Μπορεί κανείς να συμφωνεί ή να διαφωνεί με το διαγωνισμό της Γιουροβίζιον ως θεσμό, να τον θεωρεί υποκουλτούρα ή λίκνο πολιτισμού, όμως σε κάθε περίπτωση οι ελληνικές συμμετοχές κατά τα τελευταία χρόνια μόνο ελληνικές δεν είναι.
Ο στίχος και η μουσική που χρησιμοποιείται είναι ευρωπαϊκά, το στήσιμο και η σκηνοθεσία εξίσου. Προς τι λοιπόν οι πανηγυρισμοί; Αν δηλαδή μία ελληνικής καταγωγής τραγουδίστρια κερδίσει τον διαγωνισμό με ένα τραγούδι στα αγγλικά, ποιά η σημασία για τον Ελληνισμό;
Το παραμύθι που ακούγαμε χρόνια, πως ο ελληνικός στίχος δεν ηχεί καλά στους Ευρωπαίους και για αυτό θα ήταν καταδικασμένος, καταρρίφθηκε τελείως, όταν η Σέρβα Μαρία κέρδισε με σέρβικο τραγούδι. Τα σέρβικα, που δεν τα γνωρίζει κανένας Ευρωπαίος είναι πιο οικεία στους κριτές από όσο τα ελληνικά, που ένα έστω ελάχιστο ποσοστό Ευρωπαίων τα γνωρίζει ως αρχαία τουλάχιστον ελληνικά;
Και φέτος όμως επελέγη ένα εύκολο, πιασάρικο τραγούδι χωρίς τίποτε το ελληνικό. Αν είναι έτσι, τότε ποιος ο λόγος να διεξάγεται ο διαγωνισμός της Γιουροβίζιον; Αν είναι να μην προβάλλονται οι επιμέρους πολιτισμοί της Ευρώπης, προς τι η συμμετοχή;
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου