Η Συνθήκη της Λισσαβώνας, όπως και άλλα σημαντικότατα ζητήματα για την Ελλάδα και τους Έλληνες, πέρασε, συζητήθηκε και ψηφίστηκε μόνο από τη Βουλή. Σαφώς θεσμοθετημένο όργανο, με εκλεγμένους από τον ελληνικό λαό αντιπροσώπους, οι οποίοι κάλλιστα μπορούν να ψηφίσουν μία ευρωπαϊκή συνθήκη. Στην ουσία μπορούν να ψηφίσουν τα πάντα, άρα η έννοια του δημοψηφίσματος θα πρέπει να καταργηθεί και ως δυνατότητα, εάν δεν εφαρμόζεται ούτε στη Συνθήκη της Λισσαβώνας.
Τα πάντα μπορούν να κυρώσουν οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του λαού, όχι όμως και την υπαγωγή του Συντάγματος της χώρας στο Ευρωπαϊκό. Για τη Συνθήκη ή το Σύνταγμα στο οποίο θα υπόκειται το Σύνταγμα της Ελλάδος, του οποίου η εφαρμογή επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, πρέπει να αποφασίσουν όλοι οι Έλληνες πολίτες και όχι οι αντιπρόσωποί τους.
Η συντριπτική μερίδα του ελληνικού λαού δεν γνωρίζει τί είναι η Συνθήκη της Λισσαβώνας και νομίζω πως δεν συγκατατίθεται στην υπαγωγή του ελληνικού Συντάγματος όχι μόνο στη συγκεκριμένη Συνθήκη, αλλά σε κανένα ευρωπαϊκό Σύνταγμα ή Συνθήκη. Κατά έναν περίεργο τρόπο μαζί μας συμφωνεί και ο κ. Σημίτης, όταν γράφει στην επιστολή του προς τον κ. Παπανδρέου: "Η πρακτική των κυβερνήσεων τόσο του πατέρα σου όσο και των δικών μου ήταν η κύρωση των Συνθηκών από τη Βουλή. Τούτο γιατί η Ελλάδα χρειάζεται να ισχυροποιήσει τη θέση της στην Ένωση και να είναι χώρα που επηρεάζει τις εξελίξεις. Μακρόσυρτες διαδικασίες κύρωσης όμως, όπως ένα δημοψήφισμα η έκβαση του οποίου θα εξαρτάται από την πολιτική συγκυρία, αποδυναμώνουν τη θέση της και την επιρροή της. Υπάρχει ο κίνδυνος να αποτελέσουμε σε έναν ακόμη τομέα πρόβλημα. Δεν καταλαβαίνω λοιπόν γιατί πρέπει να αλλάξουμε την πάγια πρακτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ". Με φρασεολογία που παραπέμπει στη γνωστή θρυλούμενη τοποθέτηση Κίσιγκερ για την απείθαρχη και προβληματική Ελλάδα, παραδέχεται εμμέσως πλην σαφώς πως ο βασικός λόγος για να ψηφιστεί η Συνθήκη από τη Βουλή, είναι η βέβαιη απόρριψή της από τον ελληνικό λαό.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου