Ύστερα οι Τούρκοι οργάνωσαν σαν προσεκτική και συστηματική δουλειά το σκοτωμό Αρμενίων ανδρών. Τα στρατιωτικά αποσπάσματα, πού είχαν εμπνεύσει στους κατοίκους κάποια δόση εμπιστοσύνης, με το να τους κάμουν να πιστέψουν πώς ο τακτικός στρατός είχε αρχίσει να ασκεί την εξουσία και ότι θα προστάτευε τους πολίτες, ήταν κυρίως απασχολημένα με την καταδίωξη και τον σκοτωμό των Αρμενίων. Μερικοί απ' αυτούς σκοτώνονταν αμέσως ενώ άλλοι μεταφέρονταν έξω στην ύπαιθρο κατά ομάδες και τους πυροβολούσαν εκεί αφήνοντας τα πτώματα τους κατά σωρούς οπού έπεφταν. Οι Αμερικανοί πού ανήκαν στα διάφορα φιλανθρωπικά ιδρύματα και πού τα καθήκοντα τους τους έφερναν στο εσωτερικό της πόλης ανέφεραν όλο και μεγαλύτερο αριθμό νεκρών και αποθνησκόντων μέσα στους δρόμους.Ένας εκ γενετής Αμερικανός
υπήκοος ανέφερε ότι είχε ιδεί τους Τούρκους πού χτυπούσαν έναν άνδρα με ρόπαλα ωσότου πέθανε και πώς «δεν του είχε μείνει ούτε ένα κόκκαλο στο σώμα του πού να μην του το είχαν σπάσει». Η απροθυμία όλων των αυτόπτων μαρτύρων να πουν οτιδήποτε πού θα δυσαρεστούσε τους Τούρκους και έτσι θα εξέθετε τα συμφέροντα τους, δείχνει πόσο δύσκολο ήταν να εξακριβώσει κανείς ολόκληρη την έκταση της ειδεχθούς και επονείδιστης αλήθειας.
Ένας επίσης εκ γενετής Αμερικανός αντιπρόσωπος ενός πασίγνωστου καπνεμπορικού οίκου, ήλθε κάτωχρος και τρέμοντας στο Προξενείο και ανέφερε ότι είχε ιδεί ένα τρομερό θέαμα «ακριβώς στην κοντινή γωνία». Μερικοί Τούρκοι στρατιώτες είχαν σταματήσει έναν γέρο και άρχισαν να του μιλούν. Ο γέρος σήκωσε τα χέρια του ψηλά και άπλωσε τις παλάμες του σε μια χειρονομία ικεσίας, οπότε οι στρατιώτες συνέτριψαν τα χέρια του με τα σπαθιά τους, απέκοψαν τις παλάμες του και τον σκότωσαν με σπαθιές.
Η λεηλασία τώρα ξαπλώθηκε έξω απ' τις αγορές και απ' την Αρμενική συνοικία, την οποία ξεγύμνωναν φορτώνοντας τα λάφυρα σε κάρρα, καθώς επίσης εφόρτωναν κάρρα με πτώματα ανθρώπων, σαν να ήταν σφάγια προβάτων η βοδιών και τα έστελναν όλα στην ύπαιθρο.
Στο ημερολόγιο μου και με ημερομηνία 12 Σεπτεμβρίου 1922 ηύρα γραμμένα τα εξής: «μερικοί Αμερικανοί είδαν εννιά κάρρα φορτωμένα με πτώματα πού μεταφέρονταν απ' την περιοχή πού είναι γύρω στο Διοικητήριο (Konak) και άλλοι πάλι είδαν τρία τέτοια φορτωμένα κάρρα στην περιοχή του Αστυνομικού Τμήματος».
Τζ. Χόρτον, Η κατάρα της Ασίας
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου