουδαιότερο κληροδότημα του Μακρυγιάννη στον Ελληνισμό.
Από μικρός ο Μακρυγιάννης φαίνεται πως έζησε σε ένα εκκλησιαστικό περιβάλλον. Σε όλες τις σημαντικές στιγμές της ζωής του, επικαλείται τον Θεό και προσεύχεται. Ευρισκόμενος στην Πάτρα και καταζητούμενος, αναγκάζεται να φύγει από το ρωσικό προξενείο, όπου είχε καταφύγει: «Ίσασα της πιστόλες μου, το γιαταγάνι μου, έκαμα την προσευκή μου»…
Όταν αργότερα θα γλυτώσει από κάποια χαμένη μάχη κουτσαίνοντας , και θα βρει τροφή από κάποιον περαστικό, θα αποδώσει και τα δύο γεγονότα στην πρόνοια του Θεού. Μόλις, μάλιστα έμαθε πως σώθηκε και ο Γκούρας: «Τότε δοξάσαμεν τον Θεόν και κάμαμε τα μεγαλύτερα γλέντια και τραγούδια".
Σε άλλη περίπτωση πριν τη μάχη φέρνει παπά, λειτουργάνε και κοινωνούν όλοι.
Ακόμη πιο έντονα φαίνεται η πίστη του από το γεγονός ότι ζητά από τον Θεό να συγχωρέςη και όσους έβλαψαν τον Αγώνα, στοιχίζοντας τα του Θεού υψηλότερα από τα του Καίσαρος.
Στα 1844 πήγε και προσκύνησε την Μεγαλόχαρη στην Τήνο
Αλλά και αργότερα ο Μακρυγιάννης συνεχίζει την συνεπή λατρευτική και μυστηριακή ζωή του: «Έρχεται ο σεβάσμιος αγαθός δεσπότης Μπουντουνίτζας- έρχεται πάντοτες· με ξεμολογάει εμένα και την οικογένειάν μου».
Αλλά και όταν τον απέκλεισαν στο σπίτι του κατά την Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843, πρώτα στην άνωθεν βοήθεια προσέφυγε και προσευχόμενος έλαβε «φώτισιν και θάρρος».
Στα γραπτά και στην πολιτική πρακτική του Μακρυγιάννη υπάρχει ένα κεντρικό ζητούμενο, που σχετίζεται με την πίστη του:
Η έννοια του δικαίου και του κοινού καλού
Η έννοια αυτή είναι τόσο κεντρική στη σκέψη του Μακρυγιάννη, ώστε την προβάλει ακόμη και στους Τούρκους. Παρουσίαζει έναν ξάδελφο του Αλή παςά να μιλά για τους Έλληνες και να λέει: «Νάχουν αυτείνοι δικαιοσύνη, να πάρη τέλος να ησυχάσουμε και εμείς οι Τούρκοι, ότι πλέον μας έγινε χαράμι από τον Θεόν το βασίλειόν μας, ότι φύγαμε από την δικαιοσύνη του".
Για τον εαυτό του δε γράφει τα εξής:
«Πήγα εγώ εις την Αγία Ειρήνη, ήταν ο λαός συνασμένος, γιομάτα όλα τα σοκάκια. Τους λέγω, «Τι με θέλετε, αδελφοί;» - Να λάβης πολίτες εις το χέρι σου από μας και να σταθείς εδώ εις την εκκλησίαν δια την ασφάλειαν μας». Τους έβαλα κι΄ εγώ μίαν μικρή ομιλίαν, τους είπα πολλά, ότι. «Η αρετή κι΄ ο πατριωτισμός και η φρονιμάδα κάνουν την πατρίδα να υπάρξη και να ευτυχήση. Η κακία και η ΄διοτέλεια χάνουν την πατρίδα, και την χάνουν και ζημιώνονται όσοι μένουν ζωντανοί. Το λοιπόν φωνάζετε εμένα να σταθώ εις την ευταξίαν σας; Αν έχετε αρετή κι ομόνοια, θα ευλογήση ο Θεός τα έργα σας και θα σας φωτίση εις το καλό και θα σας σώση, αυτός οπού σας έσωσε από την τυραγνία των Τούρκων, αυτός οπού σας ανάστησε και κάμετε την τρίτη Σεπτεμβρίου, κι επιστάτησε μόνος του τόσους μήνες και δεν μάτωσε μύτη σε όλο το Κράτος. Παρακαλέστε τον Θεόν και τώρα να κάμη το έλεός του σ΄εμάς τους αμαρτωλούς και να φέρει και τώρα την ευλογίαν του. Εγώ ένα μπαστούνι έχω εις το χέρι μου - αν η αφεντιά σας δεν έχετε αρετή κι΄ομόνοιαν, τι να σας κάμω εγώ;». Μου λένε γενικώς με μίαν φωνή. «Ότι μας ειπής εσύ θ΄ακολουθήσωμεν - Κι εγώ αν σας απατήσω, ας δώσω λόγον εις τον Θεόν. Εγώ δεν γνωρίζω φατρίες και να με θεωρή άλλος φίλο του κι άλλος οχτρό. Γενικώς όλους σας σας θεωρώ αδελφούς, ότι με διορίζετε όλοι και πρέπει να μην είμαι αναντίος κανενού. Και να δίνετε τους ψήφους σας ελεύτερους, όθεν θελήση κάθε ένας. Εμένα (καθώς είχα μιλήσει) μη μου δίνετε».
Οι όροι ιδιοτέλεια και κακία στον λόγο του Μακρυγιάννη χάνουν κάθε ηθικιστικό περιεχόμενο και αποκτούν την αρχέγονη πολιτική σημασία τους, ως φορείς διάσπασης και διάλυσης των κοινωνιών.
Μάλιστα ο στρατηγός τονίζει το αδιέξοδο της ιδιοτέλειας και της κακίας, οι οποίες δεν δύνανται να καταστήσουν ευτυχή, αυτόν που τις εφαρμόζει. Το συμφερόν του καθενός έγκειται στο συμφέρον του συνόλου, ακόμη και αν δημιουργείται ενίοτε η ψευδαίσθηση πως η αδικία μπορεί να επιφέρει προσωπικό όφελος. Λέει στον Γκούρα: «Τώρα βάνουν εσένα να σκοτώςης τον Δυσσέα· αύριον θα βάλουν εμένα, σκοτώνω εσένα. Και να το καρτερής».
Για να καταστή όμως εφικτή η επιδίωξη του κοινού καλού, απαιτείται μία σειρά από πολιτικές αρετές, όπως αυτή της συγχώρεσης.
Η συγχώρεση
Την θεωρούσε ύψιστη κοινωνική επιταγή, αλλά και ενδόμυχη εσωτερική ανάγκη για τον ίδιο. Εξάρει όσα παραδείγματά της συναντά:
Αφού σημειώνει πως ο Γώγος Μπακόλας είχε σκοτώσει τον πατέρα του Νότη Μπότσαρη, βάζει τον τελευταίο να λέει στον πρώτο κατά τον κοινό αγώνα: «Ο,τι είχε γίνη τότε και σκότωσες τον άνθρωπό μας, σ’ έβαλε ο τύραγνος. Αυτά τώρα αλησμονήθηκαν και εις το εξής είμαστε φίλοι και αδελφοί. Και να τηράξωμεν το έργον τούτο. Και φιλιώθηκαν».
Αλλά και ο ίδιος, όταν έχει τη δυνατότητα να βλάψει τον εχθρό του, προτιμά να τον συγχωρέσει. Σε κάποιον Παπαδόπουλο, που τον είχε κατατρέξει παλιότερα στην Άρτα, όταν τον συνέλαβε του είπε:
«Ο,τι θέλησες εσύ να κάμης σ εμένα με την βοήθεια των Τούρκων, με γλύτωσε ο Θεός· σ’ έχω τώρα εις το χέρι να σ’ αφανίσω μ’ όλη σου τη φαμελιάν. Δεν σου το κάνω».
Αλλά και αργότερα κατά τον εμφύλιο, που τα πνεύματα ήταν ιδιαίτερα οξυμένα γράφει για τον Νικηταρά:
«Μου παραγγέλνει ο Νικήτας (ότι φύλαγα εις το κεφαλόβρυσον, εις τους Μύλους), μου παραγγέλνει ότι θαρθή και θα με πάγη κυνηγώντας ως την Ρούμελη κι όπου θα με πιάςη, θα σκίςη τα νεύρα των ποδαριών μου να με κρεμάςη ανάποδα. Εγώ του είπα να κοπιάςη· κι αν τον πιάσω εγώ, δε θα του κάμω αυτά· θα φάμε και θα πιούμε μαζί, ότ’ είναι αγαθός αγωνιστής και πατριώτης.[…] Τους ριχτήκαμε απάνου τους και τους τζακίσαμε και τους πήγαμε κυνηγώντας ως κοντά εις το Μέρμπακα· κοντέψαμε να φάμε το βράδυ ψωμί με τον αδελφόν μου Νικήτα· από τρίχα γλύτωσε».
Εδώ έγκειται το μεγαλείο του Ελληνικού πολιτισμού, σε αυτή την αδυσώπητη συγχωρητικότητα, η οποία είναι έτοιμη πάντα να προσφέρει η και ακόμη να προσφερθεί.
Κριτική στους προσκυνημένους
Παρότι ο Μακρυγιάννης είναι ιδιαίτερα συγχωρητικός, σε αυτόν που τον βλάπτει προσωπικά, είναι αμείλικτος με όσους βλάπτουν την πατρίδα. Θεωρεί, όπως και σύνολη η πολιτική παράδοση του Ελληνισμού μαζί του, πως οι αναλαμβάνοντες την εξουσία έχουν ευθύνη και δεν τους συγχωρείται καμία αδικία. Δεν διστάζει να τους επικρίνει ακόμη και αν είναι άνθρωποι με τους οποίους διατηρεί καλές σχέσεις, όπως ο Κωλέττης, για τον οποίο παραθέτει μαρτυρία του Τάτση Μαγγίνα, πως είχε στείλει γράμμα στον Κιουταχή για να γυρίσει με το μέρος του. Και συμπληρώνει: «Παιδιά των Τούρκων έχομεν οπού μας κυβερνούν, και δυστυχία και της πατρίδος και εμάς. Κι άλλοι είναι παιδιά των Τούρκων, άλλοι παιδιά αλλουνών χερότερων από τους Τούρκους. Η πατρίς η δυστυχής κυβέρνησιν δεν είδε με τα μάτια της, ούτε θα ιδή. Κι ο Θεός να βγάλη εμέναν ψεύτη κι άδικον κι αυτούς πατριώτες κι αληθινούς».
Κάνει λοιπόν σαφή διάκριση ανάμεσα στην προσωπική αδικία και στην αδικία προς το σύνολο, την πατρίδα.
Παρατηρεί μάλιστα πως το φαινόμενο της αδικίας είναι διαχρονικό στην ιστορία του Ελληνισμού. «Ότι αυτό είναι πατρογονικόν· όποιος δουλεύει πατριωτικώς αυτό το βραβείον έχει. Και οι Αθηναίγοι του Θεμιστοκλή αυτείνη την ανταμοιβή τόκαμαν κι αλλουνών πολλών. Όχι όμως όταν ήταν η πατρίς σε κίντυνον· όταν ησύχαζε». Παράλληλα όμως με την ασχήμια, την αδικία, την προδοσία, παραθέτει τον ηρωισμό και τη θυσία: «Σ την θέσιν οπού επέθανες εσύ, Λεωνίδα, με τους τρακόσιους σου, πέθαναν κι αυτείνοι δια την θρησκεία και πατρίδα (Και ήταν τυχεροί οπού πέθαναν ενδόξως και γλύτωσαν από τον πατριωτισμόν του Κωλέτη, του Μαυροκορδάτου, του Μεταξά κι αλλουνών τέτοιων πατριώτων)».
Η πεμπτουσία όμως του κοινού καλού, του συμφέροντος για την Ελλάδα είναι κατά Μακρυγιάννη η ελευθερία.
Οι Έλληνες και η Ελευθερία
Στη σκέψη του οι έννοιες Ελλάδα και Ελευθερία είναι ταυτισμένες. Ο Έλληνας ζει μόνο ελεύθερος, παρότι η ελευθερία του είναι ένα διαρκές αγώνισμα και κατακτάται με θυσίες. Παροιμιώδης έχει μείνει η απάντηση που έδωσε στον Γάλλο ναύαρχο Δεριγνύ, όταν αυτός παρατήρησε πως οι δυνάμεις του Μακρυγιάννη δεν επαρκούσαν για να αντιμετωπιστεί ο Ιμπραήμ:
«Κι αν είμαστε ολίγοι εις το πλήθος του Μπραΐμη, παρηγοριώμαστε μ’ έναν τρόπον, ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε· τρώνε από μας και μένει και μαγιά». Για να συμπληρώσει λίγο αργότερα:
«Εμείς απ’ ούλα είμαστε αδύνατοι· όμως ο Θεός φυλάγει και τους αδυνάτους».
Η ελευθερία βέβαια οφείλεται στη γενναιοψυχία και πηγάζει από αυτήν. «Το δ’ ελεύθερον, το εύψυχον» κατά τον αρχαίο πρόγονο Θουκυδίδη, με τον οποίο πέρα από αυτή την θέση ο Μακρυγιάννης μοιράζεται την κοινή ιδιότητα του πολεμιστή και συγγραφέα. «Αφού ήρθαν πολλά πλησίον οι Τούρκοι εις τα ταμπούρια μας, δεν μπορούσα να βαστήξω τους αθάνατους Έλληνες· έγιναν όλοι λιοντάρια- εγώ ήμουν ο χερότερος».
Αυτά κατά την Επανάσταση. Κατόπιν ο μεγαλύτερο κίνδυνος για την ελευθερία της Ελλάδος προέρχεται από τους Δυτικούς.
Ξενοκρατία
Η επέμβαση των ξένων δυνάμεων στην Ελλάδα, τόσο με την επιβολή του Όθωνα, όσο και με την παρουσία τους στο ελληνικό κράτος στα πρώτα τριάντα χρόνια της ύπαρξής του, αποτελεί για τον Μακρυγιάννη σκλαβιά χειρότερη από αυτή των Τούρκων. Κατανοεί άμεσα, πως η επιρροή τους είναι βαθύτερη από αυτή των Οθωμανών και πως δύναται να καταστή απειλητική για την ίδια την ύπαρξη και ιδιοσυστασία του Ελληνισμού. Οι Τούρκοι, λόγω της μεγάλης πολιτισμικής και θρησκευτικής διαφοράς δεν μπορούσαν να αλλοτριώσουν τον Ελληνισμό, ο οποίος διατηρήθηκε μέσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Με τους Ευρωπαίους όμως διαβλέπει πως το κακό θα είναι μεγαλύτερο και βαθύτερο.
Μάλιστα έδωσε και εικαστική έκφραση στην πεποίθησή του πως ο Έλληνας είναι ιδιαίτερος, ανάδελφος κατά την φράση του Χ. Σαρτζετάκη, και δεν μπορεί να ομοιωθεί με τον Ευρωπαίο. Μαρτυρά ο ίδιος πως στο περιβόλι του είχε φτιάξει ένα μωσαϊκό, στο οποίο εικονιζόταν ένας χορός και στο μέσο ένας Έλληνας και ένας Ευρωπαίος. «Ο φραγκοφορεμένος θέλει τον δικό του χορό, ο Έλληνας τον δικό του και θα μαλλώσουνε ογλήγορα, ότι δεν μπορεί να μάθη ένας του άλλου το χορό».
Οι παρεμβάσεις βέβαια των Ευρωπαίων για να ευδοκιμήσουν πρέπει να βρουν και Έλληνες έτοιμους να τις δεχτούν. «Από αυτά όλα η πατρίδα κλονίζεται, από της οδηγίες της πατρικές των Πρέσβεων και δικώ μας ξενολάτρων».
Γράφει συγκεκριμένα: «Ποίον βάρβαρον έθνος έκαμε όσα κάνει το Γαλλικόν έθνος σ’ εμάς τους Έλληνες;» Και συνεχίζει: «Αφού ο Θεός τους λυπήθη και θέλει να τους αναστήςη, οι άνθρωποι τους καταπολεμούν να τους φάνε, να τους χάσουνε, να τους σβύσουνε να μην ξαναειπωθούν Έλληνες. Και τι σας έκαμεν αυτό τ’ όνομα των Ελλήνων εσάς των γενναίων αντρών της Ευρώπης, εσάς των προκομμένων, εσάς των πλούσιων;» Αλλού πάλι γράφει για τους Ευρωπαίους και το ρόλο τους στην Επανάσταση και την Ανεξαρτησία: «Οι ανθρωποφάγοι φτόνησαν αυτό και μας έσπειραν την αρετή τους, διχόνοια, φατρία, κατασκοπεία, της ακαθαρσίες της δικές τους, κ’ έφκειασαν την πατρίδα μας παλιόψαθα».
Μάλιστα μένει τόσο ακραιφνώς Έλληνας, ώστε όταν του προτάθηκε να γίνει υποδιοικητής της χωροφυλακής, μία θέση περιζήτητη για τους άνεργους και περιθωριοποιημένους αγωνιστές, αρνήθηκε λόγω του ήθους του διοικητή και του γεγονότος πως έπρεπε να βγάλει τη φουστανέλα και να φορέσει στολή φράγκικη.
Διαβλέπει μάλιστα πως το σχέδιο αλλοτρίωσης του Ελληνισμού περνά για τους Ευρωπαίους μέσα από την προώθηση της απιστίας των Ελλήνων, που με κάθε μέσο προώθησαν οι Βαυαροί. «Εις τον καιρόν της Τουρκιάς μίαν πέτρα δεν πείραξαν από τα παλιοκκλήσια· κι αυτείνοι οι απατεώνες σύνδεσαν τα συνφέροντά τους με τους μολεμένους […] και μας χάλασαν τα μοναστήρια και της εκκλησιές μας- μαγαρίζουν μέσα κι άλλες έγιναν αχούρια».
Φαίνεται να έχει κατανοήσει πλήρως την ευρωπαϊκή απέχθεια για την ορθοδοξία: «Μάθαινα από ανθρώπους τίμιους ότι η κατήχηση των ξένων αναντίον της θρησκείας μας προοδεύει. Τότε κάπνισαν τα μάτια μου». Όμως, το σχέδιο για να πληγεί το λαϊκό θρησκευτικό αίσθημα ήταν καλά οργανωμένο: «Γνωρίζομεν της ενέργειες της μυστικές των ξένων οπού εργάζονται δια την θρησκεία μας – θρησκείαν δεν αλλάζομεν εμείς, ούτε την πουλούμεν»! Σε κάθε περίπτωση πάντως ο ίδιος δηλώνει την απόφασή του να αγωνιστεί κατά της αλλοτρίωσης και του εκδυτικισμού: «Όταν μου πειράζουν την πατρίδα μου και θρησκεία μου, θα μιλήσω, θα νεργήσω κι ο,τι θέλουν ας μου κάμουν».
Ο Μακρυγιάννης στο τέλος των Απομνημονευμάτων του μας εξηγεί και το λόγο που τον παρακίνησε στη συγγραφή τους και που δεν είναι άλλος βέβαια από το κοινό καλό.
«Αδελφοί αναγνώστες, ούτε δόξες θέλω, ούτε της ζητώ- ούτε μου δίνουν. Και δια κείνο τραβήχτηκα και σκαλίζω τον κήπο μου όταν είμαι γερός, ειδέ φυλάγω το στρώμα μου. Του αναθέματος να είμαι αν έχω διοτέλεια δια όσους μιλώ εδώ μέσα. Η πατρίδα, η θρησκεία, η ηθική εις την κοινωνία είναι το πλέον αγαπημένον εις τον άνθρωπον τον τίμιον. Εις αυτείνη την κοινωνία θα ζήσω κ’ εγώ και τα παιδιά μου και δεν μου μένει ελπίδα και φωνάζω. Και δι’ αυτό γράφω απαλέκητα γράμματα, όχι όμως να λείπη από αυτά η αλήθεια».
Ο ίδιος δεν γράφει για να προβάλει τον εαυτό του, αλλά «όχι να πορνεύουν την αρετή και να καταπατούν τον νόμον και νάχουν την επιρροή για ικανότη. Εγώ τάγραψα αυτά όλα κι όποιος απ’ όσους μιλώ προσωπικώς στοχάζεται ότι τον αδικώ και είναι κακία μου κι όχι αλήθεια, έχει το ελεύτερον να γράψη κι αναντίον μου ο,τι λάθη έκαμα εις τον αγώνα της πατρίδος· όχι όμως παθητικώς, αλλά συντροφεμένος με την αλήθεια, με την παρατήρησιν.[…] Κ’ εγώ έκαμα λάθη και κάνω· άνθρωπος είμαι. Και πρέπει να γράφωνται και τα καλά μας και τα κακά μας».
Μάλιστα η αυτοκριτική του προχωρεί περισσότερο, όταν εξηγεί τα κίνητρα για τον έλεγχο των πολιτικών προσώπων στον οποίο προβαίνει: «Τον Μεταξά τον έχω και κουμπάρο και σύντροφο σε μίαν μεταβολή, τον Κωλέτη κουμπάρο, το Μαυροκορδάτο το ίδιον –στενός φίλος από εξαρχής μ’ όλους. Δεν τους τα γράφω αυτά ως οχτρός. Εκείνα οπού έπραξαν γράφω.[…] Μπορώ ως άνθρωπος, κι αγράμματος κι απλός, νάκαμα περισσότερα, και δεν το αιστάνομαι η δεν μπορώ να δικάσω του λόγου μου μόνος μου. Κάθε άνθρωπος εις τον εαυτό του κάνει τον συνήγορον, αλλά άλλες παρατήρησες θα κάμη η κατηγορία».
Ως πραγματικός Έλληνας πάντα θέτει τον εαυτό του κάτω από τους άλλους η καλύτερα τον υποτάσσει στο σύνολο και το κοινό καλό: «Κι αφού ο Θεός θέλησε να κάμη νεκρανάστασιν εις την πατρίδα μου, να την λευτερώςη από την τυραγνίαν των Τούρκων, αξίωσε κ’ εμένα να δουλέψω κατά δύναμη λιγώτερον από τον χειρώτερον πατριώτη μου Έλληνα. […] Ένα πράγμα μόνον με παρακίνησε κ’ εμένα να γράψω, ότι τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι· όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσωμεν εδώ. […] Είμαστε εις το εμείς κι όχι εις το εγώ».
Στις μέρες μας, αυτή η τελευταία φράση, νομίζω, αποτελεί την πλέον επίκαιρη παρακαταθήκη, το σπουδαιότερο κληροδότημα του Μακρυγιάννη στον Ελληνισμό.
Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008
Επικήδειος Λυσσαρίδη για Τάσσο Παπαδόπουλο
Ο Τάσσος Παπαδόπουλος έφυγε από τη ζωή για να παραμείνει ζωντανός στη μνήμη ενός ολόκληρου λαού, τόνισε στον επικήδειο λόγο που εκφώνησε στην κηδεία του τέως Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσσου Παπαδόπουλου, ο Επίτιμος Πρόεδρος του ΚΣ ΕΔΕΚ Βάσος Λυσσαρίδης, δίνοντας διαβεβαίωση προ τον εκλιπόντα ότι ο αγώνας θα συνεχισθεί. Οπως είπε ο κ. Λυσσαρίδης, η ιστορία θα καθιερώσει το ρόλο του Τάσσου Παπαδόπουλου ως του Προέδρου που απέκρουσε τα απαράδεκτα σχέδια, αλλά και διαφοροποίησε αποτελεσματικά το αρνητικό κλίμα που δημιούργησε το πλήρως δικαιολογημένο ΟΧΙ του λαού μας.
«Μια μεγάλη προσωπικότητα που λάμπρυνε την πολιτική ζωή της πατρίδας μας, που άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στα δρώμενα της Κύπρου, ο Πρόεδρος που πιστός στη λαϊκή εντολή απέρριψε εθνοκτόνα σχέδια, επαναλαμβάνοντας το διαχρονικό στην Ελληνική ιστορία ΟΧΙ, πέρασε το κατώφλι της αιωνιότητας», πρόσθεσε.
«Πέρασε το κατώφλι της ιστορίας. Και πέρασε με περγαμηνές αγώνων, θυσιών και προάσπισης αρχών. Με εκκρεμή οράματα, με ανεκπλήρωτες προσδοκίες, αλλά και με βεβαιότητα ότι ο αγώνας στον οποίο αφιέρωσε τη ζωή του θα συνεχισθεί. Πως και νεκρός θα μαρτυρήσει τη δικαίωση», ανέφερε ο κ. Λυσσαρίδης.
«Φίλε Τάσσο. Ο λαός δεν σου παραχωρεί άδεια απουσίας ωσότου λεύτεροι σεργιανίσουμε στα λεύτερα αγαπημένα τοπία. Οσο το συρματόπλεγμα της ντροπής θα διχοτομεί την αξιοπρέπεια και τα χώματα μας, όσο η κατοχική σημαία θα συνοδεύει στον ξύπνιο τους εφιάλτες μας, έχοντας τώρα νικήσει το θάνατο μαζί με τη στρατιά των συναγωνιστών σου, με τον Μακάριο σημαιοφόρο, με τον Αυξεντίου, τον Μάτση, τον Παλληκαρίδη θα ανατρέψουμε το σκηνικό,» τόνισε ο Επίτιμος Πρόεδρος της ΕΔΕΚ.
Οπως είπε, «η Κύπρος θρηνεί έναν άξιον της πατρίδος τέκνον. Και ο Ελληνισμός συμμετέχει στο θρήνο για την απώλεια. Ο Ελληνισμός στο σύνολό του γιατί οι εθνικοί αγώνες αγνοούν ιδεολογικά σύνορα. Η παρουσία εδώ του Πρωθυπουργού της Ελλάδας, κ. Καραμανλή, του αρχηγού της αντιπολίτευσης κ. Παπανδρέου και της Υπουργού Εξωτερικών κ. Μπακογιάννη μαρτυρούν του λόγου το αληθές», ανέφερε.
«Αυτή η οδυνηρή συγκυρία προσφέρει την ευκαιρία να αποστείλουμε από κοινού το μήνυμα ότι θα απορρίψουμε απορριφθέντα υπό του λαού σχέδια που εκκολάπτονται υπό νέα ονοματολογία και ότι θα σταθούμε ανάχωμα σε ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας a la carte με την κυνική απαίτηση μη συμμόρφωσης προς τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της και νομιμοποίηση κηδεμονικών δικαιωμάτων και στρατιωτικής παρουσίας, παρθενογένεσης δυο κρατών και συνεταιρισμού», πρόσθεσε.
«Φίλε Τάσσο. Φεύγεις αφήνοντας αξιόλογη, ανεξίτηλη κληρονομιά. Ο λαός θυμάται έντονα την τελευταία παρακαταθήκη σου στην κρίσιμη ώρα των αποφάσεων», είπε ο κ. Λυσσαρίδης, προσθέτοντας πως ήταν σαφής η διαπίστωση του Τάσσου Παπαδόπουλου πως «το σχέδιο Ανάν δεν καταλύει την de facto διχοτόμηση, αλλά αντίθετα τη νομιμοποιεί και ότι υπάρχουν θέματα αρχών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπου η 'μέση λύση' δεν συνιστά τη σωστή απάντηση'. Πρόσθετες 'Παρέλαβα κράτος με διεθνή αναγνώριση. Δεν θα παραδώσω κοινότητα χωρίς δικαίωμα λόγου και σε αναζήτηση κηδεμόνων' », σημείωσε ο κ. Λυσσαρίδης.
«Αυτά δήλωνες στο δραματικό σου διάγγελμα, πληγωμένος από την παραγνώριση αρχών από εκείνους που ήταν εντεταλμένοι για την υπεράσπισή του. Με έντονα φορτισμένη λυγμική φωνή, με τη συναίσθηση ότι στεκόσουν ανένδοτος προασπιστής των δικαιωμάτων του λαού μας και θεματοφύλακας της ιστορίας μας. Ο συναισθηματισμός ταιριάζει στον ειλικρινή. Στέρεες οι εθνικές ρίζες με τις πολυχιλιόχρονες ελληνικές παραδόσεις. Στέρεη η προσωπική ιστορία. Προδιαγεγραμμένη, σχεδόν νομοτελειακή η πορεία σου», ανέφερε ο Επίτιμος Πρόεδρος του ΚΣ ΕΔΕΚ.
«Αγωνιστής από την πρώτη νεανική ηλικία στην πρώτη γραμμή του εθνικο-απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ όπου και σε πρωτοσυνάντησα. Μαζί στο Λονδίνο στη δραματική σύσκεψη καταψηφίσαμε τις συμφωνίες Ζυρίχης - Λονδίνου. Ο Μακάριος στην πορεία αναγνωρίζοντας τις αρετές και ικανότητές σου, σε διορίζει υπουργό. Τον νεαρότερο υπουργό της Κυπριακής Δημοκρατίας», είπε ο κ. Λυσσαρίδης.
«Αδέκαστος στην προάσπιση αξιών, έτοιμος για κατάθεση γνώμης και έτοιμος να προσαρμοσθεί έργοις», υπογράμμισε.
Σημειώνοντας πως θα ήταν υποτιμητικό να αναλωθεί στην απαρίθμηση πληθώρας πολιτικών και πολιτειακών αξιωμάτων στα οποία διέπρεψε ο Τάσσος Παπαδόπουλος και την τόσο αξιόλογη προσφορά τους σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής ο κ. Λυσσαρίδης είπε πως ωστόσο δεν μπορεί να μην αναφερθεί στην πρωτοποριακή προσφορά του για εδραίωση του πρώτου κοινωνικού κράτους στην Κύπρο.
«Αρχή άνδρα δείκνυσι. Και το τελευταίο αξίωμα στην προεδρία του κράτους υπήρξε η κορωνίδα της προσφοράς του και η ανάδειξη της προσωπικότητάς του. Αφόρητες οι πιέσεις, ασφυκτικός ο κλοιός για εξαναγκασμό του λαού μας να προσυπογράψει σχέδια εθνικής ταπείνωσης και υπονομευτικά της εθνικής μας επιβίωσης. Και τα πυρά εχθρικά και φίλια στρέφονταν προς τον εκλεγμένο πρόεδρο», είπε για να προσθέσει: "Κι εσύ Τάσσο, φρουρός μιας άλλης μορφής Θερμοπυλών, παρέμεινες πιστός τοις του λαού ρήμασι πειθόμενος, γνωρίζοντας το τίμημα και έτοιμος να υποστείς τις συνέπειες".
Και ο αγώνας, ανέφερε ο κ. Λυσσαρίδης, δεν αφορούσε μόνο την επιβίωση των Ελληνοκυπρίων αλλά και την ουσιαστική ακηδεμόνευτη πορεία των Τουρκοκυπρίων.
«Γιατί πιστός στις εθνικές σου ρίζες, υπήρξες και θερμός προασπιστής των δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων με τη σωστή διαπίστωση ότι ειρήνη και πρόοδος μπορούν να διασφαλισθούν μόνο σε συνθήκες αλληλοσεβασμού», είπε.
Πρόσθεσε πως «η ιστορία θα καθιερώσει το ρόλο σου ως του Προέδρου που απέκρουσε τα απαράδεκτα σχέδια αλλά και διαφοροποίησε αποτελεσματικά το αρνητικό κλίμα που δημιούργησε το πλήρως δικαιολογημένο ΟΧΙ του λαού μας. Και αυτό επετεύχθη όχι με προσαρμογή σε πιέσεις ή εγκατάλειψη αρχών αλλά με θρησκευτική προσήλωση στην προάσπιση της ετυμηγορίας του λαού».
«Και αυτά χαρακτηρίσθηκαν ως απορριπτισμός. Αν απορριπτισμός είναι η άρνηση της εθνικής αυτοκτονίας, τότε ο τίτλος είναι άκρως τιμητικός. Διάλεξες συνειδητά το δρόμο του εθνικού Γολγοθά, γιατί γνώριζες πως μόνο με την ανάληψη ευθυνών χαράσσονται οι δρόμοι εθνικής σωτηρίας. Στη ρήτρα ότι οι ιδέες δεν δολοφονούνται, προσθέτω. Ομως ούτε οι ιδεοφόροι πεθαίνουν. Πεθαίνουν όσο δεν αφήνουν κληρονομιά. Κι εσύ αφήνεις αξιόλογη κληρονομιά», ανέφερε.
Πρόσθεσε πως «τα μηνύματα είναι σαφή. Σεβόμαστε τα δικαιώματα όλων των λαών και όλων των ομάδων. Ομως απαιτούμε σεβασμό και στα δικά μας. Είμαι βέβαιος ότι και από τον τάφο θα διαλαλείς ότι δεν θα δεχθούμε χωριστά κράτη και συνεταιρισμό που οδηγεί σε ένα πολυκηδεμονευόμενο συνομοσπονδιακό μόρφωμα», είπε ο κ. Λυσσαρίδης και διαβεβαίωσε πως «ο αγώνας θα συνεχισθεί».
«Συμβιβασμός ναι. Αλλά σε πλαίσια αρχών που διαφυλάττουν την εθνική αξιοπρέπεια και επιβίωση. Μόνιμη κοινή μας γραμμή παραμένει μια λύση εναρμονισμένη με το διεθνές δίκαιο και το ευρωπαϊκό κεκτημένο που να διασφαλίζει την ενότητα του κράτους, του χώρου, της οικονομίας, των θεσμών, θα απαλλάσσει από κηδεμονίες και ξένη στρατιωτική παρουσία και θα διασφαλίζει τις βασικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των πολιτών, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος όλων των προσφύγων για επάνοδο στις πατρογονικές εστίες και περιουσίες τους», ανέφερε ο Επίτιμος Πρόεδρος του ΚΣ ΕΔΕΚ.
«Αυτές υπήρξαν οι διακηρύξεις όλων προς το λαό και ο λαός είναι φυσικό να απαιτεί προσήλωση στις δεσμεύσεις. Φεύγεις δικαιωμένος με σαφή εντολή στα παιδιά σου, στους δικούς σου και σ' όλο το λαό να μην παρεκκλίνουν από τη διακηρυγμένη πορεία που τώρα σφραγίζεται με τη δική σου βιολογική απουσία, όχι την πολιτική», πρόσθεσε.
«Σ' αυτό τον ιερό χώρο ενώπιον του λαού και της ιστορίας δίνουμε την υπόσχεση ότι δεν θα παρεκκλίνουμε από αυτή την πορεία. Η φωνή σου για απόρριψη απαράδεκτων σχεδίων θα είναι τώρα ακόμα πιο δυνατή, πιο καθολική, πιο αποδεκτή.
Για την οικογένειά σου θα είναι παρηγοριά ότι όλη η Κύπρος παραστέκεται στη θλίψη τους και ιδιαίτερα στη μεγάλη κυρία, τη Φωτεινή της αξιοπρέπειας και της προσφοράς. Θα συνεχίσουμε όλοι μαζί. Και θα σ' έχουμε πάντα συντροφιά ως τη δικαίωση.
http://enaliakypros18.blogspot.com/2008/12/blog-post_15.html
«Μια μεγάλη προσωπικότητα που λάμπρυνε την πολιτική ζωή της πατρίδας μας, που άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στα δρώμενα της Κύπρου, ο Πρόεδρος που πιστός στη λαϊκή εντολή απέρριψε εθνοκτόνα σχέδια, επαναλαμβάνοντας το διαχρονικό στην Ελληνική ιστορία ΟΧΙ, πέρασε το κατώφλι της αιωνιότητας», πρόσθεσε.
«Πέρασε το κατώφλι της ιστορίας. Και πέρασε με περγαμηνές αγώνων, θυσιών και προάσπισης αρχών. Με εκκρεμή οράματα, με ανεκπλήρωτες προσδοκίες, αλλά και με βεβαιότητα ότι ο αγώνας στον οποίο αφιέρωσε τη ζωή του θα συνεχισθεί. Πως και νεκρός θα μαρτυρήσει τη δικαίωση», ανέφερε ο κ. Λυσσαρίδης.
«Φίλε Τάσσο. Ο λαός δεν σου παραχωρεί άδεια απουσίας ωσότου λεύτεροι σεργιανίσουμε στα λεύτερα αγαπημένα τοπία. Οσο το συρματόπλεγμα της ντροπής θα διχοτομεί την αξιοπρέπεια και τα χώματα μας, όσο η κατοχική σημαία θα συνοδεύει στον ξύπνιο τους εφιάλτες μας, έχοντας τώρα νικήσει το θάνατο μαζί με τη στρατιά των συναγωνιστών σου, με τον Μακάριο σημαιοφόρο, με τον Αυξεντίου, τον Μάτση, τον Παλληκαρίδη θα ανατρέψουμε το σκηνικό,» τόνισε ο Επίτιμος Πρόεδρος της ΕΔΕΚ.
Οπως είπε, «η Κύπρος θρηνεί έναν άξιον της πατρίδος τέκνον. Και ο Ελληνισμός συμμετέχει στο θρήνο για την απώλεια. Ο Ελληνισμός στο σύνολό του γιατί οι εθνικοί αγώνες αγνοούν ιδεολογικά σύνορα. Η παρουσία εδώ του Πρωθυπουργού της Ελλάδας, κ. Καραμανλή, του αρχηγού της αντιπολίτευσης κ. Παπανδρέου και της Υπουργού Εξωτερικών κ. Μπακογιάννη μαρτυρούν του λόγου το αληθές», ανέφερε.
«Αυτή η οδυνηρή συγκυρία προσφέρει την ευκαιρία να αποστείλουμε από κοινού το μήνυμα ότι θα απορρίψουμε απορριφθέντα υπό του λαού σχέδια που εκκολάπτονται υπό νέα ονοματολογία και ότι θα σταθούμε ανάχωμα σε ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας a la carte με την κυνική απαίτηση μη συμμόρφωσης προς τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της και νομιμοποίηση κηδεμονικών δικαιωμάτων και στρατιωτικής παρουσίας, παρθενογένεσης δυο κρατών και συνεταιρισμού», πρόσθεσε.
«Φίλε Τάσσο. Φεύγεις αφήνοντας αξιόλογη, ανεξίτηλη κληρονομιά. Ο λαός θυμάται έντονα την τελευταία παρακαταθήκη σου στην κρίσιμη ώρα των αποφάσεων», είπε ο κ. Λυσσαρίδης, προσθέτοντας πως ήταν σαφής η διαπίστωση του Τάσσου Παπαδόπουλου πως «το σχέδιο Ανάν δεν καταλύει την de facto διχοτόμηση, αλλά αντίθετα τη νομιμοποιεί και ότι υπάρχουν θέματα αρχών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπου η 'μέση λύση' δεν συνιστά τη σωστή απάντηση'. Πρόσθετες 'Παρέλαβα κράτος με διεθνή αναγνώριση. Δεν θα παραδώσω κοινότητα χωρίς δικαίωμα λόγου και σε αναζήτηση κηδεμόνων' », σημείωσε ο κ. Λυσσαρίδης.
«Αυτά δήλωνες στο δραματικό σου διάγγελμα, πληγωμένος από την παραγνώριση αρχών από εκείνους που ήταν εντεταλμένοι για την υπεράσπισή του. Με έντονα φορτισμένη λυγμική φωνή, με τη συναίσθηση ότι στεκόσουν ανένδοτος προασπιστής των δικαιωμάτων του λαού μας και θεματοφύλακας της ιστορίας μας. Ο συναισθηματισμός ταιριάζει στον ειλικρινή. Στέρεες οι εθνικές ρίζες με τις πολυχιλιόχρονες ελληνικές παραδόσεις. Στέρεη η προσωπική ιστορία. Προδιαγεγραμμένη, σχεδόν νομοτελειακή η πορεία σου», ανέφερε ο Επίτιμος Πρόεδρος του ΚΣ ΕΔΕΚ.
«Αγωνιστής από την πρώτη νεανική ηλικία στην πρώτη γραμμή του εθνικο-απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ όπου και σε πρωτοσυνάντησα. Μαζί στο Λονδίνο στη δραματική σύσκεψη καταψηφίσαμε τις συμφωνίες Ζυρίχης - Λονδίνου. Ο Μακάριος στην πορεία αναγνωρίζοντας τις αρετές και ικανότητές σου, σε διορίζει υπουργό. Τον νεαρότερο υπουργό της Κυπριακής Δημοκρατίας», είπε ο κ. Λυσσαρίδης.
«Αδέκαστος στην προάσπιση αξιών, έτοιμος για κατάθεση γνώμης και έτοιμος να προσαρμοσθεί έργοις», υπογράμμισε.
Σημειώνοντας πως θα ήταν υποτιμητικό να αναλωθεί στην απαρίθμηση πληθώρας πολιτικών και πολιτειακών αξιωμάτων στα οποία διέπρεψε ο Τάσσος Παπαδόπουλος και την τόσο αξιόλογη προσφορά τους σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής ο κ. Λυσσαρίδης είπε πως ωστόσο δεν μπορεί να μην αναφερθεί στην πρωτοποριακή προσφορά του για εδραίωση του πρώτου κοινωνικού κράτους στην Κύπρο.
«Αρχή άνδρα δείκνυσι. Και το τελευταίο αξίωμα στην προεδρία του κράτους υπήρξε η κορωνίδα της προσφοράς του και η ανάδειξη της προσωπικότητάς του. Αφόρητες οι πιέσεις, ασφυκτικός ο κλοιός για εξαναγκασμό του λαού μας να προσυπογράψει σχέδια εθνικής ταπείνωσης και υπονομευτικά της εθνικής μας επιβίωσης. Και τα πυρά εχθρικά και φίλια στρέφονταν προς τον εκλεγμένο πρόεδρο», είπε για να προσθέσει: "Κι εσύ Τάσσο, φρουρός μιας άλλης μορφής Θερμοπυλών, παρέμεινες πιστός τοις του λαού ρήμασι πειθόμενος, γνωρίζοντας το τίμημα και έτοιμος να υποστείς τις συνέπειες".
Και ο αγώνας, ανέφερε ο κ. Λυσσαρίδης, δεν αφορούσε μόνο την επιβίωση των Ελληνοκυπρίων αλλά και την ουσιαστική ακηδεμόνευτη πορεία των Τουρκοκυπρίων.
«Γιατί πιστός στις εθνικές σου ρίζες, υπήρξες και θερμός προασπιστής των δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων με τη σωστή διαπίστωση ότι ειρήνη και πρόοδος μπορούν να διασφαλισθούν μόνο σε συνθήκες αλληλοσεβασμού», είπε.
Πρόσθεσε πως «η ιστορία θα καθιερώσει το ρόλο σου ως του Προέδρου που απέκρουσε τα απαράδεκτα σχέδια αλλά και διαφοροποίησε αποτελεσματικά το αρνητικό κλίμα που δημιούργησε το πλήρως δικαιολογημένο ΟΧΙ του λαού μας. Και αυτό επετεύχθη όχι με προσαρμογή σε πιέσεις ή εγκατάλειψη αρχών αλλά με θρησκευτική προσήλωση στην προάσπιση της ετυμηγορίας του λαού».
«Και αυτά χαρακτηρίσθηκαν ως απορριπτισμός. Αν απορριπτισμός είναι η άρνηση της εθνικής αυτοκτονίας, τότε ο τίτλος είναι άκρως τιμητικός. Διάλεξες συνειδητά το δρόμο του εθνικού Γολγοθά, γιατί γνώριζες πως μόνο με την ανάληψη ευθυνών χαράσσονται οι δρόμοι εθνικής σωτηρίας. Στη ρήτρα ότι οι ιδέες δεν δολοφονούνται, προσθέτω. Ομως ούτε οι ιδεοφόροι πεθαίνουν. Πεθαίνουν όσο δεν αφήνουν κληρονομιά. Κι εσύ αφήνεις αξιόλογη κληρονομιά», ανέφερε.
Πρόσθεσε πως «τα μηνύματα είναι σαφή. Σεβόμαστε τα δικαιώματα όλων των λαών και όλων των ομάδων. Ομως απαιτούμε σεβασμό και στα δικά μας. Είμαι βέβαιος ότι και από τον τάφο θα διαλαλείς ότι δεν θα δεχθούμε χωριστά κράτη και συνεταιρισμό που οδηγεί σε ένα πολυκηδεμονευόμενο συνομοσπονδιακό μόρφωμα», είπε ο κ. Λυσσαρίδης και διαβεβαίωσε πως «ο αγώνας θα συνεχισθεί».
«Συμβιβασμός ναι. Αλλά σε πλαίσια αρχών που διαφυλάττουν την εθνική αξιοπρέπεια και επιβίωση. Μόνιμη κοινή μας γραμμή παραμένει μια λύση εναρμονισμένη με το διεθνές δίκαιο και το ευρωπαϊκό κεκτημένο που να διασφαλίζει την ενότητα του κράτους, του χώρου, της οικονομίας, των θεσμών, θα απαλλάσσει από κηδεμονίες και ξένη στρατιωτική παρουσία και θα διασφαλίζει τις βασικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των πολιτών, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος όλων των προσφύγων για επάνοδο στις πατρογονικές εστίες και περιουσίες τους», ανέφερε ο Επίτιμος Πρόεδρος του ΚΣ ΕΔΕΚ.
«Αυτές υπήρξαν οι διακηρύξεις όλων προς το λαό και ο λαός είναι φυσικό να απαιτεί προσήλωση στις δεσμεύσεις. Φεύγεις δικαιωμένος με σαφή εντολή στα παιδιά σου, στους δικούς σου και σ' όλο το λαό να μην παρεκκλίνουν από τη διακηρυγμένη πορεία που τώρα σφραγίζεται με τη δική σου βιολογική απουσία, όχι την πολιτική», πρόσθεσε.
«Σ' αυτό τον ιερό χώρο ενώπιον του λαού και της ιστορίας δίνουμε την υπόσχεση ότι δεν θα παρεκκλίνουμε από αυτή την πορεία. Η φωνή σου για απόρριψη απαράδεκτων σχεδίων θα είναι τώρα ακόμα πιο δυνατή, πιο καθολική, πιο αποδεκτή.
Για την οικογένειά σου θα είναι παρηγοριά ότι όλη η Κύπρος παραστέκεται στη θλίψη τους και ιδιαίτερα στη μεγάλη κυρία, τη Φωτεινή της αξιοπρέπειας και της προσφοράς. Θα συνεχίσουμε όλοι μαζί. Και θα σ' έχουμε πάντα συντροφιά ως τη δικαίωση.
http://enaliakypros18.blogspot.com/2008/12/blog-post_15.html
Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008
Θεός σχωρέσ' τον άρχοντα Τάσσο Παπαδόπουλο
(Ακολουθεί αναδημοσίευση παλαιότερης ανάρτησης)
Πάει και ο Τάσσος
Πρώτη φορά που εν ενεργεία πρόεδρος της Κύπρου μένει εκτός δεύτερου γύρου σε προεδρικές εκλογές. Τυχαίο μάλλον γεγονός. Άλλωστε, ο Τάσσος Παπαδόπουλος υπήρξε ο χειρότερος πρόεδρος της Κύπρου· στη διάρκεια της θητείας του δεν υπήρξαν σημαντικές υποχωρήσεις, η Κύπρος σχετίστηκε με τη Ρωσία και βεβαίως δεν πέρασε το σχέδιο Ανάν. Απολύτως λογικό λοιπόν να αποδοκιμαστεί από τον κυπριακό λαό. Αν διατηρούσε την εξουσία ίσως έρχονταν και τα χειρότερα, όπως λύση του Κυπριακού με βάση το διεθνές δίκαιο και τέλος της κατοχής. Υπερβολές ίσως, αλλά ποτέ δεν ξέρεις τί μπορεί να δημιουργήσει το μυαλό αυτού του τετραπέρατου διπλωμάτη. Οι υποστηρικτές του σχεδίου Ανάν, όπως φαίνεται, δεν ξεχνούν!
Και τώρα; Επανέρχεται το σχέδιο, με κάποιες αλλαγές; Και αν ναι, ποιος θα τολμήσει να αρνηθεί; Θέλουμε να ελπίζουμε πως θα το απορρίψει πάλι ο κυπριακός λαός και πως η άποψή του θα γίνει σεβαστή από όποια εξουσία προκύψει. Πάντως, ο Τάσσος Παπαδόπουλος πέτυχε πολλά. Και μόνο η καθυστέρηση εφαρμογής του σχεδίου σε συνδυασμό με την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. υπήρξε πολύ σπουδαίο πλήγμα για την τουρκική και την αμερικανική πολιτική, το οποίο, οποιεσδήποτε και να είναι οι εξελίξεις στο μέλλον, δεν γίνεται να ακυρωθεί.
Επίσης, ο Τάσσος Παπαδόπουλος δίδαξε εξωτερική πολιτική ανοίγοντας εκείνος πρώτος τον δρόμο προς τη Μόσχα, τον οποίο καθυστερημένα και ασθμαίνοντας ακολούθησε αργότερα και η ελλαδική πλευρά. Την εποχή που ελλαδίτες κορυφαίοι πολιτικοί των δύο μεγάλων παλαιών κομμάτων πρόβαλαν την αποδοχή του σχεδίου Ανάν ως μονόδρομο και μοναδική σανίδα σωτηρίας ή ακόμη και όρο επιβίωσης του Ελληνισμού, απειλώντας με τις συνέπειες μίας υποτιθέμενης απομόνωσης, ο Τάσσος έβαζε στο παιχνίδι τον Πούτιν. Ο χρόνος τον δικαίωσε. Ο Ελληνισμός μάλλον ανέπτυξε το κύρος του σε διεθνές επίπεδο με την απόρριψη του σχεδίου, δεν βλάφτηκε πουθενά, ενώ απέκτησε και μία νέα διάσταση, τη ρωσική, στην πολιτική του.
Πάει και ο Τάσσος
Πρώτη φορά που εν ενεργεία πρόεδρος της Κύπρου μένει εκτός δεύτερου γύρου σε προεδρικές εκλογές. Τυχαίο μάλλον γεγονός. Άλλωστε, ο Τάσσος Παπαδόπουλος υπήρξε ο χειρότερος πρόεδρος της Κύπρου· στη διάρκεια της θητείας του δεν υπήρξαν σημαντικές υποχωρήσεις, η Κύπρος σχετίστηκε με τη Ρωσία και βεβαίως δεν πέρασε το σχέδιο Ανάν. Απολύτως λογικό λοιπόν να αποδοκιμαστεί από τον κυπριακό λαό. Αν διατηρούσε την εξουσία ίσως έρχονταν και τα χειρότερα, όπως λύση του Κυπριακού με βάση το διεθνές δίκαιο και τέλος της κατοχής. Υπερβολές ίσως, αλλά ποτέ δεν ξέρεις τί μπορεί να δημιουργήσει το μυαλό αυτού του τετραπέρατου διπλωμάτη. Οι υποστηρικτές του σχεδίου Ανάν, όπως φαίνεται, δεν ξεχνούν!
Και τώρα; Επανέρχεται το σχέδιο, με κάποιες αλλαγές; Και αν ναι, ποιος θα τολμήσει να αρνηθεί; Θέλουμε να ελπίζουμε πως θα το απορρίψει πάλι ο κυπριακός λαός και πως η άποψή του θα γίνει σεβαστή από όποια εξουσία προκύψει. Πάντως, ο Τάσσος Παπαδόπουλος πέτυχε πολλά. Και μόνο η καθυστέρηση εφαρμογής του σχεδίου σε συνδυασμό με την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. υπήρξε πολύ σπουδαίο πλήγμα για την τουρκική και την αμερικανική πολιτική, το οποίο, οποιεσδήποτε και να είναι οι εξελίξεις στο μέλλον, δεν γίνεται να ακυρωθεί.
Επίσης, ο Τάσσος Παπαδόπουλος δίδαξε εξωτερική πολιτική ανοίγοντας εκείνος πρώτος τον δρόμο προς τη Μόσχα, τον οποίο καθυστερημένα και ασθμαίνοντας ακολούθησε αργότερα και η ελλαδική πλευρά. Την εποχή που ελλαδίτες κορυφαίοι πολιτικοί των δύο μεγάλων παλαιών κομμάτων πρόβαλαν την αποδοχή του σχεδίου Ανάν ως μονόδρομο και μοναδική σανίδα σωτηρίας ή ακόμη και όρο επιβίωσης του Ελληνισμού, απειλώντας με τις συνέπειες μίας υποτιθέμενης απομόνωσης, ο Τάσσος έβαζε στο παιχνίδι τον Πούτιν. Ο χρόνος τον δικαίωσε. Ο Ελληνισμός μάλλον ανέπτυξε το κύρος του σε διεθνές επίπεδο με την απόρριψη του σχεδίου, δεν βλάφτηκε πουθενά, ενώ απέκτησε και μία νέα διάσταση, τη ρωσική, στην πολιτική του.
Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2008
Περί εκκλησιαστικής περιουσίας
Το θέμα των ημερών που έχει προκύψει με τη Μονή Βατοπεδίου, έχει ανοίξει μία ευρύτερη συζήτηση σχετικά με την εκκλησιαστική περιουσία. Πολλοί είτε από δική τους άγνοια, είτε εκμεταλλευόμενοι την άγνοια των περισσοτέρων εκφράζουν απόψεις που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Σε αυτή λοιπόν τη συνάφεια θα παραθέσουμε ορισμένες σκέψεις.
Είναι ξεκάθαρο πως η εκκλησιαστική περιουσία πρέπει να αποκτάται από ναούς, μοναστήρια και μητροπόλεις με νόμιμα και διαφανή μέσα. Όμως το να αποκτά η Εκκλησία περιουσία είναι καλό και για το κοινωνικό σύνολο, καθώς η εκκλησιαστική περιουσία είναι κανονικά αναπαλλοτρίωτη και βεβαίως ανήκει κατουσίαν σε ολόκληρο το χριστεπώνυμο πλήρωμα. Το γεγονός πως στην ελλαδική πραγματικότητα συμβαίνουν συχνά απαλλοτριώσεις εκκλησιαστικής περιουσίας οφείλεται στην επιβολή της πολιτείας πάνω στην εκκλησία. Η ελληνική πολιτεία έχει κατασπαράξει την εκκλησιαστική περιουσία και την έχει διασκορπίσει· σπουδαίοι πολιτικοί παράγοντες του τόπου σε διάφορες εποχές έχουν βρεθεί να κατέχουν πρώην εκκλησιαστική περιουσία. Ενώ όσο μία έκταση παραμένει στην εκκλησία κανείς δεν μπορεί να την κάνει προσωπικό του περιουσιακό στοιχείο, ούτε κανένας ηγούμενος, ούτε κανένας πολιτικός ή επιχειρηματίας. Μόνο μέσω της κρατικής απαλλοτρίωσης μπορεί να περάσει η εκκλησιαστική περιουσία σε κάποιο πρόσωπο.
Το δεύτερο είναι πως μέσω της εκκλησιαστικής περιουσίας και των -άλλοτε με τη σύμφωνη γνώμη της Εκκλησίας(π. χ. Μικρασιατική Καταστροφή) και άλλοτε χωρίς- απαλλοτριώσεων έχει συντελεστεί στην Ελλάδα μία μοναδική αναδιανομή κτημάτων, που τα κομμουνιστικά καθεστώτα ούτε να την ονειρευτούν δεν μπορούσαν. Πεθαίνοντας κάποιος ευλαβής πλούσιος αφήνει την περιουσία του στην Εκκλησία και αυτή όταν προκύψει ανάγκη την δίνει στο κράτος ή αυτό την αρπάζει και έτσι καταλήγει σε περισσότερους άκληρους δικαιούχους. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Συμφέρον όλων είναι η αύξηση της εκκλησιαστικής περιουσίας και η ορθή διαχείρησή της από την Εκκλησία.
Είναι ξεκάθαρο πως η εκκλησιαστική περιουσία πρέπει να αποκτάται από ναούς, μοναστήρια και μητροπόλεις με νόμιμα και διαφανή μέσα. Όμως το να αποκτά η Εκκλησία περιουσία είναι καλό και για το κοινωνικό σύνολο, καθώς η εκκλησιαστική περιουσία είναι κανονικά αναπαλλοτρίωτη και βεβαίως ανήκει κατουσίαν σε ολόκληρο το χριστεπώνυμο πλήρωμα. Το γεγονός πως στην ελλαδική πραγματικότητα συμβαίνουν συχνά απαλλοτριώσεις εκκλησιαστικής περιουσίας οφείλεται στην επιβολή της πολιτείας πάνω στην εκκλησία. Η ελληνική πολιτεία έχει κατασπαράξει την εκκλησιαστική περιουσία και την έχει διασκορπίσει· σπουδαίοι πολιτικοί παράγοντες του τόπου σε διάφορες εποχές έχουν βρεθεί να κατέχουν πρώην εκκλησιαστική περιουσία. Ενώ όσο μία έκταση παραμένει στην εκκλησία κανείς δεν μπορεί να την κάνει προσωπικό του περιουσιακό στοιχείο, ούτε κανένας ηγούμενος, ούτε κανένας πολιτικός ή επιχειρηματίας. Μόνο μέσω της κρατικής απαλλοτρίωσης μπορεί να περάσει η εκκλησιαστική περιουσία σε κάποιο πρόσωπο.
Το δεύτερο είναι πως μέσω της εκκλησιαστικής περιουσίας και των -άλλοτε με τη σύμφωνη γνώμη της Εκκλησίας(π. χ. Μικρασιατική Καταστροφή) και άλλοτε χωρίς- απαλλοτριώσεων έχει συντελεστεί στην Ελλάδα μία μοναδική αναδιανομή κτημάτων, που τα κομμουνιστικά καθεστώτα ούτε να την ονειρευτούν δεν μπορούσαν. Πεθαίνοντας κάποιος ευλαβής πλούσιος αφήνει την περιουσία του στην Εκκλησία και αυτή όταν προκύψει ανάγκη την δίνει στο κράτος ή αυτό την αρπάζει και έτσι καταλήγει σε περισσότερους άκληρους δικαιούχους. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Συμφέρον όλων είναι η αύξηση της εκκλησιαστικής περιουσίας και η ορθή διαχείρησή της από την Εκκλησία.
Τετάρτη 27 Αυγούστου 2008
Αμερικανική κυριαρχία τέλος;
Η αναγνώριση της ανεξαρτησίας της Αμπχαζίας και της Ν. Οσετίας από τη Ρωσία συνιστά πράξη μοναδική στη μετασοβιετική ιστορία. Τα τελευταία είκοσι χρόνια σε τέτοιες ενέργειες προέβαινε μόνο η υπερδύναμη Αμερική, η οποία σήμερα μοιάζει αδύναμη να αντιδράσει. Ζούμε λοιπόν το τέλος της αμερικανικής κυριαρχίας;
Τα πράγματα πλέον είναι ξεκάθαρα. Η Ρωσία του Πούτιν δεν ζητά, αλλά επιβάλλει τουλάχιστον την απόλυτη ισότητα με τις ΗΠΑ. Κόσοβο εσείς, Αμπχαζία-Οσετία εμείς. Τέλος. Και διακοπή σχέσεων για έξι μήνες. Και πέρα από την επίδειξη δύναμης, η Ρωσία έχει νομικά και ηθικά δίκαιο, ή καλύτερα λιγότερο άδικο, καθώς έρχεται να υποστηρίξει και εκείνη την καταστρατήγηση του διεθνούς δικαίου, αλλά έρχεται δεύτερη.
Τα γεγονότα οδηγούν ολοταχώς προς έναν νέο ψυχρό(;) πόλεμο, ο οποίος όσο και αν δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά, συμφέρει την Ελλάδα. Μία τέτοια κατάσταση με χειρισμούς όπως αυτοί των τελευταίων χρόνων και λίγο πιο ενεργή συμμετοχή στα περιφερειακά ζητήματα, θα μας επιλύσει προβλήματα όπως το σκοπιανό και το κυπριακό. Αλλά ακόμη είναι νωρίς. Η αρκούδα μόλις ξύπνησε. Ας ελπίσουμε να κατορθώσουμε να γίνουμε ο γύφτος που θα την κάνει να χορεύει για λογαριασμό του.
Τα πράγματα πλέον είναι ξεκάθαρα. Η Ρωσία του Πούτιν δεν ζητά, αλλά επιβάλλει τουλάχιστον την απόλυτη ισότητα με τις ΗΠΑ. Κόσοβο εσείς, Αμπχαζία-Οσετία εμείς. Τέλος. Και διακοπή σχέσεων για έξι μήνες. Και πέρα από την επίδειξη δύναμης, η Ρωσία έχει νομικά και ηθικά δίκαιο, ή καλύτερα λιγότερο άδικο, καθώς έρχεται να υποστηρίξει και εκείνη την καταστρατήγηση του διεθνούς δικαίου, αλλά έρχεται δεύτερη.
Τα γεγονότα οδηγούν ολοταχώς προς έναν νέο ψυχρό(;) πόλεμο, ο οποίος όσο και αν δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά, συμφέρει την Ελλάδα. Μία τέτοια κατάσταση με χειρισμούς όπως αυτοί των τελευταίων χρόνων και λίγο πιο ενεργή συμμετοχή στα περιφερειακά ζητήματα, θα μας επιλύσει προβλήματα όπως το σκοπιανό και το κυπριακό. Αλλά ακόμη είναι νωρίς. Η αρκούδα μόλις ξύπνησε. Ας ελπίσουμε να κατορθώσουμε να γίνουμε ο γύφτος που θα την κάνει να χορεύει για λογαριασμό του.
Πέμπτη 14 Αυγούστου 2008
Για να μην ξεχνιόμαστε...
Ανόρθωση-Ολυμπιακός 3-0!!!
Απόγνωση στους Ολυμπιακούς. Και όμως υπάρχει λύση!
Θρύλε γερά, πάρτο στα χαρτιά!!!
Απόγνωση στους Ολυμπιακούς. Και όμως υπάρχει λύση!
Θρύλε γερά, πάρτο στα χαρτιά!!!
Δευτέρα 11 Αυγούστου 2008
Σαακασβίλι: Το χαρακτηριστικό παράδειγμα του αμερικανού πράκτορα
Η περίπτωση του προέδρου της Γεωργίας Σαακασβίλι, πέρα από την αφέλεια και τις ψυχώσεις ίσως, του συγκεκριμένου προσώπου, προσφέρεται για τη μελέτη του πώς οι ΗΠΑ κτίζουν την "παντοδυναμία" τους. Αγοράζουν πρόσωπα σαν το Σαακασβίλι, τα οποία γνωρίζουν καλά πως λόγω της μετριότητάς τους δεν θα μπορούσαν ποτέ να ηγηθούν, αν δεν τους έσπρωχναν οι εγκατεστημένες πλέον στις περισσότερες χώρες του κόσμου, αμερικανικές δομές.
Ας δούμε λίγο το προφίλ του Σαακασβίλι. Γόνος μεσοαστικής οικογένειας, σπουδάζει στην εχθρική προς τη Ρωσία, Ουκρανία και συνεχίζει τις σπουδές του στις ΗΠΑ. Με την έγκριση των ΗΠΑ επιστρέφει στη Γεωργία και πολιτεύεται, άγνωστος μέχρι τότε, νεώτερος από 30 και με πολλά χρόνια στο εξωτερικό. Ποιός τον ψηφίζει; Πώς γίνεται σύμβουλος του Σεβαρτνάτζε; Γίνεται βουλευτής, υπουργός και τέλος στρέφεται κατά του ευεργέτη του Σεβαρτνάτζε, τον ανατρέπη και καθίσταται πρόεδρος. Στις τελευταίες εκλογές επανεξελέγει με το ύποπτο 65%.
Η πραγματική δύναμη των ΗΠΑ δεν βρίσκεται ούτε στη στρατιωτική ισχύ, ούτε στην ενεργειακή αυτάρκεια, αλλά στις εξαγορασμένες συνειδήσεις σε όλο τον κόσμο που δουλεύουν για λογαριασμό τους. Το δέλεαρ της εξουσίας για έναν νέο αστό, που μεταβαίνει στις ΗΠΑ για σπουδές είναι σχεδόν ακατανίκητο. Μόνο μία γερή συνείδηση του συνανήκειν και του γενικού καλού, του κοινού συμφέροντος δηλαδή που είναι το συμφέρον όλων μας, μπορούν να το υπερβούν. Όταν όμως κανείς είναι λίγο πάνω από το μέτριο και εξουσιομανής, γνωρίζει πως μόνο με την αμερικανική βοήθεια μπορεί να πετύχει· και εκεί ενδίδει, και φεύγει οδοιπόρος για τα Σούσα, που γράφει και ο ποιητής.
Το τραγικό αποτέλεσμα για όλους, το βλέπουμε ξεκάθαρα τις τελευταίες μέρες στο πρόσωπο και τις ενέργειες του Σαακασβίλι.
Ας δούμε λίγο το προφίλ του Σαακασβίλι. Γόνος μεσοαστικής οικογένειας, σπουδάζει στην εχθρική προς τη Ρωσία, Ουκρανία και συνεχίζει τις σπουδές του στις ΗΠΑ. Με την έγκριση των ΗΠΑ επιστρέφει στη Γεωργία και πολιτεύεται, άγνωστος μέχρι τότε, νεώτερος από 30 και με πολλά χρόνια στο εξωτερικό. Ποιός τον ψηφίζει; Πώς γίνεται σύμβουλος του Σεβαρτνάτζε; Γίνεται βουλευτής, υπουργός και τέλος στρέφεται κατά του ευεργέτη του Σεβαρτνάτζε, τον ανατρέπη και καθίσταται πρόεδρος. Στις τελευταίες εκλογές επανεξελέγει με το ύποπτο 65%.
Η πραγματική δύναμη των ΗΠΑ δεν βρίσκεται ούτε στη στρατιωτική ισχύ, ούτε στην ενεργειακή αυτάρκεια, αλλά στις εξαγορασμένες συνειδήσεις σε όλο τον κόσμο που δουλεύουν για λογαριασμό τους. Το δέλεαρ της εξουσίας για έναν νέο αστό, που μεταβαίνει στις ΗΠΑ για σπουδές είναι σχεδόν ακατανίκητο. Μόνο μία γερή συνείδηση του συνανήκειν και του γενικού καλού, του κοινού συμφέροντος δηλαδή που είναι το συμφέρον όλων μας, μπορούν να το υπερβούν. Όταν όμως κανείς είναι λίγο πάνω από το μέτριο και εξουσιομανής, γνωρίζει πως μόνο με την αμερικανική βοήθεια μπορεί να πετύχει· και εκεί ενδίδει, και φεύγει οδοιπόρος για τα Σούσα, που γράφει και ο ποιητής.
Το τραγικό αποτέλεσμα για όλους, το βλέπουμε ξεκάθαρα τις τελευταίες μέρες στο πρόσωπο και τις ενέργειες του Σαακασβίλι.
Δευτέρα 4 Αυγούστου 2008
Είναι πολλά τα λεφτά, Τάσσο...
Παραφράζοντας την παροιμιώδη πλέον φράση του Καλογήρου στην ελληνική ταινία με τον Κούρκουλο, που πάει να τον σκοτώσει και ο τελευταίος τον ρωτάει "Κι εσύ Μαύρε;" για να πάρει την απάντηση "Είναι πολλά τα λεφτά Άρη", βρισκόμαστε στην απάντηση που θα έδιδαν στον πρόεδρο Παπαδόπουλο, όλοι οι υποστηρικτές του σχεδίου Ανάν, αν ήταν ειλικρινείς.
Όπως αποδεικνύει το άρθρο στην εφημερίδα "Έθνος" στις 3 Αυγούστου 2008 οι ΗΠΑ έριξαν πολύ χρήμα σε Κύπρο (και Ελλάδα;) για να αγοράσουν συνειδήσεις και να στρέψουν το κλίμα προς το "ναι" στο σχέδιο Ανάν. Μήπως άραγε συνέχισαν, και αφού δεν πέτυχαν στο "ναι" τάιζαν τα λαμόγια μέχρι να ρίξουν τουλάχιστον τον Παπαδόπουλο;
Η παραπάνω είδηση αποτελεί δικαίωση όσων πιστεύουν πως οι διεθνείς εξελίξεις και τα πολιτικά πράγματα εν γένει δεν προχωρούν πάντα, όπως γίνεται γνωστό. Υπάρχουν πολλές υπόγειες διαδρομές και συχνά σχεδιάζονται ενέργειες που προσεγγίζουν στη συνωμοσία. Πού είναι λοιπόν σήμερα. όσοι μέμφονται αυτούς που κοιτάζουν πίσω από τα φαινόμενα, ως συνωμοσιολόγους; Αλλά πώς να μιλήσουν, αφού ήταν οι ίδιοι που στήριξαν το σχέδιο Ανάν!
Η είδηση αυτή μάλλον παραπέρασε στα ψιλά όλων των Μέσων! Ακόμη και στα μπλόγκς! Δεν είναι λίγο περίεργο αυτό; Μήπως η Αμερική ρίχνει και σε μπλόγκερς; Πώς είναι δυνατόν κανείς να μην ασχολείται με ένα τόσο καίριο όχι μόνο για τα εθνικά θέματα ζήτημα αλλά και για την ίδια την υπόσταση της δημοκρατίας μας;
Αλλά όπως είπαμε: Είναι πολλά τα λεφτά, Τάσσο...
Όπως αποδεικνύει το άρθρο στην εφημερίδα "Έθνος" στις 3 Αυγούστου 2008 οι ΗΠΑ έριξαν πολύ χρήμα σε Κύπρο (και Ελλάδα;) για να αγοράσουν συνειδήσεις και να στρέψουν το κλίμα προς το "ναι" στο σχέδιο Ανάν. Μήπως άραγε συνέχισαν, και αφού δεν πέτυχαν στο "ναι" τάιζαν τα λαμόγια μέχρι να ρίξουν τουλάχιστον τον Παπαδόπουλο;
Η παραπάνω είδηση αποτελεί δικαίωση όσων πιστεύουν πως οι διεθνείς εξελίξεις και τα πολιτικά πράγματα εν γένει δεν προχωρούν πάντα, όπως γίνεται γνωστό. Υπάρχουν πολλές υπόγειες διαδρομές και συχνά σχεδιάζονται ενέργειες που προσεγγίζουν στη συνωμοσία. Πού είναι λοιπόν σήμερα. όσοι μέμφονται αυτούς που κοιτάζουν πίσω από τα φαινόμενα, ως συνωμοσιολόγους; Αλλά πώς να μιλήσουν, αφού ήταν οι ίδιοι που στήριξαν το σχέδιο Ανάν!
Η είδηση αυτή μάλλον παραπέρασε στα ψιλά όλων των Μέσων! Ακόμη και στα μπλόγκς! Δεν είναι λίγο περίεργο αυτό; Μήπως η Αμερική ρίχνει και σε μπλόγκερς; Πώς είναι δυνατόν κανείς να μην ασχολείται με ένα τόσο καίριο όχι μόνο για τα εθνικά θέματα ζήτημα αλλά και για την ίδια την υπόσταση της δημοκρατίας μας;
Αλλά όπως είπαμε: Είναι πολλά τα λεφτά, Τάσσο...
Πέμπτη 31 Ιουλίου 2008
Τελικά μάλλον δεν θα μάθουμε τι ακριβώς συνέβη στην υπόθεση Ζαχόπουλου
Το γκάλοπ μας για την υπόθεση Ζαχόπουλου έδειξε πως σε ποσοστό 90% κυριαρχεί η άποψη πως δεν θα μάθουμε ποτέ, ποιο ακριβώς ήταν το πλήρες περιεχόμενο του επίμαχου DVD. Η πορεία άλλωστε της υπόθεσης απλώς επιβεβαιώνει τη σφυγμομέτρηση!
Τρίτη 22 Ιουλίου 2008
Ο Χόλμπρουκ και ο Σολάνα κατήγοροι του Κάρατζιτς
Με αυτούς τους κατηγόρους, είμαι σίγουρος για την πραγματική αθωότητα του Ράντοβαν Κάρατζιτς! Και από κοντά τους οι βοθρολυματικοί "Έλληνες" δημοσιογράφοι-παπαγαλάκια των Αμερικανών. Δεν μπορεί άνθρωπος που κατηγορείται από αυτούς να είναι ένοχος!
Σε έναν πόλεμο βιαιότητες γίνονται εκατέρωθεν· γιατί διώκονται μόνο οι Σέρβοι; Επειδή μήπως τόλμησαν και αυτοί να πουν όχι στους παγκόσμιους δυνάστες; Και πόσο υπεύθυνος μπορεί να είναι ένας πολιτικός ηγέτης, αν κάποιος λοχαγός, ενός μη κρατικού επίσημου στρατού, διαπράξει μία σφαγή;
Ας σκεφτούμε λίγο γιατί θέτουν ως προαπαιτούμενο για την ευρωπαϊκή πορεία της Σερβίας την παράδοση του Κάρατζιτς και του Μλάντιτς. Δηλαδή αν η Σερβία υποθάλπει εγκληματίες πολέμου, δεν ανήκει στην Ευρώπη. Και η Τουρκία, στην οποία δεν μιλούμε για κάποιους μεμονωμένους εγκληματίες πολέμου, αλλά για μία στρατιωτική δικτατορία, η οποία απειλεί να κηρύξει την δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας παράνομη; Ποιόν κοροϊδεύουν τα παπαγαλάκια μιλώντας για τον αποκαλούμενο "σφαγέα των Βαλκανίων"; Αποκαλούμενο από ποιούς; Τους Χόλμπρουκ και Σολάνα; Δεν γνωρίζω κανέναν δημοσιογράφο ή έντυπο στην Ελλάδα μέχρι σήμερα να τον έχει αποκαλέσει έτσι!
Ο λόγος που τίθεται ως προαπαιτούμενο η παράδοσή του είναι για να τιμωρηθεί παραδειγματικά, ώστε να μην βρεθούν άλλοι ευρωπαίοι πολιτικοί να ακολουθήσουν το παράδειγμά του. Κάθε φορά που κάποιος θα σκέφτεται να αντιταχθεί στην Αμερική, θα του λένε: "Σαν τον Κάρατζιτς θα καταλήξεις. Στο τέλος θα αναγκαστούν να σε πουλήσουν οι δικοί σου για το καλό των οποίων πολεμάς".
Αξίζει εδώ να σημειώσουμε κάτι που πέρασε στα "ψιλά" των δελτίων ειδήσεων: ο Κάρατζιτς δεκατρία χρόνια μετά την αποχώρησή του από την πολιτική σκηνή εξακολουθούσε να εργάζεται! Ζούσε από τη δουλειά του! Ποιο από τα λαμόγια ευρωπαίους πολιτικούς το κάνει αυτό; Που εισέρχονται στο δημόσιο βίο πάμπτωχοι και εξέρχονται βαθύπλουτοι; Ο ηρωικός ηγέτης των Σερβοβόσνιων όχι μόνο μίζες δεν πήρε, αλλά ούτε καν μία στοιχειώδη σύνταξη! Σε αυτό πράγματι μοιάζει με τους αγωνιστές του 1821!
Και η σημερινή κυβέρνηση της Σερβίας! Οι δικοί μας εκσυγχρονιστές μοιάζουν μπροστά τους πατριώτες! Τόση ξεφτίλα! Στο τέλος-τέλος ας τον εκτελούσαν, είτε κατά τη σύλληψη, είτε και μετά από "νόμιμη" καταδίκη. Αλλά όχι, τα αφεντικά τους απαιτούν να εξευτελίσουν τον Κάρατζιτς, το σύμβολο αυτό της αντίστασης κατά της επαναχάραξης των συνόρων στα Βαλκάνια! Αν οι Σέρβοι δεν αντιδράσουν κατά της κυβέρνησής τους, είναι άξιοι της μοίρας τους!
Σε έναν πόλεμο βιαιότητες γίνονται εκατέρωθεν· γιατί διώκονται μόνο οι Σέρβοι; Επειδή μήπως τόλμησαν και αυτοί να πουν όχι στους παγκόσμιους δυνάστες; Και πόσο υπεύθυνος μπορεί να είναι ένας πολιτικός ηγέτης, αν κάποιος λοχαγός, ενός μη κρατικού επίσημου στρατού, διαπράξει μία σφαγή;
Ας σκεφτούμε λίγο γιατί θέτουν ως προαπαιτούμενο για την ευρωπαϊκή πορεία της Σερβίας την παράδοση του Κάρατζιτς και του Μλάντιτς. Δηλαδή αν η Σερβία υποθάλπει εγκληματίες πολέμου, δεν ανήκει στην Ευρώπη. Και η Τουρκία, στην οποία δεν μιλούμε για κάποιους μεμονωμένους εγκληματίες πολέμου, αλλά για μία στρατιωτική δικτατορία, η οποία απειλεί να κηρύξει την δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας παράνομη; Ποιόν κοροϊδεύουν τα παπαγαλάκια μιλώντας για τον αποκαλούμενο "σφαγέα των Βαλκανίων"; Αποκαλούμενο από ποιούς; Τους Χόλμπρουκ και Σολάνα; Δεν γνωρίζω κανέναν δημοσιογράφο ή έντυπο στην Ελλάδα μέχρι σήμερα να τον έχει αποκαλέσει έτσι!
Ο λόγος που τίθεται ως προαπαιτούμενο η παράδοσή του είναι για να τιμωρηθεί παραδειγματικά, ώστε να μην βρεθούν άλλοι ευρωπαίοι πολιτικοί να ακολουθήσουν το παράδειγμά του. Κάθε φορά που κάποιος θα σκέφτεται να αντιταχθεί στην Αμερική, θα του λένε: "Σαν τον Κάρατζιτς θα καταλήξεις. Στο τέλος θα αναγκαστούν να σε πουλήσουν οι δικοί σου για το καλό των οποίων πολεμάς".
Αξίζει εδώ να σημειώσουμε κάτι που πέρασε στα "ψιλά" των δελτίων ειδήσεων: ο Κάρατζιτς δεκατρία χρόνια μετά την αποχώρησή του από την πολιτική σκηνή εξακολουθούσε να εργάζεται! Ζούσε από τη δουλειά του! Ποιο από τα λαμόγια ευρωπαίους πολιτικούς το κάνει αυτό; Που εισέρχονται στο δημόσιο βίο πάμπτωχοι και εξέρχονται βαθύπλουτοι; Ο ηρωικός ηγέτης των Σερβοβόσνιων όχι μόνο μίζες δεν πήρε, αλλά ούτε καν μία στοιχειώδη σύνταξη! Σε αυτό πράγματι μοιάζει με τους αγωνιστές του 1821!
Και η σημερινή κυβέρνηση της Σερβίας! Οι δικοί μας εκσυγχρονιστές μοιάζουν μπροστά τους πατριώτες! Τόση ξεφτίλα! Στο τέλος-τέλος ας τον εκτελούσαν, είτε κατά τη σύλληψη, είτε και μετά από "νόμιμη" καταδίκη. Αλλά όχι, τα αφεντικά τους απαιτούν να εξευτελίσουν τον Κάρατζιτς, το σύμβολο αυτό της αντίστασης κατά της επαναχάραξης των συνόρων στα Βαλκάνια! Αν οι Σέρβοι δεν αντιδράσουν κατά της κυβέρνησής τους, είναι άξιοι της μοίρας τους!
Δευτέρα 21 Ιουλίου 2008
Τα γκάλοπ και η αλήθεια
Τρεις εφημερίδες (Νέα, Ελευθεροτυπία, Έθνος) και ένα κανάλι (Mega) διαμορφώνουν το κλίμα. Κι ακολουθούν σαν τα πρόβατα όλοι οι άλλοι.Τί λένε;;- Ο κόσμος είναι δυσαρεστημένος απ' την Κυβέρνηση. Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να εισπράξει τη φθορά. Ανεβαίνουν οι "μικροί"...Αυτή την καραμέλα τη βουτάνε οι εταιρίες δημοσκοπήσεων και τα......αποτελέσματα των γκάλοπ έχουν ακριβώς αυτή την εικόνα.Οι ισχυροί (μεγαλοεργολάβοι) του Τύπου και οι γκαλοπατζήδες έχουν δίκιο;; Είναι αυτή η εικόνα της κοινωνίας;; Φυσικά όχι. Απλώς προσπαθούν να σπρώξουν τον κόσμο εκεί ακριβώς που θέλουν. Για τα συμφέροντα και τις σκοπιμότητες τις δικές τους.Έτσι απλά...
Το παραπάνω άρθρο αναδημοσιεύεται από το nonews-NEWS και θεωρούμε πως αποδίδει την πραγματικότητα για τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης σήμερα. Εμείς επιθυμούμε απλώς να θέσουμε ένα ερώτημα: Ποιός επωφελείται από αυτά τα εκτός πραγματικότητας γκάλοπς; Γιατί εμφανίζονται να κερδίζουν συνεχώς έδαφος όσοι πολιτικοί φορείς υποστηρίζουν την αμερικανική πολιτική στην Ελλάδα;
Το παραπάνω άρθρο αναδημοσιεύεται από το nonews-NEWS και θεωρούμε πως αποδίδει την πραγματικότητα για τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης σήμερα. Εμείς επιθυμούμε απλώς να θέσουμε ένα ερώτημα: Ποιός επωφελείται από αυτά τα εκτός πραγματικότητας γκάλοπς; Γιατί εμφανίζονται να κερδίζουν συνεχώς έδαφος όσοι πολιτικοί φορείς υποστηρίζουν την αμερικανική πολιτική στην Ελλάδα;
Τετάρτη 16 Ιουλίου 2008
Η εκδίκηση των Αμερικανών
Η απίστευτη ξεφτίλα που επέβαλε ο Έλληνας πρωθυπουργός στον πρόεδρο των ΗΠΑ στη σύνοδο του ΝΑΤΟ σχετικά με την πρόσκληση των Σκοπίων προκάλεσε την αμερικανική εκδίκηση. Αυτή συνίσταται στην καθημερινή πλέον ανακάλυψη σκανδάλων και πρακτικών διαφθοράς. Δεν ισχυριζόμαστε βεβαίως πως η διαφθορά είναι ανύπαρκτη, καθώς έχουμε ήδη σχολιάσει το φαινόμενο και προτείνει λύσεις που δεν μπορούν οι διεφθαρμένοι να αποδεκτούν (βλ. εδώ και εδώ). Όμως, ο τρόπος που τα μέσα παρουσιάζουν καθημερινά τα δελτία διαφθοράς είναι τέτοιος, ώστε φαίνεται ξεκάθαρα ποιός βρίσκεται πίσω από τη γενικευμένη διαφθορολογία.
Οι πάντες τα "πιάνουν". Αυτό περνούν ως μήνυμα τα Μέσα. Πότε; Τη στιγμή που οι Σκοπιανοί ζητούν αναγνώριση μειονότητας και η Τουρκία βρίσκεται στα πρόθυρα εμφυλίου. Και ποιό κόμμα προβάλλεται ως λιγότερο διεφθαρμένο; Εκείνο που στέλνει τη νεολαία του σε πορείες για την ψευτομακεδονία των Σκοπίων και υποστηρίζει πως το σχέδιο Ανάν απορρίφθηκε επειδή οι Έλληνες είναι υπερεθνικιστές. Είναι άραγε τυχαίο αυτό; Γιατί μόλις ακούστηκαν κάποια ονόματα στελεχών του ΣΥΝ για δήμο των νοτίων προαστείων, αμέσως η υπόθεση ξεχάστηκε από τα Μέσα, ενώ η εμπλοκή του ΚΚΕ με τη "Γερμανός" συνεχίζει για μέρες να τα απασχολεί; Μήπως τελικά τα Μέσα στην Ελλάδα είναι απλά φερέφωνα της αμερικανικής πολιτικής, ίσως και χωρίς -ορισμένοι από τους ιδιοκτήτες τους- να το αντιλαμβάνονται; Αν στο ΚΚΕ εισρέει μαύρο χρήμα, τότε πως στις τελευταίες εκλογές, ο ΣΥΝ που λαμβάνει μικρότερη κρατική χρηματοδότηση, ξόδεψε περισσότερα χρήματα;
Οι πάντες τα "πιάνουν". Αυτό περνούν ως μήνυμα τα Μέσα. Πότε; Τη στιγμή που οι Σκοπιανοί ζητούν αναγνώριση μειονότητας και η Τουρκία βρίσκεται στα πρόθυρα εμφυλίου. Και ποιό κόμμα προβάλλεται ως λιγότερο διεφθαρμένο; Εκείνο που στέλνει τη νεολαία του σε πορείες για την ψευτομακεδονία των Σκοπίων και υποστηρίζει πως το σχέδιο Ανάν απορρίφθηκε επειδή οι Έλληνες είναι υπερεθνικιστές. Είναι άραγε τυχαίο αυτό; Γιατί μόλις ακούστηκαν κάποια ονόματα στελεχών του ΣΥΝ για δήμο των νοτίων προαστείων, αμέσως η υπόθεση ξεχάστηκε από τα Μέσα, ενώ η εμπλοκή του ΚΚΕ με τη "Γερμανός" συνεχίζει για μέρες να τα απασχολεί; Μήπως τελικά τα Μέσα στην Ελλάδα είναι απλά φερέφωνα της αμερικανικής πολιτικής, ίσως και χωρίς -ορισμένοι από τους ιδιοκτήτες τους- να το αντιλαμβάνονται; Αν στο ΚΚΕ εισρέει μαύρο χρήμα, τότε πως στις τελευταίες εκλογές, ο ΣΥΝ που λαμβάνει μικρότερη κρατική χρηματοδότηση, ξόδεψε περισσότερα χρήματα;
Σάββατο 12 Ιουλίου 2008
Δήμευση της μίζας
Τον τελευταίο καιρό, οι ηγέτες όλων των κομμάτων της Βουλής αλληλοκατηγορούνται για το ποιο κόμμα διαθέτει τα περισσότερα λαμόγια. Και προτείνουν, άλλοι εξεταστική επιτροπή και άλλοι δικαστική διερεύνηση. Κανείς όμως δεν προτείνει το αυτονόητο, την απόλυτα ακριβή λύση, η οποία δεν θα περάσει και από τη χρονοβόρα διαδικασία της ανάκρισης.
Η λύση που κανείς δεν τολμά να εισηγηθεί, καθώς θα πλήξει όλα σχεδόν τα στελέχη των κοινοβουλευτικών κομμάτων, είναι η εξέταση των φορολογικών δηλώσεων όλων των γενικών και ειδικών γραμματέων υπουργείων, βουλευτών, υφυπουργών και υπουργών που βρίσκονται εν ζωή, και η δήμευση όλων των περιουσιακών τους στοιχείων και καταθέσεων που δεν δικαιολογούνται από τις δηλώσεις τους.
Το μέτρο, πέρα από το άμεσο και αναντίρρητο της αντικειμενικότητάς του, θα αποτελέσει και ένα ισχυρό αντικίνητρο για τη διαφθορά. Γιατί να τα "πιάσει" ο πολιτικός, όταν γνωρίζει πως κάθε στιγμή που βρεθεί να του ανήκει κάτι, το οποίο δεν θα μπορεί να δικαιολογήσει, θα το χάνει;
Η λύση που κανείς δεν τολμά να εισηγηθεί, καθώς θα πλήξει όλα σχεδόν τα στελέχη των κοινοβουλευτικών κομμάτων, είναι η εξέταση των φορολογικών δηλώσεων όλων των γενικών και ειδικών γραμματέων υπουργείων, βουλευτών, υφυπουργών και υπουργών που βρίσκονται εν ζωή, και η δήμευση όλων των περιουσιακών τους στοιχείων και καταθέσεων που δεν δικαιολογούνται από τις δηλώσεις τους.
Το μέτρο, πέρα από το άμεσο και αναντίρρητο της αντικειμενικότητάς του, θα αποτελέσει και ένα ισχυρό αντικίνητρο για τη διαφθορά. Γιατί να τα "πιάσει" ο πολιτικός, όταν γνωρίζει πως κάθε στιγμή που βρεθεί να του ανήκει κάτι, το οποίο δεν θα μπορεί να δικαιολογήσει, θα το χάνει;
Δευτέρα 7 Ιουλίου 2008
Για τα μάτια του κόσμου...
Φορολογικός έλεγχος στη Siemens Ελλάδος; Δηλαδή είναι δυνατόν να πιστεύει κανείς πως η εν λόγω εταιρεία φοροδιέφευγε; Ἄλλωστε και τα μαύρα ταμεία που χρηματοδοτούσαν κόμματα και πολιτικούς είναι αυτά της μητρικής εταιρείας στη Γερμανία. Και βέβαια και εκείνα δεν έδιναν αμέσως τα χρήματα, αλλά αφού τα περνούσαν από πολλές off-shore εταιρείες και ΜΚΟ. Έτσι, για τα μάτια του κόσμου διατάζεται μία έρευνα που δεν είναι δυνατόν να αποδείξει κάτι ή και αν αποδείξει κάτι, αυτό δεν θα σχετίζεται με την υπόθεση του μαύρου χρήματος.
Δύο ενέργειες είναι επιβεβλημένες, αν η κυβέρνηση επιθυμεί να συνεχίσει να κυβερνά: πρώτον, καταγγελία και ακύρωση όλων των συμβάσεων με τη Siemens μέχρι να λήξει η διευρεύνηση του σκανδάλου στη Γερμανία. Δεύτερον, άμεση νομοθετική πρωτοβουλία για κατάργηση της άθλιας, αντιδημοκρατικής ρύθμισης περί ανευθυνότητας υπουργών, αυτής δηλαδή που προβλέπει πως ο υπουργός καθίσταται ανεύθυνος μετά από δύο εκλογικές αναμετρήσεις. Όπως έχουμε ξαναγράψει, τα αδικήματα σε βάρος της πολιτείας δεν παραγράφονται ποτέ στη δημοκρατία.
Οι δύο παραπάνω ενέργειες, αν πραγματοποιηθούν θα εντάξουν τον πρωθυπουργό ανάμεσα στις διαχρονικές προσωπικότητες του Ελληνισμού. Αν όμως δεν πραγματοποιηθούν, θα τον κατατάξουν ανάμεσα στους πολλούς που υποκλίθηκαν στην διαφθορά.
Δύο ενέργειες είναι επιβεβλημένες, αν η κυβέρνηση επιθυμεί να συνεχίσει να κυβερνά: πρώτον, καταγγελία και ακύρωση όλων των συμβάσεων με τη Siemens μέχρι να λήξει η διευρεύνηση του σκανδάλου στη Γερμανία. Δεύτερον, άμεση νομοθετική πρωτοβουλία για κατάργηση της άθλιας, αντιδημοκρατικής ρύθμισης περί ανευθυνότητας υπουργών, αυτής δηλαδή που προβλέπει πως ο υπουργός καθίσταται ανεύθυνος μετά από δύο εκλογικές αναμετρήσεις. Όπως έχουμε ξαναγράψει, τα αδικήματα σε βάρος της πολιτείας δεν παραγράφονται ποτέ στη δημοκρατία.
Οι δύο παραπάνω ενέργειες, αν πραγματοποιηθούν θα εντάξουν τον πρωθυπουργό ανάμεσα στις διαχρονικές προσωπικότητες του Ελληνισμού. Αν όμως δεν πραγματοποιηθούν, θα τον κατατάξουν ανάμεσα στους πολλούς που υποκλίθηκαν στην διαφθορά.
Σάββατο 5 Ιουλίου 2008
Ποινικοποιούνται οι δημόσιες σχέσεις ή υποκατάσταση της πολιτικής από την επιχειρηματικότητα
Τις τελευταίες μέρες ολοένα και πυκνώνουν οι επαγγελματίες πολιτικοί που βγαίνουν στα κανάλια και ενώ καταγγέλλουν τις μίζες ταυτόχρονα προσθέτουν πως δεν είναι δυνατόν να ποινικοποιηθούν οι δημόσιες σχέσεις. Δεν θα σταθούμε στη χλεύη ή την οργή που προκαλούν αυτές οι δηλώσεις σε όσους είναι εκτός μίζας. Είναι σαφές πως πρόκειται για τον απόλυτο εξευτελισμό ενός πολιτικού, το να ισχυρίζεται πως μπορεί να είναι φίλος, να συναναστρέφεται δηλαδή καθημερινά, να πηγαίνει διακοπές με μεγαλοεπιχειρηματίες, οι οποίοι λαμβάνουν από τον ίδιο δημόσια έργα και προμήθειες.
Πέρα όμως από το προφανές, υπάρχει κάτι άλλο που λανθάνει. Πρόκειται για την υποκατάσταση της πολιτικής από την επιχειρηματικότητα. Ευτελίζοντας το ρόλο και την ιδιότητά τους οι δημοκρατικά εκλεγμένοι εκπρόσωποι του ελληνικού λαού, δημιουργούν την τραγικότερη ίσως αίσθηση στους πολίτες, ότι δηλαδή η χώρα κυβερνάται στην πραγματικότητα από καμιά εικοσαριά επιχειρηματίες, οι οποίοι έχουν ως έμμισθους υπαλλήλους τους περισσότερους βουλευτές. Όσο η κάθαρση δεν έρχεται, αυτή η αίσθηση εδραιώνεται. Και δεν αντιλαμβάνονται οι πολιτικοί ότι μόνοι τους σκάβουν το λάκκο τους, καθώς σε λίγο οι επιχειρηματίες θα επιβάλουν τη δική τους διακυβέρνηση με μέτρα όπως -αρχικά- η στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων από όσους χρωστάνε και αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στα χρέη τους. Σε έναν αιώνα από τώρα, αν η πολιτική συνεχίσει να κάνει τη "παραδουλεύτρα" της επιχειρηματικότητας θα έχουμε επιστρέψει σε ένα άμεσα ολιγαρχικό πολίτευμα, όπου πλέον οι έχοντες τα μέσα παραγωγής θα κυβερνούν, όπως ακριβώς κατά τον φεουδαρχικό μεσαίωνα.
Πέρα όμως από το προφανές, υπάρχει κάτι άλλο που λανθάνει. Πρόκειται για την υποκατάσταση της πολιτικής από την επιχειρηματικότητα. Ευτελίζοντας το ρόλο και την ιδιότητά τους οι δημοκρατικά εκλεγμένοι εκπρόσωποι του ελληνικού λαού, δημιουργούν την τραγικότερη ίσως αίσθηση στους πολίτες, ότι δηλαδή η χώρα κυβερνάται στην πραγματικότητα από καμιά εικοσαριά επιχειρηματίες, οι οποίοι έχουν ως έμμισθους υπαλλήλους τους περισσότερους βουλευτές. Όσο η κάθαρση δεν έρχεται, αυτή η αίσθηση εδραιώνεται. Και δεν αντιλαμβάνονται οι πολιτικοί ότι μόνοι τους σκάβουν το λάκκο τους, καθώς σε λίγο οι επιχειρηματίες θα επιβάλουν τη δική τους διακυβέρνηση με μέτρα όπως -αρχικά- η στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων από όσους χρωστάνε και αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στα χρέη τους. Σε έναν αιώνα από τώρα, αν η πολιτική συνεχίσει να κάνει τη "παραδουλεύτρα" της επιχειρηματικότητας θα έχουμε επιστρέψει σε ένα άμεσα ολιγαρχικό πολίτευμα, όπου πλέον οι έχοντες τα μέσα παραγωγής θα κυβερνούν, όπως ακριβώς κατά τον φεουδαρχικό μεσαίωνα.
Παρασκευή 4 Ιουλίου 2008
Πέμπτη 26 Ιουνίου 2008
Άνθρωποι οι πίθηκοι ή μαϊμούδες άνθρωποι;
Σήμερα το in.gr αποκαλύπτει πως στην Ισπανία, όπου έχουν νομιμοποιηθεί οι γάμοι ομοφυλόφιλων, ετοιμάζεται το νομικό πλαίσιο να αναγνωριστούν ανθρώπινα δικαιώματα και στους πιθήκους. Χωρίς να θέλουμε με αυτό να παρομοιάσουμε τις δύο περιπτώσεις, εντούτοις εδράζονται αμφότερες σε μία κοινή βάση: τον ανορθολογισμό.
Η νομική αναγνώριση του γάμου των ετεροφυλόφιλων ζευγαριών στηρίχτηκε πάνω στο γεγονός πως τα ετεροφυλόφιλα ζευγάρια συντελούν στην αναπαραγωγή του ανθρωπίνου είδους. Για αυτό και λαμβάνουν επιδόματα, ευνοϊκούς όρους δανεισμού, επαγγελματικές διευκολύνσεις, κληρονομικό δικαίωμα κτλ. Δεν τους δίνονται όλα αυτά "τιμητικά" επειδή επισημοποιούν το δεσμό τους τελώντας γάμο. Ο ανορθολογισμός θέλει να αναγνωριστούν από την ανθρώπινη κοινωνία τα ίδια δικαιώματα και στα ζευγάρια που εξ ορισμού δεν πρόκειται να συμβάλουν στην αναπαραγωγή του ανθρωπίνου είδους. Ίσως πράγματι να θέλουμε να θεσμοθετήσουμε τον αφανισμό μας!
Ο απάνθρωπος αυτός ανορθολογισμός βρίσκεται πίσω και από τις διατάξεις για εξίσωση του ανθρώπου και του πιθήκου. Θα προσφεύγουν μήπως και στα δικαστήρια; Αλλά ο ξεπεσμός της ανθρώπινης ζωής εκεί βρίσκει το αποκορύφωμά του στην εξίσωση με τα ζώα!
Η νομική αναγνώριση του γάμου των ετεροφυλόφιλων ζευγαριών στηρίχτηκε πάνω στο γεγονός πως τα ετεροφυλόφιλα ζευγάρια συντελούν στην αναπαραγωγή του ανθρωπίνου είδους. Για αυτό και λαμβάνουν επιδόματα, ευνοϊκούς όρους δανεισμού, επαγγελματικές διευκολύνσεις, κληρονομικό δικαίωμα κτλ. Δεν τους δίνονται όλα αυτά "τιμητικά" επειδή επισημοποιούν το δεσμό τους τελώντας γάμο. Ο ανορθολογισμός θέλει να αναγνωριστούν από την ανθρώπινη κοινωνία τα ίδια δικαιώματα και στα ζευγάρια που εξ ορισμού δεν πρόκειται να συμβάλουν στην αναπαραγωγή του ανθρωπίνου είδους. Ίσως πράγματι να θέλουμε να θεσμοθετήσουμε τον αφανισμό μας!
Ο απάνθρωπος αυτός ανορθολογισμός βρίσκεται πίσω και από τις διατάξεις για εξίσωση του ανθρώπου και του πιθήκου. Θα προσφεύγουν μήπως και στα δικαστήρια; Αλλά ο ξεπεσμός της ανθρώπινης ζωής εκεί βρίσκει το αποκορύφωμά του στην εξίσωση με τα ζώα!
Πέμπτη 19 Ιουνίου 2008
Τι πολίτευμα έχουμε;
Είναι δυνατόν να ισχυριζόμαστε πως το πολίτευμά μας είναι δημοκρατικό τη στιγμή που παραγράφεται η δωροληψία υπουργών αν έχουν μεσολαβήσει δύο εκλογικές αναμετρήσεις; Ποια δημοκρατία; Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: κορόιδεψε, εξεπάτησε, εκλέξου, κλέψε και καθάρισες! Σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα (βλ. αρχαία Αθήνα) τα εγκλήματα κατά της πολιτείας ΔΕΝ παραγράφονται ποτέ! Και σε αυτό το σημείο δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς πως λόγω όγκου και συνθηκών οι σύγχρονες δημοκρατίες δεν μπορούν να μιμηθούν την αρχαία!
Ξανά, Θεός σχωρέσ' τη Μαλβίνα!
Τι έχω πάθει σήμερα με τη Μαλβίνα; Με αφορμή το ζήτημα του νομοσχεδίου που θα επιτρέπει στις γυναίκες που το επιθυμούν να λαμβάνουν το επίθετο του άνδρα τους, πράγμα που σήμερα απαγορεύεται, θυμήθηκα πάλι τη συγχωρεμένη τη Μαλβίνα. Η υπέροχη αυτή γυναίκα, πραγματικά ελεύθερη, ανεξάρτητη και ολοκληρωμένη ως προσωπικότητα μιλούσε για "την ηδονή του να ανήκεις" και έσπευσε μετά τον τελευταίο γάμο της να λάβει το επίθετο του συζύγου της και να ονομάζεται Μαλβίνα Χαριτοπούλου. Αυτά η Μαλβίνα...
Οι "φεμινίστριες" θεωρούν φυσιολογικούς τους γάμους των ομοφυλοφίλων, όμως αφύσικο και παράνομο μία γυναίκα να θέλει να "ανήκει" στον άνδρα της, λαμβάνοντάς το όνομά του.
Οι "φεμινίστριες" θεωρούν φυσιολογικούς τους γάμους των ομοφυλοφίλων, όμως αφύσικο και παράνομο μία γυναίκα να θέλει να "ανήκει" στον άνδρα της, λαμβάνοντάς το όνομά του.
Θεός σχωρέσ' τη Μαλβίνα!
Η πολιτική επικαιρότητα μου έφερε σήμερα στη μνήμη δύο προσφιλή θέματα στις εκπομπές της Μαλβίνας Κάραλη: τα ΙΕΚ Τάπερμαν και τον Τσουκάτο της Πόπης! Κοιτάξτε που ξαναγυρίσαμε στη Μαλβίνα, τόσα χρόνια μετά!
Κυριακή 15 Ιουνίου 2008
Γιατί όχι στη Λισσαβώνα;
Σε μία ευρωπαϊκή χώρα διεξήχθη δημοψήφισμα και η συνθήκη της Λισσαβώνας καταψηφίστηκε. Αυτό κάτι δείχνει. Επιτρέπει να σκεφτούμε πως ανάλογα θα είναι τα αποτελέσματα, αν διεξαχθούν δημοψηφίσματα και σε άλλες χώρες. Όμως, κάποιοι επιμένουν πως έτσι η Ευρώπη οπισθοδρομεί. Και αν οι πολίτες της Ευρώπης αυτό επιθυμούν; Αν δηλαδή, πέρα από τα συγκεκριμένα συνταγματικά κείμενα, οι περισσότεροι Ευρωπαίοι επιθυμούν να παραμείνει η ΕΕ στη σημερινή της κατάσταση και να μην ολοκληρωθεί ποτέ η ενοποίηση; Γιατί ένα κράτος και όχι ένωση, όταν μάλιστα την τελευταία λύση υποστηρίζουν οι περισσότεροι;
Σάββατο 14 Ιουνίου 2008
Είναι πολλά τα λεφτά Αντώνη...
Βέβαια ευθύνη έχει και αυτός που τον βάζει, μετά τα τέσσερα που έφαγε, και όπως τα έφαγε, από τους Τούρκους. Δεν ξαναβλέπω εθνική με τον Νικοπολίδη. Αν δεν έχει άλλον, ας βάλει τον Καραγκούνη...
Πέμπτη 12 Ιουνίου 2008
Δημοψήφισμα=Δημοκρατία
Η Συνθήκη της Λισσαβώνας, όπως και άλλα σημαντικότατα ζητήματα για την Ελλάδα και τους Έλληνες, πέρασε, συζητήθηκε και ψηφίστηκε μόνο από τη Βουλή. Σαφώς θεσμοθετημένο όργανο, με εκλεγμένους από τον ελληνικό λαό αντιπροσώπους, οι οποίοι κάλλιστα μπορούν να ψηφίσουν μία ευρωπαϊκή συνθήκη. Στην ουσία μπορούν να ψηφίσουν τα πάντα, άρα η έννοια του δημοψηφίσματος θα πρέπει να καταργηθεί και ως δυνατότητα, εάν δεν εφαρμόζεται ούτε στη Συνθήκη της Λισσαβώνας.
Τα πάντα μπορούν να κυρώσουν οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του λαού, όχι όμως και την υπαγωγή του Συντάγματος της χώρας στο Ευρωπαϊκό. Για τη Συνθήκη ή το Σύνταγμα στο οποίο θα υπόκειται το Σύνταγμα της Ελλάδος, του οποίου η εφαρμογή επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, πρέπει να αποφασίσουν όλοι οι Έλληνες πολίτες και όχι οι αντιπρόσωποί τους.
Η συντριπτική μερίδα του ελληνικού λαού δεν γνωρίζει τί είναι η Συνθήκη της Λισσαβώνας και νομίζω πως δεν συγκατατίθεται στην υπαγωγή του ελληνικού Συντάγματος όχι μόνο στη συγκεκριμένη Συνθήκη, αλλά σε κανένα ευρωπαϊκό Σύνταγμα ή Συνθήκη. Κατά έναν περίεργο τρόπο μαζί μας συμφωνεί και ο κ. Σημίτης, όταν γράφει στην επιστολή του προς τον κ. Παπανδρέου: "Η πρακτική των κυβερνήσεων τόσο του πατέρα σου όσο και των δικών μου ήταν η κύρωση των Συνθηκών από τη Βουλή. Τούτο γιατί η Ελλάδα χρειάζεται να ισχυροποιήσει τη θέση της στην Ένωση και να είναι χώρα που επηρεάζει τις εξελίξεις. Μακρόσυρτες διαδικασίες κύρωσης όμως, όπως ένα δημοψήφισμα η έκβαση του οποίου θα εξαρτάται από την πολιτική συγκυρία, αποδυναμώνουν τη θέση της και την επιρροή της. Υπάρχει ο κίνδυνος να αποτελέσουμε σε έναν ακόμη τομέα πρόβλημα. Δεν καταλαβαίνω λοιπόν γιατί πρέπει να αλλάξουμε την πάγια πρακτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ". Με φρασεολογία που παραπέμπει στη γνωστή θρυλούμενη τοποθέτηση Κίσιγκερ για την απείθαρχη και προβληματική Ελλάδα, παραδέχεται εμμέσως πλην σαφώς πως ο βασικός λόγος για να ψηφιστεί η Συνθήκη από τη Βουλή, είναι η βέβαιη απόρριψή της από τον ελληνικό λαό.
Τα πάντα μπορούν να κυρώσουν οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του λαού, όχι όμως και την υπαγωγή του Συντάγματος της χώρας στο Ευρωπαϊκό. Για τη Συνθήκη ή το Σύνταγμα στο οποίο θα υπόκειται το Σύνταγμα της Ελλάδος, του οποίου η εφαρμογή επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, πρέπει να αποφασίσουν όλοι οι Έλληνες πολίτες και όχι οι αντιπρόσωποί τους.
Η συντριπτική μερίδα του ελληνικού λαού δεν γνωρίζει τί είναι η Συνθήκη της Λισσαβώνας και νομίζω πως δεν συγκατατίθεται στην υπαγωγή του ελληνικού Συντάγματος όχι μόνο στη συγκεκριμένη Συνθήκη, αλλά σε κανένα ευρωπαϊκό Σύνταγμα ή Συνθήκη. Κατά έναν περίεργο τρόπο μαζί μας συμφωνεί και ο κ. Σημίτης, όταν γράφει στην επιστολή του προς τον κ. Παπανδρέου: "Η πρακτική των κυβερνήσεων τόσο του πατέρα σου όσο και των δικών μου ήταν η κύρωση των Συνθηκών από τη Βουλή. Τούτο γιατί η Ελλάδα χρειάζεται να ισχυροποιήσει τη θέση της στην Ένωση και να είναι χώρα που επηρεάζει τις εξελίξεις. Μακρόσυρτες διαδικασίες κύρωσης όμως, όπως ένα δημοψήφισμα η έκβαση του οποίου θα εξαρτάται από την πολιτική συγκυρία, αποδυναμώνουν τη θέση της και την επιρροή της. Υπάρχει ο κίνδυνος να αποτελέσουμε σε έναν ακόμη τομέα πρόβλημα. Δεν καταλαβαίνω λοιπόν γιατί πρέπει να αλλάξουμε την πάγια πρακτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ". Με φρασεολογία που παραπέμπει στη γνωστή θρυλούμενη τοποθέτηση Κίσιγκερ για την απείθαρχη και προβληματική Ελλάδα, παραδέχεται εμμέσως πλην σαφώς πως ο βασικός λόγος για να ψηφιστεί η Συνθήκη από τη Βουλή, είναι η βέβαιη απόρριψή της από τον ελληνικό λαό.
Τρίτη 10 Ιουνίου 2008
EURO 2008
Σίγουρα κανείς μας δεν περιμένει να κατακτήσει η Εθνική ποδοσφαίρου το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα για δεύτερη συνεχόμενη φορά. Όμως, η εικόνα του πρώτου αγώνα με τη Σουηδία ήταν απογοητευτική. Αντιμετωπίσαμε τη Σουηδία, σαν να ήταν η Βραζιλία. Ευελπιστούμε πως η εμφάνιση δεν συνδέεται με τα πρίμ που υποτίθεται πως ζήτησαν οι διεθνείς τις τελευταίες μέρες.
Αν πράγματι ήταν μία κακή απλώς εμφάνιση, θα φανεί από την απόδοση της ομάδας στα υπόλοιπα παιχνίδια. Ας ελπίσουμε πως ένα λιγότερο αμυντικό στήσιμο της ομάδας, σε συνδυασμό με τη χρησιμοποίηση του πιο φορμαρισμένου στα παιχνίδια της Εθνικής, Χαλκιά αντί του Νικοπολίδη, θα οδηγήσουν στην πρόκριση. Οψόμεθα!
Αν πράγματι ήταν μία κακή απλώς εμφάνιση, θα φανεί από την απόδοση της ομάδας στα υπόλοιπα παιχνίδια. Ας ελπίσουμε πως ένα λιγότερο αμυντικό στήσιμο της ομάδας, σε συνδυασμό με τη χρησιμοποίηση του πιο φορμαρισμένου στα παιχνίδια της Εθνικής, Χαλκιά αντί του Νικοπολίδη, θα οδηγήσουν στην πρόκριση. Οψόμεθα!
Πέμπτη 5 Ιουνίου 2008
Ένα ερώτημα προς τον δήμαρχο Τήλου
Για ποιο λόγο ο δήμαρχος Τήλου ετέλεσε γάμο ομοφυλοφίλων; Εφόσον η δικαιοσύνη δια του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου αποφάνθηκε ξεκάθαρα πως καμία ισχύ δεν έχει ένας τέτοιος γάμος, ποιο ήταν το κίνητρο; Είτε για στεγαστικό δάνειο με ευνοϊκούς όρους, είτε για λήψη επιδομάτων από την εργασία τους, είτε για κληρονομικά ζητήματα, ο "γάμος" αυτός είναι άκυρος.
Δύο λοιπόν μπορεί να είναι οι λόγοι που τον οδήγησαν στην πράξη αυτή: η διαφήμιση του νησιού του και η προσπάθεια να εμπεδώσει με το ζόρι αυτό που εκείνος θεωρεί νόμιμο. Η Τήλος δηλαδή διαφημίζεται αυτή τη στιγμή ως κέντρο ομοφυλοφιλικού τουρισμού, ενώ τίθεται και εκβιαστικά το ζήτημα αλλαγής της ελληνικής νομοθεσίας με βάση την προσωπική άποψη του δημάρχου Τήλου για το τί είναι νόμιμο και δίκαιο και τί συνιστά ισονομία!
Δύο λοιπόν μπορεί να είναι οι λόγοι που τον οδήγησαν στην πράξη αυτή: η διαφήμιση του νησιού του και η προσπάθεια να εμπεδώσει με το ζόρι αυτό που εκείνος θεωρεί νόμιμο. Η Τήλος δηλαδή διαφημίζεται αυτή τη στιγμή ως κέντρο ομοφυλοφιλικού τουρισμού, ενώ τίθεται και εκβιαστικά το ζήτημα αλλαγής της ελληνικής νομοθεσίας με βάση την προσωπική άποψη του δημάρχου Τήλου για το τί είναι νόμιμο και δίκαιο και τί συνιστά ισονομία!
Πέμπτη 29 Μαΐου 2008
Πάρθεν η Ρωμανία
Έναν πουλίν, καλόν πουλίν εβγαίν' από την Πόλην
ουδέ στ' αμπέλια κόνεψεν ουδέ στα περιβόλια,
επήγεν και-ν εκόνεψεν α σου Ηλί' τον κάστρον.
Εσείξεν τ' έναν το φτερόν σο αίμα βουτεμένον,
εσείξεν τ' άλλο το φτερόν, χαρτίν έχει γραμμένον,
Ατό κανείς κι ανέγνωσεν, ουδ' ο μητροπολίτης
έναν παιδίν, καλόν παιδίν, έρχεται κι αναγνώθει.
Σίτ' αναγνώθ' σίτε κλαίγει, σίτε κρούει την καρδίαν.
"Αλί εμάς και βάι εμάς, πάρθεν η Ρωμανία!"
Μοιρολογούν τα εκκλησιάς, κλαίγνε τα μοναστήρια
κι ο Γιάννες ο Χρυσόστομον κλαίει, δερνοκοπιέται,
-Μη κλαίς, μη κλαίς Αϊ-Γιάννε μου, και δερνοκοπισκάσαι
-Η Ρωμανία πέρασε, η Ρωμανία 'πάρθεν.
-Η Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο.
(Δημοτικό τραγούδι του Πόντου)
ουδέ στ' αμπέλια κόνεψεν ουδέ στα περιβόλια,
επήγεν και-ν εκόνεψεν α σου Ηλί' τον κάστρον.
Εσείξεν τ' έναν το φτερόν σο αίμα βουτεμένον,
εσείξεν τ' άλλο το φτερόν, χαρτίν έχει γραμμένον,
Ατό κανείς κι ανέγνωσεν, ουδ' ο μητροπολίτης
έναν παιδίν, καλόν παιδίν, έρχεται κι αναγνώθει.
Σίτ' αναγνώθ' σίτε κλαίγει, σίτε κρούει την καρδίαν.
"Αλί εμάς και βάι εμάς, πάρθεν η Ρωμανία!"
Μοιρολογούν τα εκκλησιάς, κλαίγνε τα μοναστήρια
κι ο Γιάννες ο Χρυσόστομον κλαίει, δερνοκοπιέται,
-Μη κλαίς, μη κλαίς Αϊ-Γιάννε μου, και δερνοκοπισκάσαι
-Η Ρωμανία πέρασε, η Ρωμανία 'πάρθεν.
-Η Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο.
(Δημοτικό τραγούδι του Πόντου)
Τετάρτη 28 Μαΐου 2008
Οι Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος
Οι άγιοι Ισαπόστολοι Κύριλλος και Μεθόδιος, γεννήθηκαν στη συμβασιλεύουσα Θεσσαλονίκη τον 9ο αι., από επιφανή, ευσεβή και ενάρετη οικογένεια. Μεγαλύτερος εκ των δύο ήταν ο Μεθόδιος, ο οποίος γεννήθηκε το 815, ενώ ο Κύριλλος γεννήθηκε δώδεκα χρόνια αργότερα το 827. Σε νεαρή ηλικία οι δύο αδελφοί, μετέβησαν στη Μονή Πολυχρονίου στην Κωνσταντινούπολη, όπου συνέχισαν τις σπουδές τους γενόμενοι υπόδειγμα μεταξύ των συμμαθητών των. Η γνωριμία τους με τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Φώτιο, υπήρξε καθοριστική για την μετέπειτα εξέλιξη τους. Όταν αυτοκράτορας ήταν ο Μιχαήλ ο Γ` ο Φώτιος, επέλεξε τους Κύριλλο και Μεθόδιο οι οποίοι διέθεταν ήδη μεγάλη θεολογική, φιλοσοφική και φιλολογική κατάρτιση, ως επίσης και σοφία για να εκτελέσουν το θεάρεστο έργο της ιεραποστολής και του ευαγγελισμού των Σλάβων. Οι άγιοι με μεγάλη προθυμία και χαρά, δέχθηκαν να υπηρετήσουν το θέλημα του Θεού και να οδηγήσουν στο δρόμο της σωτηρίας τούς λαούς των χωρών αυτών. Για το λόγο αυτό επινόησαν το γλαγολιτικό αλφάβητο και μετέφρασαν σ` αυτό, την Αγία Γραφή και πλείστα άλλα Λειτουργικά και Θεολογικά βιβλία. Η ζωή τους και η διακονία τους βεβαίως δε ήταν απρόσκοπτη διότι οι Λατίνοι επιθυμούσαν και αυτοί να έχουν με το μέρος τους πολιτικά και εκκλησιαστικά τους Σλάβους. Μετά από πολλούς μόχθους και θυσίες, εκοιμήθηκαν ειρηνικά, ο μεν Κύριλλος το 869 στη Ρώμη, ενώ ο Μεθόδιος το 885 στη Μοραβία. Θεωρούνται και δικαίως, οι φωτισταί των Σλάβων, αλλά και της Ευρώπης γενικότερα.
(ecclesia.gr)
(ecclesia.gr)
Δευτέρα 26 Μαΐου 2008
Κυριακή 25 Μαΐου 2008
Βούλγαροι + Αλβανοί="Macedonians"
Πολλές φορές στην παγκόσμια ιστορία έχουν δημιουργηθεί κράτη με φαντασιακό παρελθόν και πλαστή εθνική καταγωγή. Στην περίπτωση όμως των Σκοπίων υπάρχει μία μοναδική ιδιαιτερότητα· έχει επινοηθεί μία ανύπαρκτη εθνική ονομασία για να καλύψει τις δύο απολύτως διακριτές και διάφορες πληθυσμιακές ομάδες που συναποτελούν τον πληθυσμό της χώρας, τους Βούλγαρους και τους Αλβανούς.
Η ανάγκη αυτής της πλαστής -στην ουσία ανύπαρκτης- κοινής καταγωγής είναι κυριολεκτικά ζωτικής σημασίας για τη γειτονική χώρα, μιάς και σε περίπτωση απόρριψής της οι δύο κύριες εθνικές ομάδες του πληθυσμού θα διασπαστούν και θα ενωθούν με τα αντίστοιχα -συγγενή τους εθνοτικά- κράτη.
Έτσι λοιπόν ο κ. Γκρουέφσκι είναι υποχρεωμένος να επιμένει στην επίκληση του ελληνικού παρελθόντος ως δικού του, καθώς σε διαφορετική περίπτωση δεν θα υπάρχει χώρα για να κυβερνήσει. Μόνο υπό την ενοποιητική "μακεδονική" ταυτότητα μπορεί οι δύο εθνοτικές ομάδες να συνυπάρξουν και άρα ο ίδιος να διαθέτει κράτος για να κυβερνήσει. Μονόδρομος λοιπόν για την ηγεσία των Σκοπίων η φαντασιακή κατασκευή, σε τέτοιο βαθμό που σε λίγο θα καταστή μάλλον ουτοπία.
Η ανάγκη αυτής της πλαστής -στην ουσία ανύπαρκτης- κοινής καταγωγής είναι κυριολεκτικά ζωτικής σημασίας για τη γειτονική χώρα, μιάς και σε περίπτωση απόρριψής της οι δύο κύριες εθνικές ομάδες του πληθυσμού θα διασπαστούν και θα ενωθούν με τα αντίστοιχα -συγγενή τους εθνοτικά- κράτη.
Έτσι λοιπόν ο κ. Γκρουέφσκι είναι υποχρεωμένος να επιμένει στην επίκληση του ελληνικού παρελθόντος ως δικού του, καθώς σε διαφορετική περίπτωση δεν θα υπάρχει χώρα για να κυβερνήσει. Μόνο υπό την ενοποιητική "μακεδονική" ταυτότητα μπορεί οι δύο εθνοτικές ομάδες να συνυπάρξουν και άρα ο ίδιος να διαθέτει κράτος για να κυβερνήσει. Μονόδρομος λοιπόν για την ηγεσία των Σκοπίων η φαντασιακή κατασκευή, σε τέτοιο βαθμό που σε λίγο θα καταστή μάλλον ουτοπία.
Πέμπτη 22 Μαΐου 2008
Παιδεραστία, το ειδεχθέστερο έγκλημα...
Αναλογιζόμενος τα τελευταία νέα σχετικά με το κύκλωμα παιδεραστίας, αναρωτήθηκα ποιο έγκλημα είναι ειδεχθέστερο από αυτό, και δεν βρήκα κανένα. Δεν μιλάμε για μία σεξουαλική ανωμαλία, αλλά για ότι βδελυρότερο γέννησε η ανθρώπινη φύση! Ο βιασμός ανηλίκων πρέπει να τιμωρείται αυστηρά και παραδειγματικά!
Παλαιότερα, κάποιος φίλος ισχυριζόταν πως θα έπρεπε στους παιδεραστές να επιβάλεται η εσχάτη των ποινών. Τότε είχα διαφωνήσει μαζί του. Σήμερα, με την ολοένα και αυξανόμενη έκταση του φαινομένου τείνω όλο και περισσότερο να προσεγγίσω τη θέση του. Πώς να σωφρονιστεί κάποιος που βιάζει κατά εξακολούθηση και συρροή μικρά -ενίοτε και μωρά- παιδιά;
Ή ως ψυχικά άρρωστος πρέπει να εγκλειστεί σε ψυχιατρείο, ή ως ο ειδεχθέστερος εγκληματίας να τιμωρηθεί με εισόβια αμετάκλητη κάθειρξη, κατά προτίμηση σε κελί με ομοφιλό του.
Παλαιότερα, κάποιος φίλος ισχυριζόταν πως θα έπρεπε στους παιδεραστές να επιβάλεται η εσχάτη των ποινών. Τότε είχα διαφωνήσει μαζί του. Σήμερα, με την ολοένα και αυξανόμενη έκταση του φαινομένου τείνω όλο και περισσότερο να προσεγγίσω τη θέση του. Πώς να σωφρονιστεί κάποιος που βιάζει κατά εξακολούθηση και συρροή μικρά -ενίοτε και μωρά- παιδιά;
Ή ως ψυχικά άρρωστος πρέπει να εγκλειστεί σε ψυχιατρείο, ή ως ο ειδεχθέστερος εγκληματίας να τιμωρηθεί με εισόβια αμετάκλητη κάθειρξη, κατά προτίμηση σε κελί με ομοφιλό του.
Τετάρτη 21 Μαΐου 2008
Γιουροβίζιον πέρι...
Μπορεί κανείς να συμφωνεί ή να διαφωνεί με το διαγωνισμό της Γιουροβίζιον ως θεσμό, να τον θεωρεί υποκουλτούρα ή λίκνο πολιτισμού, όμως σε κάθε περίπτωση οι ελληνικές συμμετοχές κατά τα τελευταία χρόνια μόνο ελληνικές δεν είναι.
Ο στίχος και η μουσική που χρησιμοποιείται είναι ευρωπαϊκά, το στήσιμο και η σκηνοθεσία εξίσου. Προς τι λοιπόν οι πανηγυρισμοί; Αν δηλαδή μία ελληνικής καταγωγής τραγουδίστρια κερδίσει τον διαγωνισμό με ένα τραγούδι στα αγγλικά, ποιά η σημασία για τον Ελληνισμό;
Το παραμύθι που ακούγαμε χρόνια, πως ο ελληνικός στίχος δεν ηχεί καλά στους Ευρωπαίους και για αυτό θα ήταν καταδικασμένος, καταρρίφθηκε τελείως, όταν η Σέρβα Μαρία κέρδισε με σέρβικο τραγούδι. Τα σέρβικα, που δεν τα γνωρίζει κανένας Ευρωπαίος είναι πιο οικεία στους κριτές από όσο τα ελληνικά, που ένα έστω ελάχιστο ποσοστό Ευρωπαίων τα γνωρίζει ως αρχαία τουλάχιστον ελληνικά;
Και φέτος όμως επελέγη ένα εύκολο, πιασάρικο τραγούδι χωρίς τίποτε το ελληνικό. Αν είναι έτσι, τότε ποιος ο λόγος να διεξάγεται ο διαγωνισμός της Γιουροβίζιον; Αν είναι να μην προβάλλονται οι επιμέρους πολιτισμοί της Ευρώπης, προς τι η συμμετοχή;
Ο στίχος και η μουσική που χρησιμοποιείται είναι ευρωπαϊκά, το στήσιμο και η σκηνοθεσία εξίσου. Προς τι λοιπόν οι πανηγυρισμοί; Αν δηλαδή μία ελληνικής καταγωγής τραγουδίστρια κερδίσει τον διαγωνισμό με ένα τραγούδι στα αγγλικά, ποιά η σημασία για τον Ελληνισμό;
Το παραμύθι που ακούγαμε χρόνια, πως ο ελληνικός στίχος δεν ηχεί καλά στους Ευρωπαίους και για αυτό θα ήταν καταδικασμένος, καταρρίφθηκε τελείως, όταν η Σέρβα Μαρία κέρδισε με σέρβικο τραγούδι. Τα σέρβικα, που δεν τα γνωρίζει κανένας Ευρωπαίος είναι πιο οικεία στους κριτές από όσο τα ελληνικά, που ένα έστω ελάχιστο ποσοστό Ευρωπαίων τα γνωρίζει ως αρχαία τουλάχιστον ελληνικά;
Και φέτος όμως επελέγη ένα εύκολο, πιασάρικο τραγούδι χωρίς τίποτε το ελληνικό. Αν είναι έτσι, τότε ποιος ο λόγος να διεξάγεται ο διαγωνισμός της Γιουροβίζιον; Αν είναι να μην προβάλλονται οι επιμέρους πολιτισμοί της Ευρώπης, προς τι η συμμετοχή;
Κυριακή 18 Μαΐου 2008
Συγχαρητήρια στο in.gr για την προβολή της 19ης Μαΐου
Ημέρα μνήμης η 19 Μαΐου
Εκδήλωση μνήμης για τα θύματα της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου
Εκδήλωση μνήμης για τα θύματα της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου πραγματοποιήθηκε την Κυριακή στη Θεσσαλονίκη.
Δοξολογία και επιμνημόσυνη δέηση τελέστηκε το πρωί στο ναό της του Θεού Σοφίας, παρουσία του υπουργού Μακεδονίας-Θράκης Μαργαρίτη Τζίμα, του νομάρχη Θεσσαλονίκης Παναγιώτη Ψωμιάδη, του δημάρχου Βασίλη Παπαγεωργόπουλου και βουλευτών.
Ακολούθησε κατάθεση στεφάνων στο μνημείο που είναι αφιερωμένο στα θύματα της γενοκτονίας. Ο κ. Τζίμας σε δηλώσεις του χαρακτήρισε τη γενοκτονία των Ποντίων ως «μαύρη σελίδα στην Ιστορία» και ζήτησε τη διεθνή αναγνώριση της, ενώ ο κ. Ψωμιάδης τόνισε πως η Τουρκία οφείλει να ζητήσει συγγνώμη.
Εκδηλώσεις μνήμης πραγματοποιήθηκαν και στους δήμους Πολίχνης και Ωραιοκάστρου της Θεσσαλονίκης. Οι εκδηλώσεις μνήμης στο δήμο Ωραιοκάστρου θα συνεχιστούν το βράδυ με ομιλία της καθηγήτριας του ΑΠΘ Αρτέμιδας Ξανθοπούλου - Κυριακού, ενώ θα ακολουθήσει και λαμπαδηδρομία.
Το βράδυ η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων διοργανώνει εκδήλωση μνήμης στην πλατεία Αγίας Σοφίας με συναυλία του Μίμη Πλέσσα, ο οποίος θα παρουσιάσει σε παγκόσμια πρώτη εκτέλεση αποσπάσματα από τη μουσική μονογραφία «Αγιες Μνήμες-Ποτέ πια γενοκτονία» σε ποίηση Δημήτρη Μπρούχου.
Από in.gr
Εκδήλωση μνήμης για τα θύματα της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου
Εκδήλωση μνήμης για τα θύματα της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου πραγματοποιήθηκε την Κυριακή στη Θεσσαλονίκη.
Δοξολογία και επιμνημόσυνη δέηση τελέστηκε το πρωί στο ναό της του Θεού Σοφίας, παρουσία του υπουργού Μακεδονίας-Θράκης Μαργαρίτη Τζίμα, του νομάρχη Θεσσαλονίκης Παναγιώτη Ψωμιάδη, του δημάρχου Βασίλη Παπαγεωργόπουλου και βουλευτών.
Ακολούθησε κατάθεση στεφάνων στο μνημείο που είναι αφιερωμένο στα θύματα της γενοκτονίας. Ο κ. Τζίμας σε δηλώσεις του χαρακτήρισε τη γενοκτονία των Ποντίων ως «μαύρη σελίδα στην Ιστορία» και ζήτησε τη διεθνή αναγνώριση της, ενώ ο κ. Ψωμιάδης τόνισε πως η Τουρκία οφείλει να ζητήσει συγγνώμη.
Εκδηλώσεις μνήμης πραγματοποιήθηκαν και στους δήμους Πολίχνης και Ωραιοκάστρου της Θεσσαλονίκης. Οι εκδηλώσεις μνήμης στο δήμο Ωραιοκάστρου θα συνεχιστούν το βράδυ με ομιλία της καθηγήτριας του ΑΠΘ Αρτέμιδας Ξανθοπούλου - Κυριακού, ενώ θα ακολουθήσει και λαμπαδηδρομία.
Το βράδυ η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων διοργανώνει εκδήλωση μνήμης στην πλατεία Αγίας Σοφίας με συναυλία του Μίμη Πλέσσα, ο οποίος θα παρουσιάσει σε παγκόσμια πρώτη εκτέλεση αποσπάσματα από τη μουσική μονογραφία «Αγιες Μνήμες-Ποτέ πια γενοκτονία» σε ποίηση Δημήτρη Μπρούχου.
Από in.gr
Παρασκευή 16 Μαΐου 2008
Ξεχάσαμε την Τουρκία...
Στην τηλεοπτική δημοκρατία που ζούμε, έχουμε ξεχάσει τους Τούρκους, καθώς βομβαρδιζόμαστε από μία υπερπληροφόρηση σχετικά με το Σκοπιανό και την Αλβανία. Ο πλέον όμως επικίνδυνος γείτονας είναι -μην το λησμονούμε- η Τουρκία. Βέβαια, πέρα από την κατεύθυνση των ελληνικών ΜΜΕ προς τα εκεί, είναι και η τουρκική πραγματικότητα που μας επιτρέπει να την αντιπαρέλθουμε.
Πραγματικά, η τουρκική επιθετικότητα έχει μειωθεί, καθώς η γειτονική χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα μίας γενικευμένης αποσταθεροποίησης, αν το συνταγματικό δικαστήριο κρίνει τελικά παράνομη την ύπαρξη του μετριοπαθούς ισλαμικού κόμματος. Ο Ερντογάν είναι έτοιμος για αντίσταση και διαμηνύει πως σε καμία περίπτωση δεν παραχωρεί την εξουσία. Όταν το βαθύ κράτος είχε κάνει τα ίδια με το κόμμα του Ερμπακάν, οι συνθήκες ήταν πολύ διαφορετικές. Σήμερα, οι ισλαμιστές κατέχουν πλέον την εξουσία και καθημερινά ενισχύονται.
Πέρα όμως από την εμφύλια αυτή διάσταση ανάμεσα σε κεμαλιστές και ισλαμιστές, η Τουρκία βρίσκεται μπροστά και σε ένα άλλο αδιέξοδο· από τη μία η Ρωσία ανέρχεται σε ισχύ και επιρροή στην περιοχή καθημερινά και συσφίγγει τις σχέσεις της με την Ελλάδα, ενώ από την άλλη οι ΗΠΑ στρέφουν την πλάτη στον άλλοτε κραταιό περιφερειακό τους σύμμαχο, κυρίως με αφορμή το ζήτημα του Ιράκ και των Κούρδων.
Αυτά τα αδιέξοδα της τουρκικής πολιτικής, εξωτερικής και εσωτερικής, οφείλουμε να τα εκμεταλλευτούμε, αν επιθυμούμε να έχουμε το "πάνω χέρι" στις μεταξύ μας σχέσεις στο μέλλον. Καμία ολιγωρία και αδιαφορία δεν συγχωρείται· επιτέλους, ας μην περιμένουμε να μας ενοχλήσουν οι Τούρκοι, αλλά ας παρέμβουμε δυναμικά, διαμορφώνοντας τις εξελίξεις τόσο στο εσωτερικό της γείτονος, όσο και στο εξωτερικό.
Πραγματικά, η τουρκική επιθετικότητα έχει μειωθεί, καθώς η γειτονική χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα μίας γενικευμένης αποσταθεροποίησης, αν το συνταγματικό δικαστήριο κρίνει τελικά παράνομη την ύπαρξη του μετριοπαθούς ισλαμικού κόμματος. Ο Ερντογάν είναι έτοιμος για αντίσταση και διαμηνύει πως σε καμία περίπτωση δεν παραχωρεί την εξουσία. Όταν το βαθύ κράτος είχε κάνει τα ίδια με το κόμμα του Ερμπακάν, οι συνθήκες ήταν πολύ διαφορετικές. Σήμερα, οι ισλαμιστές κατέχουν πλέον την εξουσία και καθημερινά ενισχύονται.
Πέρα όμως από την εμφύλια αυτή διάσταση ανάμεσα σε κεμαλιστές και ισλαμιστές, η Τουρκία βρίσκεται μπροστά και σε ένα άλλο αδιέξοδο· από τη μία η Ρωσία ανέρχεται σε ισχύ και επιρροή στην περιοχή καθημερινά και συσφίγγει τις σχέσεις της με την Ελλάδα, ενώ από την άλλη οι ΗΠΑ στρέφουν την πλάτη στον άλλοτε κραταιό περιφερειακό τους σύμμαχο, κυρίως με αφορμή το ζήτημα του Ιράκ και των Κούρδων.
Αυτά τα αδιέξοδα της τουρκικής πολιτικής, εξωτερικής και εσωτερικής, οφείλουμε να τα εκμεταλλευτούμε, αν επιθυμούμε να έχουμε το "πάνω χέρι" στις μεταξύ μας σχέσεις στο μέλλον. Καμία ολιγωρία και αδιαφορία δεν συγχωρείται· επιτέλους, ας μην περιμένουμε να μας ενοχλήσουν οι Τούρκοι, αλλά ας παρέμβουμε δυναμικά, διαμορφώνοντας τις εξελίξεις τόσο στο εσωτερικό της γείτονος, όσο και στο εξωτερικό.
Τετάρτη 14 Μαΐου 2008
Πατριαρχείο και εθνικά θέματα
Με αφορμή μία ανάρτηση του αγωνιστικού macedonia-greece σχετικά με τη στάση του αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου και του Πατριαρχείου στο Σκοπιανό, θα αναφερθούμε και εμείς στο ρόλο και τη θέση τους στην ελληνική πραγματικότητα.
Καταρχάς ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος διαθέτει πολλές δυνατότητες παρέμβασης και δύναται να διαδραματίσει το ρόλο του κοινού σημείου αναφοράς όλων των Ελλήνων πολιτών ενισχύοντας το κλίμα συναίνεσης γύρω από το Σκοπιανό. Είναι πανίσχυρος εντός Ελλάδος και άρα δεν υπάρχει δικαιολογία για τυχόν "αδιαφορία" του.
Αντίθετα, το Πατριαρχείο βρίσκεται αβοήθητο πρακτικά από την ελληνική πολιτεία και πρέπει καθημερινά να αντιμετωπίσει την τουρκική αδιαλλαξία και εχθρική διάθεση. Αγωνίζεται για να επιβιώσει και να είναι δυνατή η λειτουργία του και στο μέλλον. Έτσι, και οι όποιες άστοχες ενέργειες ή παραλείψεις θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με αυτά τα δεδομένα και να θεωρούνται ως υποχρεωτικές υποχωρήσεις προς την τουρκική πλευρά, ιδίως σε ό,τι αφορά στα εθνικά θέματα. Πρώτα πρέπει το ελληνικό κράτος να στηρίξει το Πατριαρχείο πραγματικά, επιβάλλοντας να γίνεται σεβαστό από την Τουρκία, και μετά θα δούμε και τον πατριάρχη να δύναται να μιλήσει ελεύθερα.
Καταρχάς ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος διαθέτει πολλές δυνατότητες παρέμβασης και δύναται να διαδραματίσει το ρόλο του κοινού σημείου αναφοράς όλων των Ελλήνων πολιτών ενισχύοντας το κλίμα συναίνεσης γύρω από το Σκοπιανό. Είναι πανίσχυρος εντός Ελλάδος και άρα δεν υπάρχει δικαιολογία για τυχόν "αδιαφορία" του.
Αντίθετα, το Πατριαρχείο βρίσκεται αβοήθητο πρακτικά από την ελληνική πολιτεία και πρέπει καθημερινά να αντιμετωπίσει την τουρκική αδιαλλαξία και εχθρική διάθεση. Αγωνίζεται για να επιβιώσει και να είναι δυνατή η λειτουργία του και στο μέλλον. Έτσι, και οι όποιες άστοχες ενέργειες ή παραλείψεις θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με αυτά τα δεδομένα και να θεωρούνται ως υποχρεωτικές υποχωρήσεις προς την τουρκική πλευρά, ιδίως σε ό,τι αφορά στα εθνικά θέματα. Πρώτα πρέπει το ελληνικό κράτος να στηρίξει το Πατριαρχείο πραγματικά, επιβάλλοντας να γίνεται σεβαστό από την Τουρκία, και μετά θα δούμε και τον πατριάρχη να δύναται να μιλήσει ελεύθερα.
Τρίτη 13 Μαΐου 2008
Μονόδρομος το κολεγιακό έτος
Μονόδρομο για την απαλλαγή της ελληνικής εκπαίδευσης από την παραπαιδεία αποτελεί η θέσπιση ενός προπαρασκευαστικού έτους για την εισαγωγή στα ΑΕΙ και ΤΕΙ μετά την αποφοίτηση από το Λύκειο. Βεβαίως, τα συμφέροντα που θίγονται είναι τεράστια. Πρώτα πρώτα τα φροντιστήρια, τα οποία είναι ισχυρότατες επιχειρήσεις με τη δυνατότητα να ασκήσουν μεγάλη πίεση. Όμως, παιδεία με παραπαιδεία δεν υφίσταται.
Το εγχείρημα σίγουρα θα αποτελέσει τη μεγαλύτερη τομή στην ιστορία της εκπαίδευσης του νεοελληνικού κράτους. Η προπαρασκευή του θα πρέπει να γίνει μεθοδικά, με πολλή προσοχή, καθώς είναι πολλές οι παράμετροι που χρειάζεται να ληφθούν υπόψη. Ποιος θα διδάσκει; Όλοι οι εκπαιδευτικοί δευτεροβάθμιας ή μόνο οι κατέχοντες διδακτορικούς και μεταπτυχιακούς τίτλους; Θα ενσωματωθεί το έτος αυτό στα Λύκεια ή θα αποτελέσει μέριμνα των ΑΕΙ και ΤΕΙ; Ποιοι θα έχουν δικαίωμα παρακολούθησης; Οι νέοι απόφοιτοι των Λυκείων ή και οι παλαιότεροι;
Τα παραπάνω είναι μόνο μερικά από τα ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν και μάλιστα με τον συμφερότερο τρόπο για την ελληνική παιδεία. Εντούτοις, όσα προβλήματα και αντιδράσεις και αν υπάρξουν στην αρχή, η εξάλειψη της παραπαιδείας θα καταστήσει το νέο σύστημα αποδεκτό από την ελληνική κοινωνία.
Το εγχείρημα σίγουρα θα αποτελέσει τη μεγαλύτερη τομή στην ιστορία της εκπαίδευσης του νεοελληνικού κράτους. Η προπαρασκευή του θα πρέπει να γίνει μεθοδικά, με πολλή προσοχή, καθώς είναι πολλές οι παράμετροι που χρειάζεται να ληφθούν υπόψη. Ποιος θα διδάσκει; Όλοι οι εκπαιδευτικοί δευτεροβάθμιας ή μόνο οι κατέχοντες διδακτορικούς και μεταπτυχιακούς τίτλους; Θα ενσωματωθεί το έτος αυτό στα Λύκεια ή θα αποτελέσει μέριμνα των ΑΕΙ και ΤΕΙ; Ποιοι θα έχουν δικαίωμα παρακολούθησης; Οι νέοι απόφοιτοι των Λυκείων ή και οι παλαιότεροι;
Τα παραπάνω είναι μόνο μερικά από τα ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν και μάλιστα με τον συμφερότερο τρόπο για την ελληνική παιδεία. Εντούτοις, όσα προβλήματα και αντιδράσεις και αν υπάρξουν στην αρχή, η εξάλειψη της παραπαιδείας θα καταστήσει το νέο σύστημα αποδεκτό από την ελληνική κοινωνία.
Δευτέρα 12 Μαΐου 2008
Επαναστάτης με BMW...
καθώς η Harley είναι αμερικάνικη και θα χτύπαγε άσχημα!
Σὐμφωνα με ανάρτηση του troktikou, ο κ. Τσίπρας αποκάλεσε τον Τσε Γκεβάρα τυχοδιώκτη...
Εδώ κολλάει το "είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα"!
Σὐμφωνα με ανάρτηση του troktikou, ο κ. Τσίπρας αποκάλεσε τον Τσε Γκεβάρα τυχοδιώκτη...
Εδώ κολλάει το "είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα"!
Παρασκευή 9 Μαΐου 2008
19η Μαΐου: Ημέρα μνήμης
Πλησιάζει πάλι η 19η Μαΐου, η ημέρα μνήμης για την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου από τον Κεμάλ. Είναι μία από τις δυσάρεστες επετείους, τις οποίες όμως οφείλουμε να θυμόμαστε, αν δεν θέλουμε να τις ξαναζήσουμε. (Για τα γεγονότα βλ. εδώ)
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, την επέτειο τιμούσαν μόνο οι ποντιακής καταγωγής Έλληνες με τους δραστήριους συλλόγους τους· τα τελευταία όμως χρόνια με την αναγνώρισή της ως ημέρας μνήμης από τη Βουλή τιμάται με τη συμμετοχή ολοένα και περισσότερων Ελλήνων.
Αξίζει όλοι να συμμετάσχουμε με τον τρόπο του καθένας στις σχετικές εκδηλώσεις, όχι για να τιμήσουμε τους έτσι και αλλιώς τιμημένους σφαγιασθέντες Ποντίους, αλλά για να μπορέσουμε να αναλογιστούμε με ποιους τρόπους θα αποφύγουμε στο μέλλον παρόμοιες εθνικές συμφορές.
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, την επέτειο τιμούσαν μόνο οι ποντιακής καταγωγής Έλληνες με τους δραστήριους συλλόγους τους· τα τελευταία όμως χρόνια με την αναγνώρισή της ως ημέρας μνήμης από τη Βουλή τιμάται με τη συμμετοχή ολοένα και περισσότερων Ελλήνων.
Αξίζει όλοι να συμμετάσχουμε με τον τρόπο του καθένας στις σχετικές εκδηλώσεις, όχι για να τιμήσουμε τους έτσι και αλλιώς τιμημένους σφαγιασθέντες Ποντίους, αλλά για να μπορέσουμε να αναλογιστούμε με ποιους τρόπους θα αποφύγουμε στο μέλλον παρόμοιες εθνικές συμφορές.
Πέμπτη 8 Μαΐου 2008
Τι Κόσσοβο... Τι Θιβέτ. Στο ίδιο έργο θεατές!
Η Κίνα πάει γυρεύοντας για μπελάδες, αλλά και ο Δαλάι Λάμα και όσοι τον χρησιμοποιούν δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι είναι και τα …..δημοκρατικότερα παιδιά. Προσφάτως τα διεθνή μέσα ενημέρωσης έχουν ξεκινήσει μια διεθνή εκστρατεία προβολής του κ. Tenzin Gyatso (Δαλάι Λάμα) και των εκκλήσεων του προς τη διεθνή κοινότητα, για την ανεξαρτησία του Θιβέτ. Γίνονται συνεχείς αναφορές για βίαιες καταστολές διαδηλώσεων και για ….“πολιτιστική γενοκτονία” και αυτομάτως νοιώθω ότι το έργο το έχω ….ξαναδεί!
Το ερώτημα είναι ποιος είναι ο Δαλάι Λάμα και ποια είναι η σχέση του με την αμερικανική μυστική υπηρεσία CIA. Πρόκειται στ’ αλήθεια για έναν θρησκευτικό ηγέτη που δεν έχει σχέση με την πολιτική.
Απαντώ κάθετα. Όχι !Ο θρησκευτικός αλλά και …πολιτικός ηγέτης του Θιβέτ δεν εμφανίστηκε ξαφνικά και από το πουθενά.
Είναι χρόνια εντός του συστήματος της Δύσης και έχει πολύ στενές …σχέσεις με την CIA.
Η δράση της CIA ξεκίνησε με την στενή επαφή της με τον αδελφό του Δαλαί Λάμα την δεκαετία του 50΄
Στις 25 Ιαν. 1997, η έγκυρη αμερικανική εφημερίδα Chicago Tribune, περιγράφει με λεπτομέρειες την εκπαίδευση των θιβετιανών μισθοφόρων στις ΗΠΑ. στο Camp Hale, του Κολοράντο, την δεκαετία του ’50.
Αυτοί οι μισθοφόροι ρίχτηκαν με αλεξίπτωτα στο Θιβέτ στις αρχές του 1960.
Συνολικά πραγματοποιήθηκαν τουλάχιστον 700 πτήσεις C-130 και δημιουργήθηκαν στρατόπεδα εκπαίδευσης μισθοφόρων θιβετιανών σε διάφορες περιοχές (Guam, Okinawa), υπό την εποπτεία του Gyalo Thumdup, αδελφού του Δαλάι Λάμα.
Σύμφωνα με έγγραφα του Στέιτ Ντηπάρτμεντ, που δόθηκαν στη δημοσιότητα το 1998, η εξόριστη κοινότητα των Θιβετιανών εισέπραξε, τη δεκαετία του ’60, εκατομμύρια δολάρια από τη CIA.
Η οργάνωση του Δαλάι Λάμα τελικά αναγνώρισε ότι είχε εισπράξει εκατομμύρια δολάρια για να στέλνει ένοπλες ομάδες εξόριστων στο Θιβέτ.
Ο ίδιος ο Δαλάι Λάμα εισέπραττε ετησίως 186.000 δολάρια από την CIA.(….το 60΄ !!!!!)
Σήμερα, οι αυτονομιστές του Θιβέτ χρηματοδοτούνται από την «Ανοιχτή Κοινωνία» του G. Soros και, κυρίως, από το Εθνικό Ίδρυμα για τη Δημοκρατία (NED).
Υπ`όψιν ότι οι δύο αυτές οργανώσεις υπήρξαν οι «σπόνσορες» μεταξύ άλλων και στο κατακερματισμό της Γιουγκοσλαβίας.
Την «Ανοικτή Κοινωνία» του G.Soros λίγο πολύ την ξέρετε όλοι …. το NED όμως;
Πρόκειται για μια δήθεν Μη Κυβερνητική Οργάνωση, που ιδρύθηκε με απόφαση του... αμερικανικού Κογκρέσου, το οποίο καλύπτει και το μεγαλύτερο μέρος του προϋπολογισμού του!
Το NED αποτελεί, ουσιαστικά, το πολιτικό προσωπείο της CIA. Δημιουργήθηκε το 1983 με πρωτοβουλία του Ρόναλντ Ρέιγκαν, καθώς η CIA είχε γίνει κακόφημη στη διεθνή κοινή γνώμη, ύστερα από τις αποκαλύψεις για το ρόλο της στο Ιράν, την Ελλάδα, τη Χιλή κ.ά.
Όπως βλέπετε το σενάριο του έργου ….«Θιβέτ» είναι κυριολεκτικά το ίδιο με τα σενάρια των έργων των «βελούδινων επαναστάσεων» ( Γιουγκοσλαβία, Γεωργία, Ουκρανία, ).
Πίσω από αυτή τη …..γενική αγανάκτηση … κρύβεται ένας απώτερος στόχος, μια προσπάθεια αποσταθεροποίησης της περιοχής και μερικού διαμελισμού της Κίνας.
Μιας Κίνας που τα τελευταία χρόνια έχει καταστεί ισότιμος παίχτης στην διεθνή σκηνή και που σύμφωνα με τους ρυθμούς που προχωρά την επόμενη δεκαετία θα διεκδικήσει την πρωτοκαθεδρία .
Άμεσα λοιπόν οι ΗΠΑ εντείνουν τις προσπάθειες τους για δημιουργία ενός .. «προτεκτοράτου» στο μαλακό υπογάστριο της.
Όσο για τον ίδιο τον… άγιο και ….δημοκράτη …Δαλάι Λάμα απλώς να σας αναφέρω ότι έχει διορίσει στην εξόριστη κυβέρνηση του (Kashag) συγγενείς του στις περισσότερες …ακριβοπληρωμένες θέσεις.
Πρόεδρος και υπουργός Ασφαλείας είναι ο μεγαλύτερος αδελφός του που ανέφερα ανωτέρω Gyalo Thumdup και του οποίου η σχέση με την CIA χρονολογείτε από την δεκαετία του 50΄.
Υπουργός Παιδείας είναι η αδελφή του και της οποίας ο σύζυγος είναι επικεφαλής πληροφοριών και διεθνών σχέσεων(η κόρη τους είναι μέλος του κοινοβουλίου)
Άλλη μία νεότερη αδελφή του είναι επίσης Υπουργός(κάτι σαν το δικό μας Εσωτερικών) καθώς επίσης και μια κουνιάδα του είναι Υπουργός Υγείας.
Βλέπουμε λοιπόν τα βαθύτερα αίτια της προπαγάνδας για τον γενικό ξεσηκωμό της δυτικής κοινής γνώμης κι εκείνους που κρύβονται πίσω από αυτήν.
Ότι ακριβώς έγινε με το Κόσσοβο στην γειτονιά μας.
Είναι λοιπόν εντελώς παράλογο από την μία να καταδικάζουμε ως πολίτες την περίπτωση του Κόσσoβου και από την άλλη να υποστηρίζουμε την …ανεξαρτησία του Θιβέτ.
Βλέπουμε το τυρί αλλά όχι την φάκα της προπαγάνδας.
Από politis-gr
Δικό μας σχόλιο: ο Δαλάι Λάμα με ποιόν Έλληνα επιχειρηματία μοιάζει τουλάχιστον στα φρύδια;
Το ερώτημα είναι ποιος είναι ο Δαλάι Λάμα και ποια είναι η σχέση του με την αμερικανική μυστική υπηρεσία CIA. Πρόκειται στ’ αλήθεια για έναν θρησκευτικό ηγέτη που δεν έχει σχέση με την πολιτική.
Απαντώ κάθετα. Όχι !Ο θρησκευτικός αλλά και …πολιτικός ηγέτης του Θιβέτ δεν εμφανίστηκε ξαφνικά και από το πουθενά.
Είναι χρόνια εντός του συστήματος της Δύσης και έχει πολύ στενές …σχέσεις με την CIA.
Η δράση της CIA ξεκίνησε με την στενή επαφή της με τον αδελφό του Δαλαί Λάμα την δεκαετία του 50΄
Στις 25 Ιαν. 1997, η έγκυρη αμερικανική εφημερίδα Chicago Tribune, περιγράφει με λεπτομέρειες την εκπαίδευση των θιβετιανών μισθοφόρων στις ΗΠΑ. στο Camp Hale, του Κολοράντο, την δεκαετία του ’50.
Αυτοί οι μισθοφόροι ρίχτηκαν με αλεξίπτωτα στο Θιβέτ στις αρχές του 1960.
Συνολικά πραγματοποιήθηκαν τουλάχιστον 700 πτήσεις C-130 και δημιουργήθηκαν στρατόπεδα εκπαίδευσης μισθοφόρων θιβετιανών σε διάφορες περιοχές (Guam, Okinawa), υπό την εποπτεία του Gyalo Thumdup, αδελφού του Δαλάι Λάμα.
Σύμφωνα με έγγραφα του Στέιτ Ντηπάρτμεντ, που δόθηκαν στη δημοσιότητα το 1998, η εξόριστη κοινότητα των Θιβετιανών εισέπραξε, τη δεκαετία του ’60, εκατομμύρια δολάρια από τη CIA.
Η οργάνωση του Δαλάι Λάμα τελικά αναγνώρισε ότι είχε εισπράξει εκατομμύρια δολάρια για να στέλνει ένοπλες ομάδες εξόριστων στο Θιβέτ.
Ο ίδιος ο Δαλάι Λάμα εισέπραττε ετησίως 186.000 δολάρια από την CIA.(….το 60΄ !!!!!)
Σήμερα, οι αυτονομιστές του Θιβέτ χρηματοδοτούνται από την «Ανοιχτή Κοινωνία» του G. Soros και, κυρίως, από το Εθνικό Ίδρυμα για τη Δημοκρατία (NED).
Υπ`όψιν ότι οι δύο αυτές οργανώσεις υπήρξαν οι «σπόνσορες» μεταξύ άλλων και στο κατακερματισμό της Γιουγκοσλαβίας.
Την «Ανοικτή Κοινωνία» του G.Soros λίγο πολύ την ξέρετε όλοι …. το NED όμως;
Πρόκειται για μια δήθεν Μη Κυβερνητική Οργάνωση, που ιδρύθηκε με απόφαση του... αμερικανικού Κογκρέσου, το οποίο καλύπτει και το μεγαλύτερο μέρος του προϋπολογισμού του!
Το NED αποτελεί, ουσιαστικά, το πολιτικό προσωπείο της CIA. Δημιουργήθηκε το 1983 με πρωτοβουλία του Ρόναλντ Ρέιγκαν, καθώς η CIA είχε γίνει κακόφημη στη διεθνή κοινή γνώμη, ύστερα από τις αποκαλύψεις για το ρόλο της στο Ιράν, την Ελλάδα, τη Χιλή κ.ά.
Όπως βλέπετε το σενάριο του έργου ….«Θιβέτ» είναι κυριολεκτικά το ίδιο με τα σενάρια των έργων των «βελούδινων επαναστάσεων» ( Γιουγκοσλαβία, Γεωργία, Ουκρανία, ).
Πίσω από αυτή τη …..γενική αγανάκτηση … κρύβεται ένας απώτερος στόχος, μια προσπάθεια αποσταθεροποίησης της περιοχής και μερικού διαμελισμού της Κίνας.
Μιας Κίνας που τα τελευταία χρόνια έχει καταστεί ισότιμος παίχτης στην διεθνή σκηνή και που σύμφωνα με τους ρυθμούς που προχωρά την επόμενη δεκαετία θα διεκδικήσει την πρωτοκαθεδρία .
Άμεσα λοιπόν οι ΗΠΑ εντείνουν τις προσπάθειες τους για δημιουργία ενός .. «προτεκτοράτου» στο μαλακό υπογάστριο της.
Όσο για τον ίδιο τον… άγιο και ….δημοκράτη …Δαλάι Λάμα απλώς να σας αναφέρω ότι έχει διορίσει στην εξόριστη κυβέρνηση του (Kashag) συγγενείς του στις περισσότερες …ακριβοπληρωμένες θέσεις.
Πρόεδρος και υπουργός Ασφαλείας είναι ο μεγαλύτερος αδελφός του που ανέφερα ανωτέρω Gyalo Thumdup και του οποίου η σχέση με την CIA χρονολογείτε από την δεκαετία του 50΄.
Υπουργός Παιδείας είναι η αδελφή του και της οποίας ο σύζυγος είναι επικεφαλής πληροφοριών και διεθνών σχέσεων(η κόρη τους είναι μέλος του κοινοβουλίου)
Άλλη μία νεότερη αδελφή του είναι επίσης Υπουργός(κάτι σαν το δικό μας Εσωτερικών) καθώς επίσης και μια κουνιάδα του είναι Υπουργός Υγείας.
Βλέπουμε λοιπόν τα βαθύτερα αίτια της προπαγάνδας για τον γενικό ξεσηκωμό της δυτικής κοινής γνώμης κι εκείνους που κρύβονται πίσω από αυτήν.
Ότι ακριβώς έγινε με το Κόσσοβο στην γειτονιά μας.
Είναι λοιπόν εντελώς παράλογο από την μία να καταδικάζουμε ως πολίτες την περίπτωση του Κόσσoβου και από την άλλη να υποστηρίζουμε την …ανεξαρτησία του Θιβέτ.
Βλέπουμε το τυρί αλλά όχι την φάκα της προπαγάνδας.
Από politis-gr
Δικό μας σχόλιο: ο Δαλάι Λάμα με ποιόν Έλληνα επιχειρηματία μοιάζει τουλάχιστον στα φρύδια;
Ο μεγαλύτερος καλλιτέχνης...
Κανείς δεν ενδιαφέρεται να βλέπει ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Αυτό είναι το μόνο συμπέρασμα από το γεγονός πως κανείς δεν διαμαρτύρεται για τις συντονισμένες προσπάθειες εκδίωξής του από τη χώρα. Ας σκεφτούμε τις καλύτερες στιγμές του πρωταθλήματος των τεσσάρων τελευταίων χρόνων και θα δούμε πως έχουμε να κάνουμε με το βίντεο των ενεργειών του Ριβάλντο.
Θέλουμε να φύγει ο παίκτης που προσφέρει θέαμα τέτοιο, που δεν πρόκειται να ξαναδούμε στην Ελλάδα. Μάλλον είχε δίκιο ο Μίκης Θεοδωράκης που μίλησε για προδοσία και ασχήμια. Έπεσε έξω μόνο στο ότι, καθώς φαίνεται, η ασχήμια δεν τελειώνει. Θα κυριαρχήσει, και τον Ρίμπο θα τον βλέπουμε πάλι μόνο σε βίντεο.
Όποιος όμως λατρεύει το ποδόσφαιρο, θέλει να βλέπει Ριβάλντο. Δεν έχει σημασία σε ποιά ομάδα. Ας πάει στον ΠΑΟ, στον ΠΑΟΚ, οπουδήποτε. Αρκεί να παραμείνει στην Ελλάδα ο μεγαλύτερος ξένος καλλιτέχνης που πέρασε ποτέ από την χώρα.
Θέλουμε να φύγει ο παίκτης που προσφέρει θέαμα τέτοιο, που δεν πρόκειται να ξαναδούμε στην Ελλάδα. Μάλλον είχε δίκιο ο Μίκης Θεοδωράκης που μίλησε για προδοσία και ασχήμια. Έπεσε έξω μόνο στο ότι, καθώς φαίνεται, η ασχήμια δεν τελειώνει. Θα κυριαρχήσει, και τον Ρίμπο θα τον βλέπουμε πάλι μόνο σε βίντεο.
Όποιος όμως λατρεύει το ποδόσφαιρο, θέλει να βλέπει Ριβάλντο. Δεν έχει σημασία σε ποιά ομάδα. Ας πάει στον ΠΑΟ, στον ΠΑΟΚ, οπουδήποτε. Αρκεί να παραμείνει στην Ελλάδα ο μεγαλύτερος ξένος καλλιτέχνης που πέρασε ποτέ από την χώρα.
Τετάρτη 7 Μαΐου 2008
Γιατί οι ΗΠΑ είναι ο πραγματικός εχθρός της Ελλάδας;
1. Οι διπλωματικές αιτίες
Μετά την κατάρρευση των σοσιαλιστικών καθεστώτων η Ελλάδα κατέστη ένας απολύτος ασύμφορος σύμμαχος για τις ΗΠΑ. Μέχρι τότε συναποτελούσε μαζί με την Τουρκία το φράγμα, που εμπόδιζε την έξοδο των σοσιαλιστικών κρατών στην Μεσόγειο. Ρόλος ιδιαίτερος και σημαντικός που συνδεόταν με αρκετά προνόμια. Επειδή όμως η Τουρκία συγκρατούσε μεγαλύτερο βάρος, δηλαδή την ίδια τη Σοβιετική Ένωση -ενώ η Ελλάδα την Βουλγαρία, την Γιουγκοσλαβία και την Αλβανία- είχε και προνομιακότερη μεταχείρηση που εκφραζόταν με το περίφημο 8 προς 10 και την παραχώρηση της Β. Κύπρου.
Τώρα όμως που το "παραπέτασμα" δεν υπάρχει και η Ελλάδα είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης με κάποιο βαθμό ανεξάρτητης πολιτικής και έντονο αντιαμερικανισμό στο εσωτερικό της ( στον οποίο συμπράττουν από την Εκκλησία, μέχρι το ΚΚΕ, πρακτικά πάντες πλην ΣΥΝ), οι ΗΠΑ διακρίνουν πως είναι συμφερότερο για αυτές να επεκτείνουν τα πρώην σοσιαλιστικά κράτη σε βάρος της Ελλάδας, καθώς αυτά λόγω της πολιτικής και οικονομικής καχεξίας τους είναι απολύτως πειθήνια στα κελεύσματά τους. Με εξαίρεση ίσως τη Βουλγαρία, της οποίας η ευρωπαϊκή πλέον πορεία την καθιστά λιγότερο επιρρεπή στις αμερικανικές πιέσεις, Αλβανία και Σκόπια διαγκωνίζονται πραγματικά για τον τίτλο του πλέον αμερικανόδουλου κράτους.
Πρέπει να καταστή σαφές πως η διαρρύθμιση των συνόρων που παρουσιάζεται στον αλυτρωτικό χάρτη που κυκλοφορούν οι Σκοπιανοί με την Μακεδονία και κυρίως το λιμάνι της Θεσσαλονίκης στην κατοχή τους, αποτελεί περισσότερο επιδίωξη της αμερικανικής ηγεσίας παρά της σκοπιανής. Γιατί σύμμαχοι και οι Έλληνες, αλλά δεν δίνουν εύκολα πρόσβαση στα λιμάνια τους, ενώ οι Σκοπιανοί επιθυμούν την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στα εδάφη τους.
Μετά την κατάρρευση των σοσιαλιστικών καθεστώτων η Ελλάδα κατέστη ένας απολύτος ασύμφορος σύμμαχος για τις ΗΠΑ. Μέχρι τότε συναποτελούσε μαζί με την Τουρκία το φράγμα, που εμπόδιζε την έξοδο των σοσιαλιστικών κρατών στην Μεσόγειο. Ρόλος ιδιαίτερος και σημαντικός που συνδεόταν με αρκετά προνόμια. Επειδή όμως η Τουρκία συγκρατούσε μεγαλύτερο βάρος, δηλαδή την ίδια τη Σοβιετική Ένωση -ενώ η Ελλάδα την Βουλγαρία, την Γιουγκοσλαβία και την Αλβανία- είχε και προνομιακότερη μεταχείρηση που εκφραζόταν με το περίφημο 8 προς 10 και την παραχώρηση της Β. Κύπρου.
Τώρα όμως που το "παραπέτασμα" δεν υπάρχει και η Ελλάδα είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης με κάποιο βαθμό ανεξάρτητης πολιτικής και έντονο αντιαμερικανισμό στο εσωτερικό της ( στον οποίο συμπράττουν από την Εκκλησία, μέχρι το ΚΚΕ, πρακτικά πάντες πλην ΣΥΝ), οι ΗΠΑ διακρίνουν πως είναι συμφερότερο για αυτές να επεκτείνουν τα πρώην σοσιαλιστικά κράτη σε βάρος της Ελλάδας, καθώς αυτά λόγω της πολιτικής και οικονομικής καχεξίας τους είναι απολύτως πειθήνια στα κελεύσματά τους. Με εξαίρεση ίσως τη Βουλγαρία, της οποίας η ευρωπαϊκή πλέον πορεία την καθιστά λιγότερο επιρρεπή στις αμερικανικές πιέσεις, Αλβανία και Σκόπια διαγκωνίζονται πραγματικά για τον τίτλο του πλέον αμερικανόδουλου κράτους.
Πρέπει να καταστή σαφές πως η διαρρύθμιση των συνόρων που παρουσιάζεται στον αλυτρωτικό χάρτη που κυκλοφορούν οι Σκοπιανοί με την Μακεδονία και κυρίως το λιμάνι της Θεσσαλονίκης στην κατοχή τους, αποτελεί περισσότερο επιδίωξη της αμερικανικής ηγεσίας παρά της σκοπιανής. Γιατί σύμμαχοι και οι Έλληνες, αλλά δεν δίνουν εύκολα πρόσβαση στα λιμάνια τους, ενώ οι Σκοπιανοί επιθυμούν την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στα εδάφη τους.
Ας σοβαρευτούμε...
Στην προηγούμενη ανάρτησή μας Πυρηνική ενέργεια και ΣΥΝ, την οποία αναδημοσίευσε το troktiko με παραλλαγμένο τίτλο, αλλά αυτούσιο το κείμενο, απάντησε κάποιος ανώνυμος αναγνώστης του troktikou, πως ο ΣΥΝ δεν φοβάται μην γίνει η Ελλάδα πυρηνική δύναμη, αλλά ότι δεν είναι δυνατό να διαθέτει πυρηνικά εργοστάσια λόγω της υψηλής σεισμικότητας!!!
Αν και το ζήτημα, όπως γράψαμε εξαρχής, χρήζει εμβριθούς έρευνας, εντούτοις το παραπάνω επιχείρημα μόνο ως αστείο μπορεί να χαρακτηριστεί. Η Ιαπωνία δεν είναι πιο σεισμογενής χώρα από την Ελλάδα; Τότε πως διαθέτει 55 πυρηνικά εργοστάσια; (Πηγή: SPIEGEL-ONLINE)
Αν και το ζήτημα, όπως γράψαμε εξαρχής, χρήζει εμβριθούς έρευνας, εντούτοις το παραπάνω επιχείρημα μόνο ως αστείο μπορεί να χαρακτηριστεί. Η Ιαπωνία δεν είναι πιο σεισμογενής χώρα από την Ελλάδα; Τότε πως διαθέτει 55 πυρηνικά εργοστάσια; (Πηγή: SPIEGEL-ONLINE)
Τρίτη 6 Μαΐου 2008
Πυρηνική ενέργεια και ΣΥΝ
Το πλέον εξωφρενικό που έχει ακούσει ο κ. Παπαγιαννάκης, βουλευτής του ΣΥΝ, είναι η άποψη του κ. Σουφλιά πως δεν πρέπει να αποκλείεται η χρήση της πυρηνικής ενέργειας στην Ελλάδα! Γιατί όμως;
Πραγματικά, η χρήση της εγείρει πολλά ερωτήματα και σίγουρα χρειάζεται εκτεταμμένη συζήτηση κάθε σχετικό διάβημα. Όμως τι φοβάται ο ΣΥΝ; Μην αποτελέσει την αρχή για να καταστεί η Ελλάδα πυρηνική δύναμη; Μην δώσει ο Πούτιν στον Καραμανλή πυρηνικά, και στεναχωρηθούν οι φίλοι τους οι Αμερικάνοι;
Μόνο εξωφρενική δεν είναι σήμερα μία τέτοια συζήτηση και μπράβο στον Σουφλιά που σκέφτεται πέρα και έξω από προκαταλήψεις και ταμπού. Πρόκειται για ζήτημα που θα απασχολήσει οπωσδήποτε στο μέλλον, όσους σκέφτονται ελεύθερα.
Πραγματικά, η χρήση της εγείρει πολλά ερωτήματα και σίγουρα χρειάζεται εκτεταμμένη συζήτηση κάθε σχετικό διάβημα. Όμως τι φοβάται ο ΣΥΝ; Μην αποτελέσει την αρχή για να καταστεί η Ελλάδα πυρηνική δύναμη; Μην δώσει ο Πούτιν στον Καραμανλή πυρηνικά, και στεναχωρηθούν οι φίλοι τους οι Αμερικάνοι;
Μόνο εξωφρενική δεν είναι σήμερα μία τέτοια συζήτηση και μπράβο στον Σουφλιά που σκέφτεται πέρα και έξω από προκαταλήψεις και ταμπού. Πρόκειται για ζήτημα που θα απασχολήσει οπωσδήποτε στο μέλλον, όσους σκέφτονται ελεύθερα.
Να χαίρεστε τους υποτρόφους σας κ. Κόκκαλη!
Ο Antonio Milososki, υπουργός εξωτερικών των Σκοπίων σήμερα, έλαβε παλαιότερα υποτροφία από το Ίδρυμα Κόκκαλη, έχοντας ενεργό πολιτικό ρόλο από φοιτητής και έχοντας χρηματίσει σύμβουλος του πρώην πρωθυπουργού Γκιοργκέφσκι!!!
(Πηγή: Ιστοσελίδα ιδρύματος Κόκκαλη, βιογραφικά υποτρόφων)
Αφιερωμένο στους Ολυμπιακούς που αγαπούν τον πρόεδρό τους!
(Πηγή: Ιστοσελίδα ιδρύματος Κόκκαλη, βιογραφικά υποτρόφων)
Αφιερωμένο στους Ολυμπιακούς που αγαπούν τον πρόεδρό τους!
Συμπάθεια για την ασθένεια της, απέχθεια για την πολιτική της
Συνεχίζεται η προσπάθεια επανεισόδου της κας. Γιαννάκου στο πολιτικό σκηνικό με καθολική σχεδόν προβολή από όλα τα ΜΜΕ. Σίγουρα, δεν πρόκειται μόνο για αυτά που συμφωνούν με τις θέσεις του γνωστού βιβλίου· είναι καθολικότερη η συμπάθεια και οφείλεται στην ασθένειά της. Πράγματι, ψυχοπονιάρηδες οι Έλληνες και η εικόνα κάποιου ακρωτηριασθέντος με το κατάλληλο κείμενο, προκαλεί συμπάθεια. Πόση συμπάθεια όμως έχουμε νοιώσει για τόσους άσημους αναπήρους που δεν τους προβάλλουν τεχνηέντως τα ΜΜΕ; Παρότι η συμπάθεια αυτή για την κα. Γιαννάκου έχει πραγματική βάση, διογκώνεται όμως κατάλληλα και από τα ΜΜΕ.
Όμως, η εικόνα της σωματικής αδυναμίας και της αναπηρίας δεν πρέπει, εφόσον η ίδια δηλώνει πως είναι έτοιμη να επιστρέψει στην πολιτική, να μας κάνει να ξεχνούμε την πολιτική της αποτυχία. Δεν πρόκειται μόνο για το βιβλίο. Πρόκειται και για την αναστάτωση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά και το γεγονός πως άσκησε τα καθήκοντά της ως υπουργός Παιδείας προκαλώντας συγκρούσεις με τους πάντες και χωρίς προφανείς λόγους.
Δεν δείχνει μάλιστα με τις πρώτες δηλώσεις της να έχει κάνει την αυτοκριτική της, καθώς έσπευσε να φέρει ως υπόδειγμα την δική της θητεία στο υπουργείο, απέναντι στην "αποτυχημένη" κατά την γνώμη της πολιτική Σουφλιά. Ίσως μάλιστα να μην μπορεί να καταλάβει την έννοια της αυτοκριτικής. Ας ξαναθέσει υποψηφιότητα, αν η ΝΔ την δεχθεί, για το οποίο πολύ αμφιβάλλω, ώστε να φανεί πόσο "κουτόχορτο" τρώει ο αθηναϊκός λαός.
Όμως, η εικόνα της σωματικής αδυναμίας και της αναπηρίας δεν πρέπει, εφόσον η ίδια δηλώνει πως είναι έτοιμη να επιστρέψει στην πολιτική, να μας κάνει να ξεχνούμε την πολιτική της αποτυχία. Δεν πρόκειται μόνο για το βιβλίο. Πρόκειται και για την αναστάτωση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά και το γεγονός πως άσκησε τα καθήκοντά της ως υπουργός Παιδείας προκαλώντας συγκρούσεις με τους πάντες και χωρίς προφανείς λόγους.
Δεν δείχνει μάλιστα με τις πρώτες δηλώσεις της να έχει κάνει την αυτοκριτική της, καθώς έσπευσε να φέρει ως υπόδειγμα την δική της θητεία στο υπουργείο, απέναντι στην "αποτυχημένη" κατά την γνώμη της πολιτική Σουφλιά. Ίσως μάλιστα να μην μπορεί να καταλάβει την έννοια της αυτοκριτικής. Ας ξαναθέσει υποψηφιότητα, αν η ΝΔ την δεχθεί, για το οποίο πολύ αμφιβάλλω, ώστε να φανεί πόσο "κουτόχορτο" τρώει ο αθηναϊκός λαός.
Δευτέρα 5 Μαΐου 2008
Πού το πήρατε κ. Κόκκαλη;
Στο σημερινό του πρωτοσέλιδο ο ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ παρουσιάζει τον κ. Κόκκαλη να δηλώνει: "Εμείς το πήραμε στο γήπεδο"! (Βλ. http://parapolitiki.blogspot.com/2008/05/blog-post_7005.html)
Μήπως τα παραλέτε; Γιατί αν είναι έτσι, το πήρατε και παίζοντας με τη Βίτεσε, οπότε μήπως είναι και ευρωπαϊκό;
Στο γήπεδο ΑΕΚ 68-ΟΣΦΠ 67...
Μήπως τα παραλέτε; Γιατί αν είναι έτσι, το πήρατε και παίζοντας με τη Βίτεσε, οπότε μήπως είναι και ευρωπαϊκό;
Στο γήπεδο ΑΕΚ 68-ΟΣΦΠ 67...
Κυριακή 4 Μαΐου 2008
Σύμπτωση ΕΤ και press-gr;
Μετά τον κ. Τατούλη και την κα. Γιαννάκου, νέο πρόσωπο φαίνεται να σπρώχνεται από το press-gr, o κ. Μπένος. Από που προέκυψε υποψήφιος υπουργός περιβάλλοντος; Σε τι θα εξυπηρετούσε μία τέτοια κίνηση την ΝΔ; Μήπως ο κ. Μπένος σχετίζεται με το press-gr;
Την ώρα λοιπόν που σκεφτόμουν αυτά, έρχεται το πρωτοσέλιδο του ΕΤ. Μήπως τελικά το press-gr υποστηρίζεται από τον ΕΤ; Μήπως από κοινού προωθούν πρόσωπα, τα οποία όταν καταλάβουν συγκεκριμένες θέσεις θεωρούν πως εύκολα θα τα χειραγωγήσουν στη συνέχεια;
Το ΠΑΣΟΚ γιατί δεν μιλάει; Ο κ. Μπένος; Δέχονται, δεν δέχονται, ή πρόκειται για παραμύθια της Χαλιμάς; Λίγο περίεργα δεν μοιάζουν όλα αυτά;
Την ώρα λοιπόν που σκεφτόμουν αυτά, έρχεται το πρωτοσέλιδο του ΕΤ. Μήπως τελικά το press-gr υποστηρίζεται από τον ΕΤ; Μήπως από κοινού προωθούν πρόσωπα, τα οποία όταν καταλάβουν συγκεκριμένες θέσεις θεωρούν πως εύκολα θα τα χειραγωγήσουν στη συνέχεια;
Το ΠΑΣΟΚ γιατί δεν μιλάει; Ο κ. Μπένος; Δέχονται, δεν δέχονται, ή πρόκειται για παραμύθια της Χαλιμάς; Λίγο περίεργα δεν μοιάζουν όλα αυτά;
Σάββατο 3 Μαΐου 2008
Θα υπάρξει νέο κόμμα;
Τις τελευταίες μέρες από φίλους, που προέρχονται από διαφορετικούς κοινωνικούς και πολιτικούς χώρους, ακούω διαρκώς πως θα δημιουργηθεί νέο κόμμα πριν τις ευρωεκλογές. Και όλοι, αν και διαφοροποιούνται ως προς τα πρόσωπα που θα το συναπαρτίσουν, συμφωνούν πως θα έχει με την ίδρυσή του την στήριξη τριών τουλάχιστον ΜΜΕ.
Δεν θα ασχοληθούμε με το δευτερεύον, αν δηλαδή πράγματι θα δημιουργηθεί ένα τέτοιο κόμμα, αλλά με το κυρίαρχο ερώτημα, αν θα μπορούσε να ευδοκιμήσει.
Πραγματικά, αξιωματική αντιπολίτευση δεν υφίσταται κατ' ουσίαν και αυτό δεν οφείλεται στον κ. Παπανδρέου. Οφείλεται στην τελευταία οκταετία ΠΑΣΟΚ, η οποία το απαξίωσε πλήρως. Ο ΣΥΝ δεν μπορεί σοβαρά να αναλάβει αυτό τον ρόλο, μιάς και φουσκώνει και ξεφουσκώνει δημοσκοπικά ανάλογα με τα συμφέροντα και τις αποφάσεις των ΜΜΕ.
Το ΛΑΟΣ και η Δημοκρατική Αναγέννηση δεν έχουν τουλάχιστον προς ώρας τα φόντα.
Έτσι, είναι λογικό κάποιοι να σκέφτονται να καλύψουν το κενό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Είναι όμως δυνατό ένα νέο κόμμα, όση υποστήριξη και να έχει από τα ΜΜΕ να καταστεί αξιωματική αντιπολίτευση; Η απάντηση είναι κατά τη γνώμη μας θετική, αλλά με δύο προϋποθέσεις: μειοδοτική διαχείριση του Σκοπιανού από τον πρωθυπουργό και συμμετοχή στο νέο κόμμα προσώπων σοβαρών. Στην παρούσα φάση όμως καμία από τις δύο δεν πληρείται, καθώς ο κ. Καραμανλής χειρίζεται σωστά τα Σκόπια, ενώ και όσοι προβάλλονται ως διαφωνούντες-υποψήφιοι νέου κόμματος στερούνται προσόντων.
Δεν θα ασχοληθούμε με το δευτερεύον, αν δηλαδή πράγματι θα δημιουργηθεί ένα τέτοιο κόμμα, αλλά με το κυρίαρχο ερώτημα, αν θα μπορούσε να ευδοκιμήσει.
Πραγματικά, αξιωματική αντιπολίτευση δεν υφίσταται κατ' ουσίαν και αυτό δεν οφείλεται στον κ. Παπανδρέου. Οφείλεται στην τελευταία οκταετία ΠΑΣΟΚ, η οποία το απαξίωσε πλήρως. Ο ΣΥΝ δεν μπορεί σοβαρά να αναλάβει αυτό τον ρόλο, μιάς και φουσκώνει και ξεφουσκώνει δημοσκοπικά ανάλογα με τα συμφέροντα και τις αποφάσεις των ΜΜΕ.
Το ΛΑΟΣ και η Δημοκρατική Αναγέννηση δεν έχουν τουλάχιστον προς ώρας τα φόντα.
Έτσι, είναι λογικό κάποιοι να σκέφτονται να καλύψουν το κενό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Είναι όμως δυνατό ένα νέο κόμμα, όση υποστήριξη και να έχει από τα ΜΜΕ να καταστεί αξιωματική αντιπολίτευση; Η απάντηση είναι κατά τη γνώμη μας θετική, αλλά με δύο προϋποθέσεις: μειοδοτική διαχείριση του Σκοπιανού από τον πρωθυπουργό και συμμετοχή στο νέο κόμμα προσώπων σοβαρών. Στην παρούσα φάση όμως καμία από τις δύο δεν πληρείται, καθώς ο κ. Καραμανλής χειρίζεται σωστά τα Σκόπια, ενώ και όσοι προβάλλονται ως διαφωνούντες-υποψήφιοι νέου κόμματος στερούνται προσόντων.
Πέμπτη 1 Μαΐου 2008
Γιατί προκλήθηκαν τα επεισόδια στη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ;
Μπορεί τα αυγά και τις κροτίδες να τις δέχτηκε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, όμως πραγματικός στόχος δεν ήταν αυτός, αλλά ο ψευδεπίγραφος σοσιαλισμός του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ. Οι νέοι που τα πέταξαν, και ακόμη περισσότερο αυτοί που δεν πήγαν καθόλου, έχουν πλέον ξεκάθαρα τον εχθρό των δικαιωμάτων τους μπροστά τους. Απλώς επειδή είναι δύσκολο να τον πετύχουν στο σύνολό του ξεσπούν πάνω στον θεσμικό εκπρόσωπό του.
Τα σημερινά γεγονότα είναι ελπιδοφόρα, καθώς καταδεικνύουν πως οι νέοι αντιλαμβάνονται πως αυτοί που τους εκπροσωπούν συνδικαλιστικά δεν ανταποκρίνονται πλέον στα καθήκοντά τους, αλλά δρουν για προσωπικό συμφέρον. Και ποιά είναι η λύση; Μήπως η αλλαγή προσώπων;
Όχι. Η μοναδική διέξοδος είναι η διάλυση των κομματικών μηχανισμών που κατατρύχουν τον συνδικαλισμό. Μόνο όταν οι εργαζόμενοι πάψουν να ψηφίζουν τους εκπροσώπους των κομμάτων στα συνδικαλιστικά τους όργανα και αρχίσουν να εκλέγουν ικανούς και τίμιους συναδέλφους τους ως εκπροσώπους, τότε μπορεί να υπάρξει αληθινός συνδικαλισμός.
Τα σημερινά γεγονότα είναι ελπιδοφόρα, καθώς καταδεικνύουν πως οι νέοι αντιλαμβάνονται πως αυτοί που τους εκπροσωπούν συνδικαλιστικά δεν ανταποκρίνονται πλέον στα καθήκοντά τους, αλλά δρουν για προσωπικό συμφέρον. Και ποιά είναι η λύση; Μήπως η αλλαγή προσώπων;
Όχι. Η μοναδική διέξοδος είναι η διάλυση των κομματικών μηχανισμών που κατατρύχουν τον συνδικαλισμό. Μόνο όταν οι εργαζόμενοι πάψουν να ψηφίζουν τους εκπροσώπους των κομμάτων στα συνδικαλιστικά τους όργανα και αρχίσουν να εκλέγουν ικανούς και τίμιους συναδέλφους τους ως εκπροσώπους, τότε μπορεί να υπάρξει αληθινός συνδικαλισμός.
Εύλογα ερωτήματα...
Συνεχίζεται και σήμερα από τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο η εκστρατεία επανεισόδου της κας. Γιαννάκου στο πολιτικό προσκήνιο. Πέρα του αν κανείς διαφωνεί πολιτικά μαζί της, προκύπτει ένα εύλογο ερώτημα: γιατί η κα. Γιαννάκου διαθέτει τέτοια ερείσματα στον δημοσιογραφικό κόσμο; Οφείλεται η λατρεία που της έχει ο τύπος στην παρουσία της; Δεν νομίζουμε. Στην ρητορική ευφράδεια; Μάλλον όχι. Στο βαρύ πολιτικό όνομα; Αδύνατο. Τι συμβαίνει λοιπόν; Γιατί διάφορα παπαγαλάκια την προβάλλουν ως βέβαιη για την πρώτη θέση του ευρωψηφοδελτίου και παρουσιάζουν μάλιστα την αποτυχία της στις εκλογές και την αρρώστεια της ως αδικία σε βάρος της; Και αδικία από ποιόν; Από τον Καραμανλή;
Αν κάποιος αδίκησε τον άλλο, αυτός ήταν η κα. Γιαννάκου που με το γνωστο βιβλίο έκοψε την άνετη πλειοψηφία του Καραμανλή. Ο αδικημένος λοιπόν χρωστάει; Σε κάθε περίπτωση πιστεύουμε πως η επαναφορά της κας. Γιαννάκου στα ψηφοδέλτια θα οδηγήσει με απόλυτη βεβαιότητα στην ήττα Καραμανλή. Αντίθετα, μία τιμητική "αποστρατία" για το καλό της παράταξης, θα διαφυλάξει τόσο τον πρωθυπουργό όσο και το όποιο εσωκομματικό κύρος της πρώην υπουργού.
Αν κάποιος αδίκησε τον άλλο, αυτός ήταν η κα. Γιαννάκου που με το γνωστο βιβλίο έκοψε την άνετη πλειοψηφία του Καραμανλή. Ο αδικημένος λοιπόν χρωστάει; Σε κάθε περίπτωση πιστεύουμε πως η επαναφορά της κας. Γιαννάκου στα ψηφοδέλτια θα οδηγήσει με απόλυτη βεβαιότητα στην ήττα Καραμανλή. Αντίθετα, μία τιμητική "αποστρατία" για το καλό της παράταξης, θα διαφυλάξει τόσο τον πρωθυπουργό όσο και το όποιο εσωκομματικό κύρος της πρώην υπουργού.
Τετάρτη 30 Απριλίου 2008
Γιατί το press-gr στηρίζει όσους υπονομεύουν τον Καραμανλή;
Έχουμε επισημάνει και παλιότερα (βλ. εδώ) πως το press-gr στηρίζει τους εσωκομματικούς υπονομευτές του πρωθυπουργού. Για δύο περίπου εβδομάδες έμοιαζε με γραφείο τύπου του κ. Τατούλη. Τώρα ξεκίνησε την "αγιογραφία" της κας. Γιαννάκου, η οποία ευθύνεται για το γεγονός της ισχνής πλειοψηφίας της ΝΔ. και η οποία διαδίδει πως θέλει να είναι πάλι υποψήφια. Ο πρωθυπουργός το ξέρει; Και αν ναι, το εγκρίνει; Για τη ζημιά που προκάλεσε στον τόπο, αλλά και την παράταξή της με το βιβλίο της ΣΤ΄ Δημοτικού ο αθηναϊκός λαός την καταψήφισε, και όση "αγιογραφία" και να πέσει λόγῳ ασθένειας, ίδια θα είναι η κατάληξη και στις επόμενες εκλογές.
Γιατί όμως τόση προβολή σε αυτούς; Γιατί τόσος πόλεμος στον Αβραμόπουλο; Γιατί ελαφρά ή καθόλου αρνητικά σχόλια για την κα. Μπακογιάννη; Μήπως τελικά και το press-gr είναι στρατευμένο και όχι αντικειμενικό όπως ισχυρίζεται;
Γιατί όμως τόση προβολή σε αυτούς; Γιατί τόσος πόλεμος στον Αβραμόπουλο; Γιατί ελαφρά ή καθόλου αρνητικά σχόλια για την κα. Μπακογιάννη; Μήπως τελικά και το press-gr είναι στρατευμένο και όχι αντικειμενικό όπως ισχυρίζεται;
Παρασκευή 25 Απριλίου 2008
Τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ Ἑσπερινοῦ τοῦ Πάσχα (Ἀγάπη) Πρωτότυπο-Ὁμηρικὸ
Τὸ Εὐαγγέλιον (Ἰω. κεφ. κ´ 19-25)
Καὶ ὑπὲρ τοῦ καταξιωθῆναι ἡμᾶς τῆς ἀκροάσεως τοῦ ἁγίου Εὐαγγελίου,
Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν ἱκετεύσωμεν.
Σοφία. Ὀρθοί.
Ἀκούσωμεν τοῦ ἁγίου Εὐαγγελίου.
Εἰρήνη πᾶσι.
Ἐκ τοῦ κατὰ Ἰωάννην ἁγίου Εὐαγγελίου, τὸ Ἀνάγνωσμα.
Πρόσχωμεν.
19 Οὔσης οὖν ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ
τῇ μιᾷ σαββάτων,
καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων
ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι
διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων,
ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς
καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς·
Εἰρήνη ὑμῖν.
20 καὶ τοῦτο εἰπὼν ἔδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας
καὶ τὴν πλευρὰν αὐτοῦ.
ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον.
21 εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πάλιν·
Εἰρήνη ὑμῖν.
καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ,
κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς.
22 καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς·
Λάβετε Πνεῦμα ἅγιον·
23 ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς,
ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται.
24 Θωμᾶς δὲ εἷς ἐκ τῶν δώδεκα ὁ λεγόμενος Δίδυμος,
οὐκ ἦν μετ᾿ αὐτῶν ὅτε ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς.
25 ἔλεγον οὖν αὐτῷ οἱ ἄλλοι μαθηταί·
Ἑωράκαμεν τὸν Κύριον.
ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς·
Ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων,
καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων,
καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ,
οὐ μὴ πιστεύσω.
Ὁμηρικὸ κατὰ τὸν Ὅσιο Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη
(μελοποιημένο σὲ ἡρωϊκὸ ἑξάμετρο)
Ὄφρα κε νωιτέροισιν ἐν οὔασι πάγχυ βάλωμεν,
Θέσφατον, ἱμερόεσσαν, ἁγνήν, Εὐάγγελον ὄππα,
Μειλίξωμεν Ἄνακτα Θεόν, μέγαν, οὐρανίωνα.
Ἰθυγενεῖς· Σοφίη.
Εὐαγγελίοιο κλύωμεν.
Εἰρήνη χαρίεσσ᾿ ἐπ᾿ ἀπείρονα δῆμον ἐσεῖται.
Ἐκ δ᾿ ἀρ᾿ ᾿Ιωάνοιο, τόδ᾿ ἔστι βροντογόνοιο.
Ἀλλ᾿ ἄγετ᾿ ἀτρεμέσι χρησμούς λεύσωμεν ὀπωπαῖς.
Εὖτε δή ἠέλιος φαέθων ἐπὶ ἕσπερον ἦλθε.
Καὶ σκιόωντο ἀγυιαί, ἐπὶ χθονὶ πολυβοτείρη,
Ἤματι ἐν πρώτῳ, ὅτε τύμβου ἆλτο Σαωτήρ,
Κληϊσταὶ δὲ ἔσαν θυρίδες πυκινῶς ἀραρυῖαι,
Βλῆντο δὲ πάντες ὀχῆες ἐϋσταθέος μεγάροιο
Ἔνθα μαθηταί, ὁμοῦ τε ἀολλέες ἠγερέθοντο,
Μυρόμενοι θανάτῳ ἐπ᾿ ἀεικέϊ Χριστοῦ Ἄνακτος,
Καὶ χόλον ἀφραίνοντα ᾿Ιουδαίων τρομέοντες,
Ἤλυθε δὴ τότε Χριστὸς Ἄναξ θεοειδέϊ μορφῇ
Ἔστη δ᾿ ἐν μεσσάτῳ ἀναφανδόν, καὶ φάτο μῦθον.
Εἰρήνη ὑμῖν φίλη, ἡσυχίη τ᾿ ἐρατεινή.
Ὡς εἰπών, ἐπέδειξεν ἐὴν πλευρὴν ἠδὲ χεῖρας·
Γήθησαν δὲ μαθηταί, ἐπί ἴδον Εὐρυμέδοντα.
Τούς δ᾿ αὖτις προσέειπεν Ἰησοῦς οὐρανοφοίτης·
Εἰρήνη ὑμῖν φίλη, ἡσυχίη τ᾿ ἐρατεινή·
Ὡς ἐμὲ πέμψε Πατήρ, ὅς ὑπέρτατα δωμᾶτα ναίει,
Ὧδ᾿ ἐγὼ ὑμέας εἰς χθόνα πέμπω εὐρυόδειαν.
Ὡς ἄρα φωνήσας, μύσταις ἔμπνευσ᾿ ἀγορεύων·
Πνεῦμα δέχνυσθ᾿ ἅγιον φαεσίμβροτον, ὑψιθόωκον·
Ὧν μέν ἀτασθαλίας θνητῶν ἀφέητ᾿ ἐπὶ γαῖαν,
Τοῖσιν ἦ που ἀφίενται ἐπ᾿ οὐρανὸν ἀστερόεντα,
Ὧν δ᾿ ἀρ᾿ ἐπεσβολίας ὑπερφιάλων κρατέητε,
Τοῖσιν ἁλυκτοπέδης κεῖναι σθεναρῶς κρατέονται.
Θωμᾶς δ᾿ ᾧ ἐπίκλησις ἅπασι Δίδυμος ἀκούειν,
Οὐχ ἅμα τοῖς ἄλλοις μύσταις πρίν ὁμώροφος ἔσκε,
Ἰησοῦς ὅτ᾿ ἔβη εἴσω μελάθροιο ἑταίρων.
Ἴαχον οὖν ἄλλοι τούτῳ ἐρίηρες ἑταῖροι·
Εἴδομεν ὀφθαλμοῖσιν Ἰησοῦν Παγκρατέοντα.
Τούς δ᾿ ἀπαμειβόμενος Θωμᾶς προσέφησεν ἀτειρής·
Ἴχνια ἥν μὴ ἴδω μετὰ χείρεσιν ἡλοτορήτῃς,
Δάκτυλον ἐμβάλω τε ἐκείνου ἔνδοθι χειρός,
Χεῖρά τ᾿ ἐμὴν εἴσω πλευρῆς οἱ ῥεῖα βαλοίμην,
Οὔποτε ὑμετέροισι λόγοις κεφαλῇ κατανεύσω.
Καὶ ὑπὲρ τοῦ καταξιωθῆναι ἡμᾶς τῆς ἀκροάσεως τοῦ ἁγίου Εὐαγγελίου,
Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν ἱκετεύσωμεν.
Σοφία. Ὀρθοί.
Ἀκούσωμεν τοῦ ἁγίου Εὐαγγελίου.
Εἰρήνη πᾶσι.
Ἐκ τοῦ κατὰ Ἰωάννην ἁγίου Εὐαγγελίου, τὸ Ἀνάγνωσμα.
Πρόσχωμεν.
19 Οὔσης οὖν ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ
τῇ μιᾷ σαββάτων,
καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων
ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι
διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων,
ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς
καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς·
Εἰρήνη ὑμῖν.
20 καὶ τοῦτο εἰπὼν ἔδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας
καὶ τὴν πλευρὰν αὐτοῦ.
ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον.
21 εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πάλιν·
Εἰρήνη ὑμῖν.
καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ,
κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς.
22 καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς·
Λάβετε Πνεῦμα ἅγιον·
23 ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς,
ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται.
24 Θωμᾶς δὲ εἷς ἐκ τῶν δώδεκα ὁ λεγόμενος Δίδυμος,
οὐκ ἦν μετ᾿ αὐτῶν ὅτε ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς.
25 ἔλεγον οὖν αὐτῷ οἱ ἄλλοι μαθηταί·
Ἑωράκαμεν τὸν Κύριον.
ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς·
Ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων,
καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων,
καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ,
οὐ μὴ πιστεύσω.
Ὁμηρικὸ κατὰ τὸν Ὅσιο Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη
(μελοποιημένο σὲ ἡρωϊκὸ ἑξάμετρο)
Ὄφρα κε νωιτέροισιν ἐν οὔασι πάγχυ βάλωμεν,
Θέσφατον, ἱμερόεσσαν, ἁγνήν, Εὐάγγελον ὄππα,
Μειλίξωμεν Ἄνακτα Θεόν, μέγαν, οὐρανίωνα.
Ἰθυγενεῖς· Σοφίη.
Εὐαγγελίοιο κλύωμεν.
Εἰρήνη χαρίεσσ᾿ ἐπ᾿ ἀπείρονα δῆμον ἐσεῖται.
Ἐκ δ᾿ ἀρ᾿ ᾿Ιωάνοιο, τόδ᾿ ἔστι βροντογόνοιο.
Ἀλλ᾿ ἄγετ᾿ ἀτρεμέσι χρησμούς λεύσωμεν ὀπωπαῖς.
Εὖτε δή ἠέλιος φαέθων ἐπὶ ἕσπερον ἦλθε.
Καὶ σκιόωντο ἀγυιαί, ἐπὶ χθονὶ πολυβοτείρη,
Ἤματι ἐν πρώτῳ, ὅτε τύμβου ἆλτο Σαωτήρ,
Κληϊσταὶ δὲ ἔσαν θυρίδες πυκινῶς ἀραρυῖαι,
Βλῆντο δὲ πάντες ὀχῆες ἐϋσταθέος μεγάροιο
Ἔνθα μαθηταί, ὁμοῦ τε ἀολλέες ἠγερέθοντο,
Μυρόμενοι θανάτῳ ἐπ᾿ ἀεικέϊ Χριστοῦ Ἄνακτος,
Καὶ χόλον ἀφραίνοντα ᾿Ιουδαίων τρομέοντες,
Ἤλυθε δὴ τότε Χριστὸς Ἄναξ θεοειδέϊ μορφῇ
Ἔστη δ᾿ ἐν μεσσάτῳ ἀναφανδόν, καὶ φάτο μῦθον.
Εἰρήνη ὑμῖν φίλη, ἡσυχίη τ᾿ ἐρατεινή.
Ὡς εἰπών, ἐπέδειξεν ἐὴν πλευρὴν ἠδὲ χεῖρας·
Γήθησαν δὲ μαθηταί, ἐπί ἴδον Εὐρυμέδοντα.
Τούς δ᾿ αὖτις προσέειπεν Ἰησοῦς οὐρανοφοίτης·
Εἰρήνη ὑμῖν φίλη, ἡσυχίη τ᾿ ἐρατεινή·
Ὡς ἐμὲ πέμψε Πατήρ, ὅς ὑπέρτατα δωμᾶτα ναίει,
Ὧδ᾿ ἐγὼ ὑμέας εἰς χθόνα πέμπω εὐρυόδειαν.
Ὡς ἄρα φωνήσας, μύσταις ἔμπνευσ᾿ ἀγορεύων·
Πνεῦμα δέχνυσθ᾿ ἅγιον φαεσίμβροτον, ὑψιθόωκον·
Ὧν μέν ἀτασθαλίας θνητῶν ἀφέητ᾿ ἐπὶ γαῖαν,
Τοῖσιν ἦ που ἀφίενται ἐπ᾿ οὐρανὸν ἀστερόεντα,
Ὧν δ᾿ ἀρ᾿ ἐπεσβολίας ὑπερφιάλων κρατέητε,
Τοῖσιν ἁλυκτοπέδης κεῖναι σθεναρῶς κρατέονται.
Θωμᾶς δ᾿ ᾧ ἐπίκλησις ἅπασι Δίδυμος ἀκούειν,
Οὐχ ἅμα τοῖς ἄλλοις μύσταις πρίν ὁμώροφος ἔσκε,
Ἰησοῦς ὅτ᾿ ἔβη εἴσω μελάθροιο ἑταίρων.
Ἴαχον οὖν ἄλλοι τούτῳ ἐρίηρες ἑταῖροι·
Εἴδομεν ὀφθαλμοῖσιν Ἰησοῦν Παγκρατέοντα.
Τούς δ᾿ ἀπαμειβόμενος Θωμᾶς προσέφησεν ἀτειρής·
Ἴχνια ἥν μὴ ἴδω μετὰ χείρεσιν ἡλοτορήτῃς,
Δάκτυλον ἐμβάλω τε ἐκείνου ἔνδοθι χειρός,
Χεῖρά τ᾿ ἐμὴν εἴσω πλευρῆς οἱ ῥεῖα βαλοίμην,
Οὔποτε ὑμετέροισι λόγοις κεφαλῇ κατανεύσω.
Πέμπτη 24 Απριλίου 2008
Καλό Πάσχα!
"Μηδείς φοβείσθω θάνατον· ηλευθέρωσε γαρ ημάς ο του Σωτήρος θάνατος .... Και τούτο προλαβών Ησαϊας εβόησεν· Ο Άδης, φησίν, επικράνθη, συναντήσας σοι κάτω. Επικράνθη· και γαρ κατηργήθη. ... Που σου θάνατε το κέντρον; Που σου Άδη το νίκος; ... Ανέστη Χριστός, και νεκρός ουδείς εν τω μνήματι" (...). (Κατηχητικός Λογος Ιωάννου του Χρυσοστόμου) και
"Άρατε πύλας, οι άρχοντες υμών, ... και εισελεύσεται ο βασιλεύς της δόξης. τις εστιν ούτος ο βασιλεύς της δόξης; ... Κυριος των Δυνάμεων, αυτός εστιν ο Βασιλεύς της δόξης." (Ψαλ. ΚΓ’ (ΚΔ’) στ. 7 έως και 10).
"Άρατε πύλας, οι άρχοντες υμών, ... και εισελεύσεται ο βασιλεύς της δόξης. τις εστιν ούτος ο βασιλεύς της δόξης; ... Κυριος των Δυνάμεων, αυτός εστιν ο Βασιλεύς της δόξης." (Ψαλ. ΚΓ’ (ΚΔ’) στ. 7 έως και 10).
Τρίτη 22 Απριλίου 2008
Όχι κα. Γιαννάκου, προσφέρατε αρκετά στον τόπο!
Δηλώνω εκ των προτέρων πως συμμερίζομαι απόλυτα το πρόβλημα υγείας της κας. Γιαννάκου, μιάς και συγγενικό μου πρόσωπο πάσχει ακριβώς από την ίδια ασθένεια με τα ίδια συμπτώματα. Δεν μπορώ όμως την συμπάθεια για ένα πρόβλημα υγείας να την βλέπω να γίνεται αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης.
Η κα. Γιαννάκου έκλεισε την προσφορά της στον τόπο, το Έθνος και την παράταξή της με το δυσώνυμο πλέον βιβλίο της ΣΤ΄ Δημοτικού. Πρώτα πρώτα στον τόπο προσέφερε μία διχαστική ατμόσφαιρα και εξήψε μίση ξεχασμένα. Στὸ Έθνος, παρέδωσε ένα εργαλείο αφελληνισμού και στην παράταξή της τον λόγο για να χάσει τις προηγούμενες εκλογές (θυμίζω πως στις δημοσκοπήσεις η ΝΔ έχανε περισσότερο από το βιβλίο από όσο από τα σκάνδαλα και τις φωτιές).
Ποιος λοιπόν την προωθεί και την προβάλλει σήμερα, ξεχασμένη παντελώς; Ποιος έχει συμφέρον τα ελληνόπουλα να μαθαίνουν "ιστορία" με βάση την αμερικανική εξωτερική πολιτική;
Μία νέα στήριξη του πρωθυπουργού στο πρόσωπο της υπουργού του δυσώνυμου βιβλίου για την Ευρωβουλή θα σημάνει σύμπλευσή του με τις ιδεολογικές της επιλογές, και δίκαια θα του κοστίσει τεράστιες απώλειες τόσο προς το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ, το πατριωτικό ΚΚΕ και το ΛΑΟΣ. Όλη η προσπάθειά του να φανεί προασπιστής των εθνικών συμφερόντων με τη στάση του στο Σκοπιανό, θα πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων.
Η κα. Γιαννάκου έκλεισε την προσφορά της στον τόπο, το Έθνος και την παράταξή της με το δυσώνυμο πλέον βιβλίο της ΣΤ΄ Δημοτικού. Πρώτα πρώτα στον τόπο προσέφερε μία διχαστική ατμόσφαιρα και εξήψε μίση ξεχασμένα. Στὸ Έθνος, παρέδωσε ένα εργαλείο αφελληνισμού και στην παράταξή της τον λόγο για να χάσει τις προηγούμενες εκλογές (θυμίζω πως στις δημοσκοπήσεις η ΝΔ έχανε περισσότερο από το βιβλίο από όσο από τα σκάνδαλα και τις φωτιές).
Ποιος λοιπόν την προωθεί και την προβάλλει σήμερα, ξεχασμένη παντελώς; Ποιος έχει συμφέρον τα ελληνόπουλα να μαθαίνουν "ιστορία" με βάση την αμερικανική εξωτερική πολιτική;
Μία νέα στήριξη του πρωθυπουργού στο πρόσωπο της υπουργού του δυσώνυμου βιβλίου για την Ευρωβουλή θα σημάνει σύμπλευσή του με τις ιδεολογικές της επιλογές, και δίκαια θα του κοστίσει τεράστιες απώλειες τόσο προς το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ, το πατριωτικό ΚΚΕ και το ΛΑΟΣ. Όλη η προσπάθειά του να φανεί προασπιστής των εθνικών συμφερόντων με τη στάση του στο Σκοπιανό, θα πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων.
Δευτέρα 21 Απριλίου 2008
Γιατί όλοι αναγνωρίζουν την ΑΕΚ ως πρωταθλήτρια;
Είναι μοναδικό φαινόμενο για ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, να συμφωνούν όλοι όσοι το παρακολούθησαν πως η ομάδα, την οποία η διοργανώτρια αρχή αναγνωρίζει ως δεύτερη, είναι η πρωταθλήτρια. Πραγματικά, σύσσωμος σήμερα ο αθλητικός τύπος παραδέχεται πως πραγματική πρωταθλήτρια της φετινής χρονιάς είναι η ΑΕΚ. Και ερωτάται γιατί; Και άλλες χρονιές έχουν υπάρξει παράπονα για τη διαιτησία υπέρ του Ολυμπιακού, αλλά ποτέ κανείς δεν αμφισβήτησε τον τίτλο. Φέτος όμως;
Ο πρώτος λόγος είναι η καθολική υπεροχή της ΑΕΚ μέσα στο γήπεδο. Πρώτη σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες, με την καλύτερη επίθεση και το ωραιότερο ποδόσφαιρο. Όσοι φίλαθλοι του Ολυμπιακού αγαπούν την ομάδα τους και όχι τον πρόεδρό τους συμφωνούν και εκείνοι με αυτές τις διαπιστώσεις, παρότι προσθέτουν πως φέτος ο Ολυμπιακός εντυπωσίασε στην Ευρώπη. Στην Ελλάδα όμως; Όσες δικαστικές αποφάσεις και να βγουν το γεγονός πως έχασε από την Καλαμαριά και άλλες "μικρές" ομάδες δεν αλλάζει. Όπως επίσης πως έφαγε τεσσάρα από τον Ριβάλντο, αυτόν τον τόσο τεράστιο παίκτη, που όσο περισσότερο τον βλέπουμε στην Ελλάδα, αντί να απομυθοποιείται, μυθοποιείται περισσότερο.
Η ΑΕΚ οφείλει στην ιστορία της και όλη την ελληνική φίλαθλη κοινή γνώμη να μην κατέβει στα πλέι οφς, καθώς είναι η αδιαμφισβήτητη πρωταθλήτρια στη συνείδηση όλων των Ελλήνων φιλάθλων εκτός από τους οπαδούς του προέδρου του Ολυμπιακού. Ένα πανό από το ΟΑΚΑ συνοψίζει νομίζουμε την κατάσταση: ΑΕΚ:πρωταθλἠτρια των συνειδήσεων-ΟΣΦΠ: πρωταθλητής του πρωτοΚΟΛΟΥ!
Ο πρώτος λόγος είναι η καθολική υπεροχή της ΑΕΚ μέσα στο γήπεδο. Πρώτη σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες, με την καλύτερη επίθεση και το ωραιότερο ποδόσφαιρο. Όσοι φίλαθλοι του Ολυμπιακού αγαπούν την ομάδα τους και όχι τον πρόεδρό τους συμφωνούν και εκείνοι με αυτές τις διαπιστώσεις, παρότι προσθέτουν πως φέτος ο Ολυμπιακός εντυπωσίασε στην Ευρώπη. Στην Ελλάδα όμως; Όσες δικαστικές αποφάσεις και να βγουν το γεγονός πως έχασε από την Καλαμαριά και άλλες "μικρές" ομάδες δεν αλλάζει. Όπως επίσης πως έφαγε τεσσάρα από τον Ριβάλντο, αυτόν τον τόσο τεράστιο παίκτη, που όσο περισσότερο τον βλέπουμε στην Ελλάδα, αντί να απομυθοποιείται, μυθοποιείται περισσότερο.
Η ΑΕΚ οφείλει στην ιστορία της και όλη την ελληνική φίλαθλη κοινή γνώμη να μην κατέβει στα πλέι οφς, καθώς είναι η αδιαμφισβήτητη πρωταθλήτρια στη συνείδηση όλων των Ελλήνων φιλάθλων εκτός από τους οπαδούς του προέδρου του Ολυμπιακού. Ένα πανό από το ΟΑΚΑ συνοψίζει νομίζουμε την κατάσταση: ΑΕΚ:πρωταθλἠτρια των συνειδήσεων-ΟΣΦΠ: πρωταθλητής του πρωτοΚΟΛΟΥ!
Τετάρτη 16 Απριλίου 2008
Γιατί το press-gr. στηρίζει τον κ. Τατούλη;
Παρακολουθώντας κανείς τις τελευταίες μέρες τις αναρτήσεις του press-gr. αποκομίζει την εντύπωση πως επισκέπτεται το γραφείο τύπου του κ. Τατούλη. Και άλλοι έχουν διαφωνήσει με τον πρωθυπουργό, πολὺ σημαντικότερα στελέχη μάλιστα (π.χ. Β. Πολύδωρας), αλλά οι απόψεις τους έχουν τύχει μάλλον χλευασμού από το συγκεκριμένο blog.
Θα αφήσουμε προσωρινά το ζήτημα του ποιός κερδίζει από τις δηλώσεις Τατούλη-είναι άλλωστε προφανές- για να εξετάσουμε δύο άλλες παραμέτρους του φαινομένου. Πρώτα πρώτα, γιατί ο κ. Τατούλης δεν φώναζε όταν συζητείτο, προετοιμαζόταν και ψηφιζόταν ο νέος ασφαλιστικός νόμος, αλλά φωνάζει τώρα; Είναι δυνατόν να μην αντιλήφθηκε το περιεχόμενό του και την καταγγελόμενη από τον ίδιο λαϊκή δυσαρέσκεια; Ίσως να είναι και αυτό, ίσως να είναι και το άλλο, το δεύτερο σημείο που επιθυμούμε να θίξουμε.
Ο κ. Τατούλης φαίνεται να θεωρεί εαυτόν Τσίπρα της κεντροδεξιάς. Προβάλλει λοιπόν την αντίθεσή του για να εξασφαλίσει ηγετικό ρόλο στην αναδιαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, την οποία και ο ίδιος ολόψυχα εύχεται-σε σημείο που να την θεωρεί, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, απτή πραγματικότητα. Ας μην ξεχνάμε πως τέτοιο ρόλο διεκδίκησαν παλιότερα πολλά στελέχη της ΝΔ, ανάμεσά τους και ο πάρα πολύς για τα μέτρα του κ. Τατούλη, Δ. Αβραμόπουλος. Αν δεν τα κατάφερε ο νυν υπουργός υγείας, πώς ευελπιστεί να τα καταφέρει ο κ. Τατούλης; Μία σύγκριση, σε οποιοδήποτε επίπεδο, μοιάζει ισοπεδωτική σε βάρος του. Δεν διαθέτει ούτε τον λόγο ούτε τη σκηνική παρουσία του κ. Αβραμόπουλου. Διαθέτει όμως έναν πηγαίο κολοκοτρωνέικο ενθουσιασμό που του εμπνέουν μάλλον κάποια παιδιά από την Αρκαδία, που βιάζονται να διαγκωνιστούν γύρω του. Μήπως ρε Τριπολιτσιώτες του press-gr. τον βγάζετε στη σέντρα τον άνθρωπο χωρίς να είναι έτοιμος; Μήπως επειδή έχετε κάνει τη σύγκριση με τον Αβραμόπουλο, για αυτό και χτυπάτε συνέχεια με αναρτήσεις τον υπουργό Υγείας;
Σε κάθε περίπτωση κ. Τατούλη, ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Αν ο κ. Καραμανλής καταστρέφει τη χώρα, σταματήστε τον. Αλλιώς είστε συνυπεύθυνος της καταστροφής.
Θα αφήσουμε προσωρινά το ζήτημα του ποιός κερδίζει από τις δηλώσεις Τατούλη-είναι άλλωστε προφανές- για να εξετάσουμε δύο άλλες παραμέτρους του φαινομένου. Πρώτα πρώτα, γιατί ο κ. Τατούλης δεν φώναζε όταν συζητείτο, προετοιμαζόταν και ψηφιζόταν ο νέος ασφαλιστικός νόμος, αλλά φωνάζει τώρα; Είναι δυνατόν να μην αντιλήφθηκε το περιεχόμενό του και την καταγγελόμενη από τον ίδιο λαϊκή δυσαρέσκεια; Ίσως να είναι και αυτό, ίσως να είναι και το άλλο, το δεύτερο σημείο που επιθυμούμε να θίξουμε.
Ο κ. Τατούλης φαίνεται να θεωρεί εαυτόν Τσίπρα της κεντροδεξιάς. Προβάλλει λοιπόν την αντίθεσή του για να εξασφαλίσει ηγετικό ρόλο στην αναδιαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, την οποία και ο ίδιος ολόψυχα εύχεται-σε σημείο που να την θεωρεί, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, απτή πραγματικότητα. Ας μην ξεχνάμε πως τέτοιο ρόλο διεκδίκησαν παλιότερα πολλά στελέχη της ΝΔ, ανάμεσά τους και ο πάρα πολύς για τα μέτρα του κ. Τατούλη, Δ. Αβραμόπουλος. Αν δεν τα κατάφερε ο νυν υπουργός υγείας, πώς ευελπιστεί να τα καταφέρει ο κ. Τατούλης; Μία σύγκριση, σε οποιοδήποτε επίπεδο, μοιάζει ισοπεδωτική σε βάρος του. Δεν διαθέτει ούτε τον λόγο ούτε τη σκηνική παρουσία του κ. Αβραμόπουλου. Διαθέτει όμως έναν πηγαίο κολοκοτρωνέικο ενθουσιασμό που του εμπνέουν μάλλον κάποια παιδιά από την Αρκαδία, που βιάζονται να διαγκωνιστούν γύρω του. Μήπως ρε Τριπολιτσιώτες του press-gr. τον βγάζετε στη σέντρα τον άνθρωπο χωρίς να είναι έτοιμος; Μήπως επειδή έχετε κάνει τη σύγκριση με τον Αβραμόπουλο, για αυτό και χτυπάτε συνέχεια με αναρτήσεις τον υπουργό Υγείας;
Σε κάθε περίπτωση κ. Τατούλη, ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Αν ο κ. Καραμανλής καταστρέφει τη χώρα, σταματήστε τον. Αλλιώς είστε συνυπεύθυνος της καταστροφής.
Σάββατο 12 Απριλίου 2008
Γιατί να υπάρχουν εργασιακές και ασφαλιστικές ανισότητες;
Ο κ. Αλογοσκούφης δήλωσε πως σχεδιάζει να καταργήσει τις διακρίσεις ανάμεσα στους εργαζομένους στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Και σε αυτό συμφωνούμε μαζί του. Εκεί που διαφωνούμε, είναι ποιος από τους δύο τομείς πρέπει να θεωρηθεί ως βάση της εξίσωσης. Η λογική κοινωνική πολιτική επιβάλλει να υποχρεωθεί η ιδιωτική πρωτοβουλία να πληρώνει τους εργαζομένους της, όπως και το δημόσιο.
Καθόλου ανέφικτο δεν είναι κάτι τέτοιο. Χρειάζεται απλώς πολιτική βούληση και συνδικαλιστική εγρήγορση, με συνδικαλιστές που δεν λαμβάνουν παχυλές αποζημιώσεις για τη συμμετοχή τους σε διοικητικά συμβούλια και είναι διατεθειμένοι να αγωνιστούν και να χάσουν την καρέκλα τους, για να προασπίσουν τα συμφέροντα των εργαζομένων.
Καθόλου ανέφικτο δεν είναι κάτι τέτοιο. Χρειάζεται απλώς πολιτική βούληση και συνδικαλιστική εγρήγορση, με συνδικαλιστές που δεν λαμβάνουν παχυλές αποζημιώσεις για τη συμμετοχή τους σε διοικητικά συμβούλια και είναι διατεθειμένοι να αγωνιστούν και να χάσουν την καρέκλα τους, για να προασπίσουν τα συμφέροντα των εργαζομένων.
Ποιος ζηλεύει τη δόξα του κ. Σαμαρά;
Ο κ. Τατούλης φαίνεται πως θέλει να καταστεί, αν και για πολύ διαφορετικούς λόγους, ο Σαμαράς του 2008. Μπορεί όμως; Θα τον ακολουθήσει κανείς σε ενδεχόμενη παραίτηση και ανεξαρτητοποίηση με το σύνολο του ελληνικού λαού να συμφωνεί με τους χειρισμούς του πρωθυπουργού στο φλέγον εθνικό θέμα; Μήπως ο καιρός των πολιτικών αποστασιών έχει παρέλθει; Οψόμεθα.
Άλλωστε ο κ. Τατούλης δεν έχει κάτι να χάσει, αν προσπαθήσει. Ούτε καμία ιδεολογική συνάφεια με τη δεξιά έχει, ούτε θα προβληματιστεί να θέσει μελλοντικά υποψηφιότητα με τον ΣΥΝ ή το ΠΑΣΟΚ. Η αμερικανική ευγνωμοσύνη ανοίγει όλες τις πόρτες, ιδίως τις κεντροαριστερές.
Άλλωστε ο κ. Τατούλης δεν έχει κάτι να χάσει, αν προσπαθήσει. Ούτε καμία ιδεολογική συνάφεια με τη δεξιά έχει, ούτε θα προβληματιστεί να θέσει μελλοντικά υποψηφιότητα με τον ΣΥΝ ή το ΠΑΣΟΚ. Η αμερικανική ευγνωμοσύνη ανοίγει όλες τις πόρτες, ιδίως τις κεντροαριστερές.
Πρωταθλητισμός χωρίς ντόπα;
Τις τελευταίες μέρες βρίσκεται σε εξέλιξη μία προσπάθεια να φορτωθεί ολόκληρη η ευθύνη για το ντοπάρισμα των αθλητών της άρσης βαρών στον Χ. Ιακώβου, ο οποίος χρησιμοποίησε βέβαια πολιτικά υπέρ του ΠΑΣΟΚ τις επιτυχίες του αθλήματος, εξευτέλισε τους ολυμπιονίκες περιφέροντάς τους σε προεκλογική περίοδο γύρω από πρώην δήμαρχο του ΠΑΣΟΚ στη Νίκαια, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ευθύνεται για το ντόπιγκ.
Όσοι τον κατηγορούν είναι υποκριτές. Ενώ όλοι γνωρίζουμε πως οι επιδόσεις που σημειώνονται είναι πέρα από τις ανθρώπινες δυνατότητες, πως η χρήση των αναβολικών είναι δεδομένη στους πρωταθλητές, εντούτοις σπεύδουμε να καταδικάσουμε κάθε περίπτωση που αποκαλύπτεται. Έτσι, πρέπει να παραδεχτούμε πως αν θέλουμε παγκόσμια και ολυμπιακά μετάλλεια, στα ατομικά τουλάχιστον αθλήματα, είναι υποχρεωτικό να παίξουν και οι Έλληνες αθλητές με τους ίδιους όρους με τους ξένους. Αλλιώς, μετάλλεια δεν έχει.
Προσωπικά, θεωρώ πως είναι προτιμότερο να μην κερδίζουμε και να διαφυλάττουμε την υγεία πρώτα από όλα των αθλητών. Είναι πραγματικά αποκρουστικό το θέαμα μιάς γυναίκας που για να πρωτεύσει έχει μεταβάλλει το σώμα της με τα φάρμακα και όχι την άσκηση σε αντρικό. Σε αυτό το σημείο έγκειται και η βασική διαφορά των αρχαίων ολυμπιακών αγώνων από τους νεώτερους. Στην αρχαιότητα υπήρχε αγάπη για το ωραίο, το μεγάλο και το αληθινό, που γράφει και ο ποιητής, ενώ σήμερα υπάρχει ζήτηση για την επίδοση, το υπεράνθρωπο και το σκηνοθετημένο. Το ολυμπιακό πνεύμα είναι μία από τις πολλές ελληνικές έννοιες (βλ. επίσης δημοκρατία) που διαστρέβλωσαν οι δυτικοί. Ας μην τους ακολουθήσουμε.
Όσοι τον κατηγορούν είναι υποκριτές. Ενώ όλοι γνωρίζουμε πως οι επιδόσεις που σημειώνονται είναι πέρα από τις ανθρώπινες δυνατότητες, πως η χρήση των αναβολικών είναι δεδομένη στους πρωταθλητές, εντούτοις σπεύδουμε να καταδικάσουμε κάθε περίπτωση που αποκαλύπτεται. Έτσι, πρέπει να παραδεχτούμε πως αν θέλουμε παγκόσμια και ολυμπιακά μετάλλεια, στα ατομικά τουλάχιστον αθλήματα, είναι υποχρεωτικό να παίξουν και οι Έλληνες αθλητές με τους ίδιους όρους με τους ξένους. Αλλιώς, μετάλλεια δεν έχει.
Προσωπικά, θεωρώ πως είναι προτιμότερο να μην κερδίζουμε και να διαφυλάττουμε την υγεία πρώτα από όλα των αθλητών. Είναι πραγματικά αποκρουστικό το θέαμα μιάς γυναίκας που για να πρωτεύσει έχει μεταβάλλει το σώμα της με τα φάρμακα και όχι την άσκηση σε αντρικό. Σε αυτό το σημείο έγκειται και η βασική διαφορά των αρχαίων ολυμπιακών αγώνων από τους νεώτερους. Στην αρχαιότητα υπήρχε αγάπη για το ωραίο, το μεγάλο και το αληθινό, που γράφει και ο ποιητής, ενώ σήμερα υπάρχει ζήτηση για την επίδοση, το υπεράνθρωπο και το σκηνοθετημένο. Το ολυμπιακό πνεύμα είναι μία από τις πολλές ελληνικές έννοιες (βλ. επίσης δημοκρατία) που διαστρέβλωσαν οι δυτικοί. Ας μην τους ακολουθήσουμε.
Τετάρτη 9 Απριλίου 2008
Press-gr: απαράδεκτη πρακτική
Το press-gr καταπατώντας κάθε έννοια δεοντολογίας αναδημοσίευσε την ανάρτησή μας Το συμφέρον της Ευρώπης: λιγότερα κράτη που του στείλαμε, προσθέτοντάς όμως δίπλα χάρτη, στον οποίο τα Σκόπια αναφέρονται ως Μακεδονία. Δηλώνουμε κατηγορηματικά την αντίθεσή μας σε αυτή την ονομασία και επιφυλασσόμαστε για κάθε δικαίωμά μας από αυτή την παραποίηση του νοήματος του άρθρου μας. Παράλληλα, δεν προσέθεσε link για το blog μας.
Παρότι στείλαμε σχετικό e-mail και γράψαμε σχετικό σχόλιο ζητώντας άμεσα το κατέβασμα του άρθρου, μέχρι στιγμής κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει.
Το press-gr έχει κάθε δικαίωμα να δέχεται το όνομα Μακεδονία για τα Σκόπια, όμως δεν έχει κανένα δικαίωμα να εμπλέκει εμάς σε αυτή την προτίμησή του, με την οποία διαφωνούμε κάθετα (βλ. εδώ)
Παρότι στείλαμε σχετικό e-mail και γράψαμε σχετικό σχόλιο ζητώντας άμεσα το κατέβασμα του άρθρου, μέχρι στιγμής κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει.
Το press-gr έχει κάθε δικαίωμα να δέχεται το όνομα Μακεδονία για τα Σκόπια, όμως δεν έχει κανένα δικαίωμα να εμπλέκει εμάς σε αυτή την προτίμησή του, με την οποία διαφωνούμε κάθετα (βλ. εδώ)
Τρίτη 8 Απριλίου 2008
Ερώτημα αδαούς
Γιατί κανείς δεν αναφέρεται στην ταμπακιέρα; Γιατί κανείς δεν λέει ή δεν γράφει πως το ασφαλιστικό δεν μπορεί να μείνει έξω από την επίδραση του νεοφιλελευθερισμού, ο οποίος επιβάλλεται στην Ευρώπη; Πώς όσα ακούγονται για καταρρέοντα ταμεία και για τις απάτες που τα οδήγησαν στην κατάρρευση επιδιώκουν να οδηγήσουν τους Έλληνες στην ιδιωτική ασφάλιση;
Πολλά μπορεί να ειπωθούν τόσο υπέρ όσο και κατά μίας τέτοιας προοπτικής. Το τραγικό είναι πως δεν λέγονται και αυτό θεωρούμε πως είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό. Η προσπάθεια να αποκρυβεί αυτή η πλευρά του ζητήματος, χάριν του πολιτικού κόστους, δεν νομίζουμε πως μπορεί πλέον να ευδοκιμήσει. Δεν είναι δυνατόν σε μία κοινωνία που επιλέγει να είναι νεοφιλελεύθερη, να μείνει το ασφαλιστικό της σύστημα σοσιαλιστικό.
Βέβαια, είναι ένα άλλο, ακόμη μεγαλύτερο ερώτημα το ποιός αποφασίζει την φιλελευθεροποίηση της ελληνικής κοινωνίας. Αν σκεφτούμε τί ψηφίζουμε, δεν είναι δυύσκολη η απάντηση. Τα τέσσερα τουλάχιστον κόμματα που στείλαμε στη Βουλή έχουν φιλελεύθερη πολιτική. Λοιπόν, τίς πταίει;
Πολλά μπορεί να ειπωθούν τόσο υπέρ όσο και κατά μίας τέτοιας προοπτικής. Το τραγικό είναι πως δεν λέγονται και αυτό θεωρούμε πως είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό. Η προσπάθεια να αποκρυβεί αυτή η πλευρά του ζητήματος, χάριν του πολιτικού κόστους, δεν νομίζουμε πως μπορεί πλέον να ευδοκιμήσει. Δεν είναι δυνατόν σε μία κοινωνία που επιλέγει να είναι νεοφιλελεύθερη, να μείνει το ασφαλιστικό της σύστημα σοσιαλιστικό.
Βέβαια, είναι ένα άλλο, ακόμη μεγαλύτερο ερώτημα το ποιός αποφασίζει την φιλελευθεροποίηση της ελληνικής κοινωνίας. Αν σκεφτούμε τί ψηφίζουμε, δεν είναι δυύσκολη η απάντηση. Τα τέσσερα τουλάχιστον κόμματα που στείλαμε στη Βουλή έχουν φιλελεύθερη πολιτική. Λοιπόν, τίς πταίει;
Κυριακή 6 Απριλίου 2008
Έπιασε δουλειά το "βαρύ" πυροβολικό των ΗΠΑ
Στον κυριακάτικο τύπο καθίσταται σαφές, πως το "βαρύ" πυροβολικό των ΗΠΑ ανέλαβε δράση και άρχισε ήδη το σφυροκόπημα της ανυπότακτης Ελλάδας. Πρόκειται βέβαια για τους δημοσιογράφους, πολιτικούς και πανεπιστημιακούς, οι οποίοι ζουν με το δόγμα της αήττητης Αμερικής και τη μεταφυσική της αέναης κυριαρχίας της. Όλοι οι παραπάνω πρέπει τώρα να πείσουν πως μπορούν να ασκήσουν επιρροή, να φοβήσουν τους Έλληνες πως έρχεται η καταστροφή ως συνέπεια της ανυπακοής, υιοθετώντας πλήρως μία μεταφυσική αντίληψη των πολιτικών εξελίξεων, με δράκους, κινδύνους κρυφούς, στοιχειωμένα ονόματα και κάθε άλλο παράγοντα που μπορεί να εξάψει τη συλλογική φοβική φαντασία. Οι ίδιοι άνθρωποι, λένε ακριβώς ό,τι έλεγαν και για το "όχι" στο σχέδιο Ανάν. Αλλά τώρα οι Έλληνες ξέρουν πως οι υπεύθυνοι χειρισμοί φέρνουν τα επιθυμητά αποτελέσματα και όχι βιβλικές καταστροφές, όπως ακριβώς και στο Κυπριακό.
Όλοι οι άνθρωποι των ΗΠΑ στην Ελλάδα, αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο, δημιουργούν την αμερικανική ισχύ. Η αμερικανική πολεμική μηχανή έπεται και υπολείπεται αρκετά της ιδεολογικής επιρροής των ΗΠΑ ανά τον κόσμο. Η δύναμή τους δεν έγκειται πρωτίστως στην στρατιωτική ισχύ, υπαρκτή και αυτή, αλλά στο σύνολο των υποστηρικτών τους στις ξένες χώρες, οι οποίοι εργάζονται σε δύο επίπεδα: πρώτον, την προβολή και κατίσχυση του διεθνισμού, που συμφέρει τον εκάστοτε παγκόσμιο κυρίαρχο από τον Αλέξανδρο και εντεύθεν· δεύτερον, την εμπέδωση της άποψης πως οι ΗΠΑ είναι αήττητες και άρα κάθε αντίσταση στη θέλησή τους είναι καταδικασμένη σε αποτυχία και καταστροφική για όποιον την επιχειρήσει.
Δυστυχώς, αυτές οι δύο απόψεις δεν μπορούν να υιοθετηθούν στην Ελλάδα είτε λόγω της ανεπάρκειας των φορέων τους, είτε λόγω της νοημοσύνης και εθνικής αυτοσυνειδησίας των Ελλήνων.
Όλοι οι άνθρωποι των ΗΠΑ στην Ελλάδα, αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο, δημιουργούν την αμερικανική ισχύ. Η αμερικανική πολεμική μηχανή έπεται και υπολείπεται αρκετά της ιδεολογικής επιρροής των ΗΠΑ ανά τον κόσμο. Η δύναμή τους δεν έγκειται πρωτίστως στην στρατιωτική ισχύ, υπαρκτή και αυτή, αλλά στο σύνολο των υποστηρικτών τους στις ξένες χώρες, οι οποίοι εργάζονται σε δύο επίπεδα: πρώτον, την προβολή και κατίσχυση του διεθνισμού, που συμφέρει τον εκάστοτε παγκόσμιο κυρίαρχο από τον Αλέξανδρο και εντεύθεν· δεύτερον, την εμπέδωση της άποψης πως οι ΗΠΑ είναι αήττητες και άρα κάθε αντίσταση στη θέλησή τους είναι καταδικασμένη σε αποτυχία και καταστροφική για όποιον την επιχειρήσει.
Δυστυχώς, αυτές οι δύο απόψεις δεν μπορούν να υιοθετηθούν στην Ελλάδα είτε λόγω της ανεπάρκειας των φορέων τους, είτε λόγω της νοημοσύνης και εθνικής αυτοσυνειδησίας των Ελλήνων.
Σάββατο 5 Απριλίου 2008
Το συμφέρον της Ευρώπης: λιγότερα κράτη
Η Ευρωπαϊκή Ένωση στο βαθμό που δεν κυβερνάται από αμερικανόπληκτες ηγεσίες - με τον όρο βέβαια δεν αναφερόμαστε σε σκοτεινές συνομωσίες αλλά σε πολιτικούς πεπεισμένους για την υπεροχή των ΗΠΑ - έχει συμφέρον παράλληλα με την αρχή της αυτοδιάθεσης των εθνοτήτων, να προωθήσει και αυτή της ακεραιότητας των υπαρχόντων κρατών, τόσο σε ό,τι αφορά τα μέλη της, όσο και σε σχέση με τα υπόλοιπα κράτη της γηραιάς ηπείρου. Η αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου και των Σκοπίων με τον ετσιθελικό τρόπο της ηγεσίας τους υποσκάπτει το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς δημιουργεί αμερικανικούς θύλακες μέσα στην Ευρώπη.
Η τακτική του διαίρει και βασίλευε που εφαρμόζει η υπερδύναμη, πρέπει να τύχει ανάλογης αντιμετώπισης. Η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη πρέπει για την ίδια την υστεροφημία και αυθυπαρξία της να αναγνωρίσει πως λάθεψε συναινώντας στον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας. Το μεγάλο λάθος που έκαναν τότε οι Ευρωπαίοι βέβαια μπορεί να μην βαραίνει τους Έλληνες, παρότι η τότε ηγεσία της χώρας κάμφθηκε, αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός πως η Ελλάδα υφίσταται πρώτη τις συνέπειες της λανθασμένης αυτής απόφασης.
Κανείς όμως δεν φαίνεται να ανησυχεί για τις πραγματικότητες αυτές. Καμία πρόταση για σεβασμό απόλυτο και όχι κατά περίπτωση της αρχής του απαραβίαστου των υπαρχόντων κρατών, της μη αποδοχής νέων και της κατηγορηματικής άρνησης αλλαγής των συνόρων. Μία τέτοια Ευρώπη θα είχε μέλλον και νόημα για τον Ελληνισμό. Αντίθετα, η Ευρωπαϊκή Ένωση του Ευρωσυντάγματος μόνο θλίψη προκαλεί.
Η τακτική του διαίρει και βασίλευε που εφαρμόζει η υπερδύναμη, πρέπει να τύχει ανάλογης αντιμετώπισης. Η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη πρέπει για την ίδια την υστεροφημία και αυθυπαρξία της να αναγνωρίσει πως λάθεψε συναινώντας στον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας. Το μεγάλο λάθος που έκαναν τότε οι Ευρωπαίοι βέβαια μπορεί να μην βαραίνει τους Έλληνες, παρότι η τότε ηγεσία της χώρας κάμφθηκε, αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός πως η Ελλάδα υφίσταται πρώτη τις συνέπειες της λανθασμένης αυτής απόφασης.
Κανείς όμως δεν φαίνεται να ανησυχεί για τις πραγματικότητες αυτές. Καμία πρόταση για σεβασμό απόλυτο και όχι κατά περίπτωση της αρχής του απαραβίαστου των υπαρχόντων κρατών, της μη αποδοχής νέων και της κατηγορηματικής άρνησης αλλαγής των συνόρων. Μία τέτοια Ευρώπη θα είχε μέλλον και νόημα για τον Ελληνισμό. Αντίθετα, η Ευρωπαϊκή Ένωση του Ευρωσυντάγματος μόνο θλίψη προκαλεί.
Παρασκευή 4 Απριλίου 2008
Το δεύτερο "όχι" του Καραμανλή
Στο Βουκουρέστι ο Κ. Καραμανλής δυσαρέστησε για δεύτερη φορά τις ΗΠΑ, όπως και τους ανθρώπους τους στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα, κέρδισε και τις επόμενες εκλογές, καθώς κάθε προσπάθεια ανατροπής του, ακόμη και μη προερχόμενη από τις ΗΠΑ, θα οδηγήσει τους πάντες σε αυτόν τον συνειρμό και θα τον καταστήσει ακόμη ισχυρότερο.
Το πρώτο του "όχι" υπήρξε αυτό απέναντι στο σχέδιο Ανάν, αλλά εκείνο υπήρξε έμμεσο και λανθάνον, καθὼς έβαλε μπροστά τον πρόεδρο Παπαδόπουλο, του οποίου όμως τη στάση στήριξε στη συνέχεια.
Το "όχι" όμως στην ένταξη των Σκοπίων υπήρξε πραγματικά κολοκοτρωνέικο. Δεν θυμάμαι κανέναν από τους παραδοσιακούς εχθρούς του προέδρου Μπούς (Πούτιν, Αχμαντινετζάντ, Τσάβες) να τον ανάγκασε ποτέ σε τέτοια αναδίπλωση μέσα σε μία μέρα. Με περίσσιο θράσος, που ταιριάζει στον δοκούντα άρχειν των εθνών, προσκαλούσε την παραμονή του ιστορικού δείπνου τα τρία νέα έθνη (αυτή την ορολογία χρησιμοποίησε, δεν τα αποκάλεσε κράτη) Κροάτες, Αλβανούς και "Μακεδόνες" στους κόλπους της συμμαχίας. Ένα εικοσιτετράωρο μετά δεν είχε τίποτε να δηλώσει, εξευτελισμένος πλήρως στα μάτια των Σκοπιανών, που μάλλον συνειδητοποίησαν πως ο νταβατζής τους δεν είναι τόσο ισχυρός, όσο νόμιζαν. Προφανώς ο κύριος Μπούς, που δεν φημίζεται για τις διανοητικές του ικανότητες, θα νόμιζε πως είχε απέναντί του ακόμη τον κ. Σημίτη.
Η επιβολή γραμμής και απόφασης πάνω στην υπερδύναμη, όσο συγκυριακή και πρόσκαιρη και αν την χαρακτηρίσει κανείς, έκανε τους Έλληνες να αισθανθούν εθνική υπερηφάνια, που όμοιά της δεν νομίζουμε πως υπήρξε μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο και την Εθνική Αντίσταση. Προσωπικά, με έκανε να χαρώ βαθειά που είμαι πολίτης ενός κράτους, που επιβάλλει την πολιτική του στην υπερδύναμη και ας έχω μεμφθεί πολλάκις τον πρωθυπουργό για τις σκοτεινές πτυχές του σκανδάλου Ζαχόπουλου.
Το πρώτο του "όχι" υπήρξε αυτό απέναντι στο σχέδιο Ανάν, αλλά εκείνο υπήρξε έμμεσο και λανθάνον, καθὼς έβαλε μπροστά τον πρόεδρο Παπαδόπουλο, του οποίου όμως τη στάση στήριξε στη συνέχεια.
Το "όχι" όμως στην ένταξη των Σκοπίων υπήρξε πραγματικά κολοκοτρωνέικο. Δεν θυμάμαι κανέναν από τους παραδοσιακούς εχθρούς του προέδρου Μπούς (Πούτιν, Αχμαντινετζάντ, Τσάβες) να τον ανάγκασε ποτέ σε τέτοια αναδίπλωση μέσα σε μία μέρα. Με περίσσιο θράσος, που ταιριάζει στον δοκούντα άρχειν των εθνών, προσκαλούσε την παραμονή του ιστορικού δείπνου τα τρία νέα έθνη (αυτή την ορολογία χρησιμοποίησε, δεν τα αποκάλεσε κράτη) Κροάτες, Αλβανούς και "Μακεδόνες" στους κόλπους της συμμαχίας. Ένα εικοσιτετράωρο μετά δεν είχε τίποτε να δηλώσει, εξευτελισμένος πλήρως στα μάτια των Σκοπιανών, που μάλλον συνειδητοποίησαν πως ο νταβατζής τους δεν είναι τόσο ισχυρός, όσο νόμιζαν. Προφανώς ο κύριος Μπούς, που δεν φημίζεται για τις διανοητικές του ικανότητες, θα νόμιζε πως είχε απέναντί του ακόμη τον κ. Σημίτη.
Η επιβολή γραμμής και απόφασης πάνω στην υπερδύναμη, όσο συγκυριακή και πρόσκαιρη και αν την χαρακτηρίσει κανείς, έκανε τους Έλληνες να αισθανθούν εθνική υπερηφάνια, που όμοιά της δεν νομίζουμε πως υπήρξε μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο και την Εθνική Αντίσταση. Προσωπικά, με έκανε να χαρώ βαθειά που είμαι πολίτης ενός κράτους, που επιβάλλει την πολιτική του στην υπερδύναμη και ας έχω μεμφθεί πολλάκις τον πρωθυπουργό για τις σκοτεινές πτυχές του σκανδάλου Ζαχόπουλου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)