Η ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΣΤΗΝ ΚΙΝΑ

Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΣΤΟ ΠΕΚΙΝΟ

του Κων. Βάσση

Μία σύντομη επίσκεψή μου, τον Σεπτέμβριο 2011, στο Πεκίνο, μου έδωσε την ευκαιρία να πληροφορηθώ περί την διδασκαλίαν της Νεοελληνικής Γλώσσας στην Κίνα, ειδικώτερα στο Πεκίνο. Συνοψίζω, περί το ενδιαφέρον αυτό θέμα, τις πληροφορίες μου, συμπληρούμενες με στοιχεία της κυρίας Έλενας Αβραμίδου, Μορφωτικής Ακολούθου
της Ελληνικής Πρεσβείας στο Πεκίνο και μετεχούσης, κατά τα κατωτέρω, στην διδασκαλία της γλώσσας.
Η Νεοελληνική Γλώσσα διδάσκεται στο Κέντρο Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστήμιου του Πεκίνου. Το Κέντρο, υφιστάμενο από του 2000, διευθύνεται υπό του κυρίου Πεγκ Σαογιού, Κινέζου μεσαιωνολόγου αλλά φίλου των Ελληνικών γραμμάτων, παρέχει δε διετείς σπουδές, περιλαμβάνουσες μαθήματα Νεοελληνικής Γλώσσας και Ελληνικού Πολιτισμού. Την Νεοελληνικήν εδίδαξε, επί σειράν ετών, ο προσφάτως  αποβιώσας Γιαγκ Γκουαγκσέγκ, τέως Πρεσβευτής της Κίνας στην Ελλάδα και εκ των ιδρυτών του Κέντρου, σήμερα δε διδάσκει αυτήν η κυρία Αβραμίδου, διδάκτωρ φιλοσοφίας. Κατά καιρούς έχει διδάξει και Έλλην φιλόλογος αποσταλείς εκ του Ελληνικού Υπουργείου Παιδείας.
Το Κέντρο Ελληνικών Σπουδών συγκεντρώνει περί τους 15-20 σπουδαστές ετησίως, κατά το έτος 2011 φοίτησαν 10. Αυτοί ανήκουν ως επί το πλείστον εις άλλους κλάδους σπουδών – λ.χ. ανθρωπολογίας, νομικής, οικονομικών, φιλοσοφίας – οι οποίοι επιθυμούν παραλλήλως να γνωρίσουν την Ελλάδα και τον πολιτισμό της (μεταξύ αυτών είναι και αλλοδαποί σπουδάζοντες στην Κίνα). Λίγοι όμως συνεχίζουν και ολοκληρώνουν τις σπουδές τους, οι περισσότεροι για επαγγελματικούς λόγους. Άλλοι αποβλέπουν στο να απασχοληθούν στον τομέα των συνεχώς διευρυνομένων οικονομικών σχέσεων μεταξύ Ελλάδος και Κίνας, ενώ άλλοι επιδιώκουν μία ακαδημαϊκή σταδιοδρομία. Αρκετοί εκ των τελευταίων πραγματοποιούν μεταπτυχιακές σπουδές η είναι υποψήφιοι διδάκτορες εις Ελληνικά Πανεπιστήμια (Αθηνών, Θεσσαλονίκης, Ιωαννίνων, Κρήτης).
Όλοι όμως αντιμετωπίζουν ηυξημένες δυσκολίες στην εκμάθηση της Νεοελληνικής Γλώσσας, λόγω της μεγάλης διαφοράς της γραμματικής και συντακτικής δομής της κινεζικής γλώσσας έναντι της διαχρονικής ελληνικής αλλά και των άλλων ευρωπαϊκών γλωσσών. Η κινεζική γλώσσα δεν γνωρίζει λ.χ. άρθρα, γένη, πτώσεις, κλίσεις ρημάτων, οι ρηματικοί χρόνοι αποδίδονται κατ’ ιδιότυπο τρόπο. Ένας άλλος λόγος δυσχεραίνων την εκμάθηση της Ελληνικής Γλώσσας είναι η έλλειψη κατάλληλων βοηθημάτων. Αντελήφθην καλύτερα τούτο, όταν, σε προθήκη βιβλίων του Πανεπιστημίου, διέκρινα πολυσέλιδα Βουλγαρο-Κινεζικό/Κινεζικό- Βουλγαρικό και Ρουμανο-Κινεζικό/Κινεζικό-Ρουμανικό λεξικό, όχι όμως αντίστοιχο Ελληνο-Κινεζικό/Κινεζο-Ελληνικό λεξικό. Ένα Κινεζικό-Ελληνικό-Κινεζικό λεξικό εξεδόθη προ ετών υπό των κ. Zhu Shenpeng και Wang Xiaoying, καθηγητών της Ελληνικής Γλώσσας στο Πανεπιστήμιο Διεθνών Σπουδών της Σαγκάης, αλλά έχει εξαντληθεί. Λόγω τούτου, η διδασκαλία της Νεοελληνικής γίνεται αγγλιστί, πράγμα προϋποθέτον σχετική γνώση της αγγλικής γλώσσας εκ μέρους των σπουδαστών.
Στο πλαίσιον αυτό πρέπει να τοποθετηθή και η δυσκολία της προφοράς κινεζικών λέξεων εκ μέρους Ελλήνων και άλλων Ευρωπαίων. Ως εκ τούτου, η ανάγκη ευχερεστέρας επικοινωνίας των με το ελληνικό περιβάλλον έχει ωθήσει ορισμένους Κινέζους σπουδαστές να υιοθετήσουν ευρέως γνωστά ελληνικά ονόματα. Έτσι λ.χ. ο Γι Γιόου έχει γίνει: Γιώργος, η Τσουε Τζανρογκ: Εύα, η Τσαν Γιγκουε: Ζωή, η Ούε Γιουε: Κατερίνα, η Τζαγκ Σουγιάν: Σοφία.
Αρκετοί εκ των σπουδαστών του Κέντρου Ελληνικών Σπουδών εκφράζουν τον θαυμασμό τους για την Ελλάδα και τις εμπειρίες των από την εκμάθηση της γλώσσας της εις ένα μικρό βιβλίον υπό τον τίτλον «Εμείς μιλάμε ελληνικά», το οποίο εξεδόθη, το 2011, επιμέλεια της κυρίας Αβραμίδου. Είναι μία συλλογή κειμένων, η οποία αποτελεί μία πρωτότυπη, και συγκινητική,  εκδήλωσιν αγνών νεανικών αισθημάτων προς την Ελλάδα.
Σημειωτέον ότι τμήμα Νεοελληνικής, τετραετούς φοιτήσεως και ανωτέρου επιπέδου λειτουργεί στο Πανεπιστήμιο της Σαγκάης και στο Πανεπιστήμιο Ξένων Σπουδών του Πεκίνου. Εξάλλου, η Αρχαία Ελληνική διδάσκεται ως κλασική γλώσσα σε διάφορα πανεπιστήμια της Κίνας.