Γιατί οι δημοσιογράφοι φοβούνται το Ισραήλ;

Τις τελευταίες μέρες πέρα από τη θηριωδία του Ισραήλ γινόμαστε μάρτυρες και ενός άλλου πολύ σπάνιου φαινομένου, του πρόδηλου φόβου των δημοσιογράφων απέναντι στους Ισραηλινούς. Και δεν αναφερόμαστε μόνο ή πρωτίστως στους Έλληνες δημοσιογράφους· το φαινόμενο είναι παγκόσμιο. Στο σύνολό τους οι δημοσιογράφοι είτε καταγγέλλουν είτε δικαιολογούν τις ισραηλινές σφαγές δεν τολμούν να διαμαρτυρηθούν για την απαγόρευση που έχει επιβάλει το Τελ Αβίβ στην δημοσιογραφική κάλυψη των εξελίξεων από τη λωρίδα της Γάζας.

Όταν τα ρωσικά στρατεύματα εισέβαλαν στη Γεωργία, θυμόμαστε όλοι τους Ολλανδούς δημοσιογράφους που έσπευσαν να καλύψουν μία ρωσική επίθεση στο κέντρο κάποιας γεωργιανής πόλης. Σήμερα όμως σε διεθνές επίπεδο τα ΜΜΕ δεν τολμούν να διαμαρτυρηθούν καν για τη ρητή και απροκάλυπτη απαγόρευση κάλυψης των σφαγών που πραγματοποιεί το Ισραήλ.

Πρόκειται για κάποιο τυχαίο γεγονός; Γιατί οι δημοσιογράφοι δεν συγκινούνται από το δράμα των Παλαιστινίων αλλά συγκινούνταν από αυτό των Γεωργιανών; Πώς δέχονται οι ποικιλώνυμοι προασπιστές της ενημέρωσης την απαγόρευσή της; Γιατί δεν φοβούνται τον Πούτιν αλλά φοβούνται το Ισραήλ; Τέτοια απροκάλυπτη σφαγή αμάχων δεν έχει τολμήσει να πραγματοποιήσει ούτε η ίδια η υποτιθέμενη υπερδύναμη, οι ΗΠΑ, πώς τολμούν να τη διαπράττουν οι Εβραίοι; Πώς τολμούν να αδιαφορούν τόσο απροσχημάτιστα για τη διεθνή κοινή γνώμη και τη στάση της διεθνούς κοινότητας; Τελικά μήπως η πραγματική υπερδύναμη δεν είναι άλλη από τον Ιουδαϊσμό που χρησιμοποιεί τις ΗΠΑ ως βιτρίνα;