Γιατί το press-gr στηρίζει όσους υπονομεύουν τον Καραμανλή;

Έχουμε επισημάνει και παλιότερα (βλ. εδώ) πως το press-gr στηρίζει τους εσωκομματικούς υπονομευτές του πρωθυπουργού. Για δύο περίπου εβδομάδες έμοιαζε με γραφείο τύπου του κ. Τατούλη. Τώρα ξεκίνησε την "αγιογραφία" της κας. Γιαννάκου, η οποία ευθύνεται για το γεγονός της ισχνής πλειοψηφίας της ΝΔ. και η οποία διαδίδει πως θέλει να είναι πάλι υποψήφια. Ο πρωθυπουργός το ξέρει; Και αν ναι, το εγκρίνει; Για τη ζημιά που προκάλεσε στον τόπο, αλλά και την παράταξή της με το βιβλίο της ΣΤ΄ Δημοτικού ο αθηναϊκός λαός την καταψήφισε, και όση "αγιογραφία" και να πέσει λόγῳ ασθένειας, ίδια θα είναι η κατάληξη και στις επόμενες εκλογές.

Γιατί όμως τόση προβολή σε αυτούς; Γιατί τόσος πόλεμος στον Αβραμόπουλο; Γιατί ελαφρά ή καθόλου αρνητικά σχόλια για την κα. Μπακογιάννη; Μήπως τελικά και το press-gr είναι στρατευμένο και όχι αντικειμενικό όπως ισχυρίζεται;

Τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ Ἑσπερινοῦ τοῦ Πάσχα (Ἀγάπη) Πρωτότυπο-Ὁμηρικὸ

Τὸ Εὐαγγέλιον (Ἰω. κεφ. κ´ 19-25)

Καὶ ὑπὲρ τοῦ καταξιωθῆναι ἡμᾶς τῆς ἀκροάσεως τοῦ ἁγίου Εὐαγγελίου,
Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν ἱκετεύσωμεν.
Σοφία. Ὀρθοί.
Ἀκούσωμεν τοῦ ἁγίου Εὐαγγελίου.

Εἰρήνη πᾶσι.

Ἐκ τοῦ κατὰ Ἰωάννην ἁγίου Εὐαγγελίου, τὸ Ἀνάγνωσμα.

Πρόσχωμεν.

19 Οὔσης οὖν ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ
τῇ μιᾷ σαββάτων,
καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων
ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι
διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων,
ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς
καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς·
Εἰρήνη ὑμῖν.
20 καὶ τοῦτο εἰπὼν ἔδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας
καὶ τὴν πλευρὰν αὐτοῦ.
ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον.
21 εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πάλιν·
Εἰρήνη ὑμῖν.
καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ,
κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς.
22 καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς·
Λάβετε Πνεῦμα ἅγιον·
23 ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς,
ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται.
24 Θωμᾶς δὲ εἷς ἐκ τῶν δώδεκα ὁ λεγόμενος Δίδυμος,
οὐκ ἦν μετ᾿ αὐτῶν ὅτε ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς.
25 ἔλεγον οὖν αὐτῷ οἱ ἄλλοι μαθηταί·
Ἑωράκαμεν τὸν Κύριον.
ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς·
Ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων,
καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων,
καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ,
οὐ μὴ πιστεύσω.


Ὁμηρικὸ κατὰ τὸν Ὅσιο Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη
(μελοποιημένο σὲ ἡρωϊκὸ ἑξάμετρο)

Ὄφρα κε νωιτέροισιν ἐν οὔασι πάγχυ βάλωμεν,
Θέσφατον, ἱμερόεσσαν, ἁγνήν, Εὐάγγελον ὄππα,
Μειλίξωμεν Ἄνακτα Θεόν, μέγαν, οὐρανίωνα.
Ἰθυγενεῖς· Σοφίη.
Εὐαγγελίοιο κλύωμεν.

Εἰρήνη χαρίεσσ᾿ ἐπ᾿ ἀπείρονα δῆμον ἐσεῖται.

Ἐκ δ᾿ ἀρ᾿ ᾿Ιωάνοιο, τόδ᾿ ἔστι βροντογόνοιο.

Ἀλλ᾿ ἄγετ᾿ ἀτρεμέσι χρησμούς λεύσωμεν ὀπωπαῖς.
Εὖτε δή ἠέλιος φαέθων ἐπὶ ἕσπερον ἦλθε.
Καὶ σκιόωντο ἀγυιαί, ἐπὶ χθονὶ πολυβοτείρη,
Ἤματι ἐν πρώτῳ, ὅτε τύμβου ἆλτο Σαωτήρ,
Κληϊσταὶ δὲ ἔσαν θυρίδες πυκινῶς ἀραρυῖαι,
Βλῆντο δὲ πάντες ὀχῆες ἐϋσταθέος μεγάροιο
Ἔνθα μαθηταί, ὁμοῦ τε ἀολλέες ἠγερέθοντο,
Μυρόμενοι θανάτῳ ἐπ᾿ ἀεικέϊ Χριστοῦ Ἄνακτος,
Καὶ χόλον ἀφραίνοντα ᾿Ιουδαίων τρομέοντες,
Ἤλυθε δὴ τότε Χριστὸς Ἄναξ θεοειδέϊ μορφῇ
Ἔστη δ᾿ ἐν μεσσάτῳ ἀναφανδόν, καὶ φάτο μῦθον.
Εἰρήνη ὑμῖν φίλη, ἡσυχίη τ᾿ ἐρατεινή.
Ὡς εἰπών, ἐπέδειξεν ἐὴν πλευρὴν ἠδὲ χεῖρας·
Γήθησαν δὲ μαθηταί, ἐπί ἴδον Εὐρυμέδοντα.
Τούς δ᾿ αὖτις προσέειπεν Ἰησοῦς οὐρανοφοίτης·
Εἰρήνη ὑμῖν φίλη, ἡσυχίη τ᾿ ἐρατεινή·
Ὡς ἐμὲ πέμψε Πατήρ, ὅς ὑπέρτατα δωμᾶτα ναίει,
Ὧδ᾿ ἐγὼ ὑμέας εἰς χθόνα πέμπω εὐρυόδειαν.
Ὡς ἄρα φωνήσας, μύσταις ἔμπνευσ᾿ ἀγορεύων·
Πνεῦμα δέχνυσθ᾿ ἅγιον φαεσίμβροτον, ὑψιθόωκον·
Ὧν μέν ἀτασθαλίας θνητῶν ἀφέητ᾿ ἐπὶ γαῖαν,
Τοῖσιν ἦ που ἀφίενται ἐπ᾿ οὐρανὸν ἀστερόεντα,
Ὧν δ᾿ ἀρ᾿ ἐπεσβολίας ὑπερφιάλων κρατέητε,
Τοῖσιν ἁλυκτοπέδης κεῖναι σθεναρῶς κρατέονται.
Θωμᾶς δ᾿ ᾧ ἐπίκλησις ἅπασι Δίδυμος ἀκούειν,
Οὐχ ἅμα τοῖς ἄλλοις μύσταις πρίν ὁμώροφος ἔσκε,
Ἰησοῦς ὅτ᾿ ἔβη εἴσω μελάθροιο ἑταίρων.
Ἴαχον οὖν ἄλλοι τούτῳ ἐρίηρες ἑταῖροι·
Εἴδομεν ὀφθαλμοῖσιν Ἰησοῦν Παγκρατέοντα.
Τούς δ᾿ ἀπαμειβόμενος Θωμᾶς προσέφησεν ἀτειρής·
Ἴχνια ἥν μὴ ἴδω μετὰ χείρεσιν ἡλοτορήτῃς,
Δάκτυλον ἐμβάλω τε ἐκείνου ἔνδοθι χειρός,
Χεῖρά τ᾿ ἐμὴν εἴσω πλευρῆς οἱ ῥεῖα βαλοίμην,
Οὔποτε ὑμετέροισι λόγοις κεφαλῇ κατανεύσω.

Καλό Πάσχα!

"Μηδείς φοβείσθω θάνατον· ηλευθέρωσε γαρ ημάς ο του Σωτήρος θάνατος .... Και τούτο προλαβών Ησαϊας εβόησεν· Ο Άδης, φησίν, επικράνθη, συναντήσας σοι κάτω. Επικράνθη· και γαρ κατηργήθη. ... Που σου θάνατε το κέντρον; Που σου Άδη το νίκος; ... Ανέστη Χριστός, και νεκρός ουδείς εν τω μνήματι" (...). (Κατηχητικός Λογος Ιωάννου του Χρυσοστόμου) και

"Άρατε πύλας, οι άρχοντες υμών, ... και εισελεύσεται ο βασιλεύς της δόξης. τις εστιν ούτος ο βασιλεύς της δόξης; ... Κυριος των Δυνάμεων, αυτός εστιν ο Βασιλεύς της δόξης." (Ψαλ. ΚΓ’ (ΚΔ’) στ. 7 έως και 10).

Όχι κα. Γιαννάκου, προσφέρατε αρκετά στον τόπο!

Δηλώνω εκ των προτέρων πως συμμερίζομαι απόλυτα το πρόβλημα υγείας της κας. Γιαννάκου, μιάς και συγγενικό μου πρόσωπο πάσχει ακριβώς από την ίδια ασθένεια με τα ίδια συμπτώματα. Δεν μπορώ όμως την συμπάθεια για ένα πρόβλημα υγείας να την βλέπω να γίνεται αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης.

Η κα. Γιαννάκου έκλεισε την προσφορά της στον τόπο, το Έθνος και την παράταξή της με το δυσώνυμο πλέον βιβλίο της ΣΤ΄ Δημοτικού. Πρώτα πρώτα στον τόπο προσέφερε μία διχαστική ατμόσφαιρα και εξήψε μίση ξεχασμένα. Στὸ Έθνος, παρέδωσε ένα εργαλείο αφελληνισμού και στην παράταξή της τον λόγο για να χάσει τις προηγούμενες εκλογές (θυμίζω πως στις δημοσκοπήσεις η ΝΔ έχανε περισσότερο από το βιβλίο από όσο από τα σκάνδαλα και τις φωτιές).

Ποιος λοιπόν την προωθεί και την προβάλλει σήμερα, ξεχασμένη παντελώς; Ποιος έχει συμφέρον τα ελληνόπουλα να μαθαίνουν "ιστορία" με βάση την αμερικανική εξωτερική πολιτική;

Μία νέα στήριξη του πρωθυπουργού στο πρόσωπο της υπουργού του δυσώνυμου βιβλίου για την Ευρωβουλή θα σημάνει σύμπλευσή του με τις ιδεολογικές της επιλογές, και δίκαια θα του κοστίσει τεράστιες απώλειες τόσο προς το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ, το πατριωτικό ΚΚΕ και το ΛΑΟΣ. Όλη η προσπάθειά του να φανεί προασπιστής των εθνικών συμφερόντων με τη στάση του στο Σκοπιανό, θα πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων.

Γιατί όλοι αναγνωρίζουν την ΑΕΚ ως πρωταθλήτρια;

Είναι μοναδικό φαινόμενο για ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, να συμφωνούν όλοι όσοι το παρακολούθησαν πως η ομάδα, την οποία η διοργανώτρια αρχή αναγνωρίζει ως δεύτερη, είναι η πρωταθλήτρια. Πραγματικά, σύσσωμος σήμερα ο αθλητικός τύπος παραδέχεται πως πραγματική πρωταθλήτρια της φετινής χρονιάς είναι η ΑΕΚ. Και ερωτάται γιατί; Και άλλες χρονιές έχουν υπάρξει παράπονα για τη διαιτησία υπέρ του Ολυμπιακού, αλλά ποτέ κανείς δεν αμφισβήτησε τον τίτλο. Φέτος όμως;

Ο πρώτος λόγος είναι η καθολική υπεροχή της ΑΕΚ μέσα στο γήπεδο. Πρώτη σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες, με την καλύτερη επίθεση και το ωραιότερο ποδόσφαιρο. Όσοι φίλαθλοι του Ολυμπιακού αγαπούν την ομάδα τους και όχι τον πρόεδρό τους συμφωνούν και εκείνοι με αυτές τις διαπιστώσεις, παρότι προσθέτουν πως φέτος ο Ολυμπιακός εντυπωσίασε στην Ευρώπη. Στην Ελλάδα όμως; Όσες δικαστικές αποφάσεις και να βγουν το γεγονός πως έχασε από την Καλαμαριά και άλλες "μικρές" ομάδες δεν αλλάζει. Όπως επίσης πως έφαγε τεσσάρα από τον Ριβάλντο, αυτόν τον τόσο τεράστιο παίκτη, που όσο περισσότερο τον βλέπουμε στην Ελλάδα, αντί να απομυθοποιείται, μυθοποιείται περισσότερο.

Η ΑΕΚ οφείλει στην ιστορία της και όλη την ελληνική φίλαθλη κοινή γνώμη να μην κατέβει στα πλέι οφς, καθώς είναι η αδιαμφισβήτητη πρωταθλήτρια στη συνείδηση όλων των Ελλήνων φιλάθλων εκτός από τους οπαδούς του προέδρου του Ολυμπιακού. Ένα πανό από το ΟΑΚΑ συνοψίζει νομίζουμε την κατάσταση: ΑΕΚ:πρωταθλἠτρια των συνειδήσεων-ΟΣΦΠ: πρωταθλητής του πρωτοΚΟΛΟΥ!

Γιατί το press-gr. στηρίζει τον κ. Τατούλη;

Παρακολουθώντας κανείς τις τελευταίες μέρες τις αναρτήσεις του press-gr. αποκομίζει την εντύπωση πως επισκέπτεται το γραφείο τύπου του κ. Τατούλη. Και άλλοι έχουν διαφωνήσει με τον πρωθυπουργό, πολὺ σημαντικότερα στελέχη μάλιστα (π.χ. Β. Πολύδωρας), αλλά οι απόψεις τους έχουν τύχει μάλλον χλευασμού από το συγκεκριμένο blog.

Θα αφήσουμε προσωρινά το ζήτημα του ποιός κερδίζει από τις δηλώσεις Τατούλη-είναι άλλωστε προφανές- για να εξετάσουμε δύο άλλες παραμέτρους του φαινομένου. Πρώτα πρώτα, γιατί ο κ. Τατούλης δεν φώναζε όταν συζητείτο, προετοιμαζόταν και ψηφιζόταν ο νέος ασφαλιστικός νόμος, αλλά φωνάζει τώρα; Είναι δυνατόν να μην αντιλήφθηκε το περιεχόμενό του και την καταγγελόμενη από τον ίδιο λαϊκή δυσαρέσκεια; Ίσως να είναι και αυτό, ίσως να είναι και το άλλο, το δεύτερο σημείο που επιθυμούμε να θίξουμε.

Ο κ. Τατούλης φαίνεται να θεωρεί εαυτόν Τσίπρα της κεντροδεξιάς. Προβάλλει λοιπόν την αντίθεσή του για να εξασφαλίσει ηγετικό ρόλο στην αναδιαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, την οποία και ο ίδιος ολόψυχα εύχεται-σε σημείο που να την θεωρεί, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, απτή πραγματικότητα. Ας μην ξεχνάμε πως τέτοιο ρόλο διεκδίκησαν παλιότερα πολλά στελέχη της ΝΔ, ανάμεσά τους και ο πάρα πολύς για τα μέτρα του κ. Τατούλη, Δ. Αβραμόπουλος. Αν δεν τα κατάφερε ο νυν υπουργός υγείας, πώς ευελπιστεί να τα καταφέρει ο κ. Τατούλης; Μία σύγκριση, σε οποιοδήποτε επίπεδο, μοιάζει ισοπεδωτική σε βάρος του. Δεν διαθέτει ούτε τον λόγο ούτε τη σκηνική παρουσία του κ. Αβραμόπουλου. Διαθέτει όμως έναν πηγαίο κολοκοτρωνέικο ενθουσιασμό που του εμπνέουν μάλλον κάποια παιδιά από την Αρκαδία, που βιάζονται να διαγκωνιστούν γύρω του. Μήπως ρε Τριπολιτσιώτες του press-gr. τον βγάζετε στη σέντρα τον άνθρωπο χωρίς να είναι έτοιμος; Μήπως επειδή έχετε κάνει τη σύγκριση με τον Αβραμόπουλο, για αυτό και χτυπάτε συνέχεια με αναρτήσεις τον υπουργό Υγείας;

Σε κάθε περίπτωση κ. Τατούλη, ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Αν ο κ. Καραμανλής καταστρέφει τη χώρα, σταματήστε τον. Αλλιώς είστε συνυπεύθυνος της καταστροφής.

Γιατί να υπάρχουν εργασιακές και ασφαλιστικές ανισότητες;

Ο κ. Αλογοσκούφης δήλωσε πως σχεδιάζει να καταργήσει τις διακρίσεις ανάμεσα στους εργαζομένους στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Και σε αυτό συμφωνούμε μαζί του. Εκεί που διαφωνούμε, είναι ποιος από τους δύο τομείς πρέπει να θεωρηθεί ως βάση της εξίσωσης. Η λογική κοινωνική πολιτική επιβάλλει να υποχρεωθεί η ιδιωτική πρωτοβουλία να πληρώνει τους εργαζομένους της, όπως και το δημόσιο.

Καθόλου ανέφικτο δεν είναι κάτι τέτοιο. Χρειάζεται απλώς πολιτική βούληση και συνδικαλιστική εγρήγορση, με συνδικαλιστές που δεν λαμβάνουν παχυλές αποζημιώσεις για τη συμμετοχή τους σε διοικητικά συμβούλια και είναι διατεθειμένοι να αγωνιστούν και να χάσουν την καρέκλα τους, για να προασπίσουν τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Ποιος ζηλεύει τη δόξα του κ. Σαμαρά;

Ο κ. Τατούλης φαίνεται πως θέλει να καταστεί, αν και για πολύ διαφορετικούς λόγους, ο Σαμαράς του 2008. Μπορεί όμως; Θα τον ακολουθήσει κανείς σε ενδεχόμενη παραίτηση και ανεξαρτητοποίηση με το σύνολο του ελληνικού λαού να συμφωνεί με τους χειρισμούς του πρωθυπουργού στο φλέγον εθνικό θέμα; Μήπως ο καιρός των πολιτικών αποστασιών έχει παρέλθει; Οψόμεθα.

Άλλωστε ο κ. Τατούλης δεν έχει κάτι να χάσει, αν προσπαθήσει. Ούτε καμία ιδεολογική συνάφεια με τη δεξιά έχει, ούτε θα προβληματιστεί να θέσει μελλοντικά υποψηφιότητα με τον ΣΥΝ ή το ΠΑΣΟΚ. Η αμερικανική ευγνωμοσύνη ανοίγει όλες τις πόρτες, ιδίως τις κεντροαριστερές.

Πρωταθλητισμός χωρίς ντόπα;

Τις τελευταίες μέρες βρίσκεται σε εξέλιξη μία προσπάθεια να φορτωθεί ολόκληρη η ευθύνη για το ντοπάρισμα των αθλητών της άρσης βαρών στον Χ. Ιακώβου, ο οποίος χρησιμοποίησε βέβαια πολιτικά υπέρ του ΠΑΣΟΚ τις επιτυχίες του αθλήματος, εξευτέλισε τους ολυμπιονίκες περιφέροντάς τους σε προεκλογική περίοδο γύρω από πρώην δήμαρχο του ΠΑΣΟΚ στη Νίκαια, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ευθύνεται για το ντόπιγκ.

Όσοι τον κατηγορούν είναι υποκριτές. Ενώ όλοι γνωρίζουμε πως οι επιδόσεις που σημειώνονται είναι πέρα από τις ανθρώπινες δυνατότητες, πως η χρήση των αναβολικών είναι δεδομένη στους πρωταθλητές, εντούτοις σπεύδουμε να καταδικάσουμε κάθε περίπτωση που αποκαλύπτεται. Έτσι, πρέπει να παραδεχτούμε πως αν θέλουμε παγκόσμια και ολυμπιακά μετάλλεια, στα ατομικά τουλάχιστον αθλήματα, είναι υποχρεωτικό να παίξουν και οι Έλληνες αθλητές με τους ίδιους όρους με τους ξένους. Αλλιώς, μετάλλεια δεν έχει.

Προσωπικά, θεωρώ πως είναι προτιμότερο να μην κερδίζουμε και να διαφυλάττουμε την υγεία πρώτα από όλα των αθλητών. Είναι πραγματικά αποκρουστικό το θέαμα μιάς γυναίκας που για να πρωτεύσει έχει μεταβάλλει το σώμα της με τα φάρμακα και όχι την άσκηση σε αντρικό. Σε αυτό το σημείο έγκειται και η βασική διαφορά των αρχαίων ολυμπιακών αγώνων από τους νεώτερους. Στην αρχαιότητα υπήρχε αγάπη για το ωραίο, το μεγάλο και το αληθινό, που γράφει και ο ποιητής, ενώ σήμερα υπάρχει ζήτηση για την επίδοση, το υπεράνθρωπο και το σκηνοθετημένο. Το ολυμπιακό πνεύμα είναι μία από τις πολλές ελληνικές έννοιες (βλ. επίσης δημοκρατία) που διαστρέβλωσαν οι δυτικοί. Ας μην τους ακολουθήσουμε.

Press-gr: απαράδεκτη πρακτική

Το press-gr καταπατώντας κάθε έννοια δεοντολογίας αναδημοσίευσε την ανάρτησή μας Το συμφέρον της Ευρώπης: λιγότερα κράτη που του στείλαμε, προσθέτοντάς όμως δίπλα χάρτη, στον οποίο τα Σκόπια αναφέρονται ως Μακεδονία. Δηλώνουμε κατηγορηματικά την αντίθεσή μας σε αυτή την ονομασία και επιφυλασσόμαστε για κάθε δικαίωμά μας από αυτή την παραποίηση του νοήματος του άρθρου μας. Παράλληλα, δεν προσέθεσε link για το blog μας.

Παρότι στείλαμε σχετικό e-mail και γράψαμε σχετικό σχόλιο ζητώντας άμεσα το κατέβασμα του άρθρου, μέχρι στιγμής κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει.

Το press-gr έχει κάθε δικαίωμα να δέχεται το όνομα Μακεδονία για τα Σκόπια, όμως δεν έχει κανένα δικαίωμα να εμπλέκει εμάς σε αυτή την προτίμησή του, με την οποία διαφωνούμε κάθετα (βλ. εδώ)

Ερώτημα αδαούς

Γιατί κανείς δεν αναφέρεται στην ταμπακιέρα; Γιατί κανείς δεν λέει ή δεν γράφει πως το ασφαλιστικό δεν μπορεί να μείνει έξω από την επίδραση του νεοφιλελευθερισμού, ο οποίος επιβάλλεται στην Ευρώπη; Πώς όσα ακούγονται για καταρρέοντα ταμεία και για τις απάτες που τα οδήγησαν στην κατάρρευση επιδιώκουν να οδηγήσουν τους Έλληνες στην ιδιωτική ασφάλιση;

Πολλά μπορεί να ειπωθούν τόσο υπέρ όσο και κατά μίας τέτοιας προοπτικής. Το τραγικό είναι πως δεν λέγονται και αυτό θεωρούμε πως είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό. Η προσπάθεια να αποκρυβεί αυτή η πλευρά του ζητήματος, χάριν του πολιτικού κόστους, δεν νομίζουμε πως μπορεί πλέον να ευδοκιμήσει. Δεν είναι δυνατόν σε μία κοινωνία που επιλέγει να είναι νεοφιλελεύθερη, να μείνει το ασφαλιστικό της σύστημα σοσιαλιστικό.
Βέβαια, είναι ένα άλλο, ακόμη μεγαλύτερο ερώτημα το ποιός αποφασίζει την φιλελευθεροποίηση της ελληνικής κοινωνίας. Αν σκεφτούμε τί ψηφίζουμε, δεν είναι δυύσκολη η απάντηση. Τα τέσσερα τουλάχιστον κόμματα που στείλαμε στη Βουλή έχουν φιλελεύθερη πολιτική. Λοιπόν, τίς πταίει;

Έπιασε δουλειά το "βαρύ" πυροβολικό των ΗΠΑ

Στον κυριακάτικο τύπο καθίσταται σαφές, πως το "βαρύ" πυροβολικό των ΗΠΑ ανέλαβε δράση και άρχισε ήδη το σφυροκόπημα της ανυπότακτης Ελλάδας. Πρόκειται βέβαια για τους δημοσιογράφους, πολιτικούς και πανεπιστημιακούς, οι οποίοι ζουν με το δόγμα της αήττητης Αμερικής και τη μεταφυσική της αέναης κυριαρχίας της. Όλοι οι παραπάνω πρέπει τώρα να πείσουν πως μπορούν να ασκήσουν επιρροή, να φοβήσουν τους Έλληνες πως έρχεται η καταστροφή ως συνέπεια της ανυπακοής, υιοθετώντας πλήρως μία μεταφυσική αντίληψη των πολιτικών εξελίξεων, με δράκους, κινδύνους κρυφούς, στοιχειωμένα ονόματα και κάθε άλλο παράγοντα που μπορεί να εξάψει τη συλλογική φοβική φαντασία. Οι ίδιοι άνθρωποι, λένε ακριβώς ό,τι έλεγαν και για το "όχι" στο σχέδιο Ανάν. Αλλά τώρα οι Έλληνες ξέρουν πως οι υπεύθυνοι χειρισμοί φέρνουν τα επιθυμητά αποτελέσματα και όχι βιβλικές καταστροφές, όπως ακριβώς και στο Κυπριακό.

Όλοι οι άνθρωποι των ΗΠΑ στην Ελλάδα, αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο, δημιουργούν την αμερικανική ισχύ. Η αμερικανική πολεμική μηχανή έπεται και υπολείπεται αρκετά της ιδεολογικής επιρροής των ΗΠΑ ανά τον κόσμο. Η δύναμή τους δεν έγκειται πρωτίστως στην στρατιωτική ισχύ, υπαρκτή και αυτή, αλλά στο σύνολο των υποστηρικτών τους στις ξένες χώρες, οι οποίοι εργάζονται σε δύο επίπεδα: πρώτον, την προβολή και κατίσχυση του διεθνισμού, που συμφέρει τον εκάστοτε παγκόσμιο κυρίαρχο από τον Αλέξανδρο και εντεύθεν· δεύτερον, την εμπέδωση της άποψης πως οι ΗΠΑ είναι αήττητες και άρα κάθε αντίσταση στη θέλησή τους είναι καταδικασμένη σε αποτυχία και καταστροφική για όποιον την επιχειρήσει.

Δυστυχώς, αυτές οι δύο απόψεις δεν μπορούν να υιοθετηθούν στην Ελλάδα είτε λόγω της ανεπάρκειας των φορέων τους, είτε λόγω της νοημοσύνης και εθνικής αυτοσυνειδησίας των Ελλήνων.

Το συμφέρον της Ευρώπης: λιγότερα κράτη

Η Ευρωπαϊκή Ένωση στο βαθμό που δεν κυβερνάται από αμερικανόπληκτες ηγεσίες - με τον όρο βέβαια δεν αναφερόμαστε σε σκοτεινές συνομωσίες αλλά σε πολιτικούς πεπεισμένους για την υπεροχή των ΗΠΑ - έχει συμφέρον παράλληλα με την αρχή της αυτοδιάθεσης των εθνοτήτων, να προωθήσει και αυτή της ακεραιότητας των υπαρχόντων κρατών, τόσο σε ό,τι αφορά τα μέλη της, όσο και σε σχέση με τα υπόλοιπα κράτη της γηραιάς ηπείρου. Η αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου και των Σκοπίων με τον ετσιθελικό τρόπο της ηγεσίας τους υποσκάπτει το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς δημιουργεί αμερικανικούς θύλακες μέσα στην Ευρώπη.

Η τακτική του διαίρει και βασίλευε που εφαρμόζει η υπερδύναμη, πρέπει να τύχει ανάλογης αντιμετώπισης. Η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη πρέπει για την ίδια την υστεροφημία και αυθυπαρξία της να αναγνωρίσει πως λάθεψε συναινώντας στον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας. Το μεγάλο λάθος που έκαναν τότε οι Ευρωπαίοι βέβαια μπορεί να μην βαραίνει τους Έλληνες, παρότι η τότε ηγεσία της χώρας κάμφθηκε, αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός πως η Ελλάδα υφίσταται πρώτη τις συνέπειες της λανθασμένης αυτής απόφασης.

Κανείς όμως δεν φαίνεται να ανησυχεί για τις πραγματικότητες αυτές. Καμία πρόταση για σεβασμό απόλυτο και όχι κατά περίπτωση της αρχής του απαραβίαστου των υπαρχόντων κρατών, της μη αποδοχής νέων και της κατηγορηματικής άρνησης αλλαγής των συνόρων. Μία τέτοια Ευρώπη θα είχε μέλλον και νόημα για τον Ελληνισμό. Αντίθετα, η Ευρωπαϊκή Ένωση του Ευρωσυντάγματος μόνο θλίψη προκαλεί.

Το δεύτερο "όχι" του Καραμανλή

Στο Βουκουρέστι ο Κ. Καραμανλής δυσαρέστησε για δεύτερη φορά τις ΗΠΑ, όπως και τους ανθρώπους τους στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα, κέρδισε και τις επόμενες εκλογές, καθώς κάθε προσπάθεια ανατροπής του, ακόμη και μη προερχόμενη από τις ΗΠΑ, θα οδηγήσει τους πάντες σε αυτόν τον συνειρμό και θα τον καταστήσει ακόμη ισχυρότερο.

Το πρώτο του "όχι" υπήρξε αυτό απέναντι στο σχέδιο Ανάν, αλλά εκείνο υπήρξε έμμεσο και λανθάνον, καθὼς έβαλε μπροστά τον πρόεδρο Παπαδόπουλο, του οποίου όμως τη στάση στήριξε στη συνέχεια.

Το "όχι" όμως στην ένταξη των Σκοπίων υπήρξε πραγματικά κολοκοτρωνέικο. Δεν θυμάμαι κανέναν από τους παραδοσιακούς εχθρούς του προέδρου Μπούς (Πούτιν, Αχμαντινετζάντ, Τσάβες) να τον ανάγκασε ποτέ σε τέτοια αναδίπλωση μέσα σε μία μέρα. Με περίσσιο θράσος, που ταιριάζει στον δοκούντα άρχειν των εθνών, προσκαλούσε την παραμονή του ιστορικού δείπνου τα τρία νέα έθνη (αυτή την ορολογία χρησιμοποίησε, δεν τα αποκάλεσε κράτη) Κροάτες, Αλβανούς και "Μακεδόνες" στους κόλπους της συμμαχίας. Ένα εικοσιτετράωρο μετά δεν είχε τίποτε να δηλώσει, εξευτελισμένος πλήρως στα μάτια των Σκοπιανών, που μάλλον συνειδητοποίησαν πως ο νταβατζής τους δεν είναι τόσο ισχυρός, όσο νόμιζαν. Προφανώς ο κύριος Μπούς, που δεν φημίζεται για τις διανοητικές του ικανότητες, θα νόμιζε πως είχε απέναντί του ακόμη τον κ. Σημίτη.

Η επιβολή γραμμής και απόφασης πάνω στην υπερδύναμη, όσο συγκυριακή και πρόσκαιρη και αν την χαρακτηρίσει κανείς, έκανε τους Έλληνες να αισθανθούν εθνική υπερηφάνια, που όμοιά της δεν νομίζουμε πως υπήρξε μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο και την Εθνική Αντίσταση. Προσωπικά, με έκανε να χαρώ βαθειά που είμαι πολίτης ενός κράτους, που επιβάλλει την πολιτική του στην υπερδύναμη και ας έχω μεμφθεί πολλάκις τον πρωθυπουργό για τις σκοτεινές πτυχές του σκανδάλου Ζαχόπουλου.