Πολλά έχουν λεχθεί για τους χειρισμούς των εθνικών θεμάτων κατά τις τελευταίες μέρες. Πέρα όμως από αυτούς, υπάρχουν και κάποια πραγματικά δεδομένα, που καθορίζουν τις εξελίξεις. Ένα από τα πλέον καθοριστικά είναι οι αριθμοί. Αναφερόμαστε εδώ, στα πληθυσμιακά αριθμητικά δεδομένα στη Βαλκανική.
Πέρα από τα υπερατλαντικά συμφέροντα, είναι δεδομένο πως χώρες όπως η Αλβανία και η Τουρκία αυξάνουν τον πληθυσμό τους. Δείγμα, θα πείτε, υπανάπτυξης. Ίσως. Είτε ανάπτυξη όμως, είτε υπανάπτυξη δείχνει μία τέτοια εξέλιξη, επιτρέπει, αν δεν επιβάλλει, τη διεκδίκηση εδαφών. Είναι βέβαια σίγουρο, πως με την οικονομική πρόοδο και την υιοθέτηση του δυτικού τρόπου ζωής θα πάψουν και αυτοί οι πληθυσμοί να αυξάνονται. Μέχρι τότε όμως έχουν αυτό το ουσιαστικό πλεονέκτημα.
Η έννοια του κοινού καλού, του συμφέροντος του συνόλου του Ελληνισμού, απαιτεί θυσίες. Δεν μπορεί παραμένοντες στον ατομισμό μας, φιλελεύθερης-δυτικής προέλευσης, να επιθυμούμε ισχυρή Ελλάδα. Αν δεν βάλουμε τις ορθές προτεραιότητες, τότε το κακό θα συνεχίζεται. Πόσοι από εμάς δεν επιθυμούμε καινούργιο αυτοκίνητο ή σπίτι περισσότερο από ένα παιδί; Όσοι λοιπόν βρισκόμαστε σε αυτή την κατάσταση και αγαπάμε τον εαυτό μας περισσότερο από την οικογένεια, είναι βέβαιο -ό,τι και να διακηρύσσουμε- ότι τον αγαπάμε περισσότερο και από την Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου