George Horton, Η κατάρα της Ασίας

 ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ο εκδότης μιας μεγάλης εφημερίδας του Παρισιού παρατήρησε κάποτε ότι απέδιδε την εξαιρετική επιτυχία μιας εκδόσεως του στο γεγονός ότι είχε ανακαλύψει πώς κάθε άνθρωπος είχε να διηγηθεί τουλάχιστο μια Ιστορία.
Υπηρέτησα πολλά χρόνια στην Εγγύς Ανατολή — τριάντα περίπου ολικά — και παρακολούθησα την βαθμιαία και συστηματική εξόντωση των Χριστιανών και της Χριστιανοσύνης στην περιοχή εκείνη, και νομίζω πώς είναι χρέος μου να διηγηθώ την θλιβερή αυτή ιστορία και να διαφωτίσω τον κόσμο σχετικά με τις πολιτικές αντιζηλίες των χωρών της Δύσεως, πού επέτρεψαν να λάβει χώρα μια τόσο τρομερή τραγωδία.
Αν και είχα υπηρετήσει
το μεγαλύτερο μέρος της εποχής εκείνης σαν Αμερικανός Προξενικός υπάλληλος, δεν ενεργώ πλέον με τέτοια ιδιότητα και δεν έχω πλέον κανένα σύνδεσμο με την Αμερικανική Κυβέρνηση. Επομένως τίποτε από όσα εκθέτω δεν έχει οιοδήποτε επίσημο κύρος, ούτε έχω στηριχτεί κατά οιονδήποτε τρόπο επάνω στα αρχεία ή σε πηγές πληροφοριών του State Department. Γράφω αποκλειστικά σαν ένας απλός πολίτης περιγράφοντας γεγονότα απ' τις ατομικές μου παρατηρήσεις και από μαρτυρίες άλλων, τις όποιες παραθέτω.
Βρισκόμουν στην Αθήνα τον Ιούλιο του 1908 όταν με την υποκίνηση του «Κομιτάτου Ένωσις και Πρόοδος» η στρατιά της Θεσσαλονίκης επαναστάτησε και αξίωσε να τεθεί αμέσως «εν ισχύ» το Σύνταγμα του 1876, πού είχε καταντήσει νεκρό γράμμα, και παρατήρησα την αντίδραση πού είχε στην Ελλάδα το φαινομενικά προοδευτικό εκείνο κίνημα.
Ύστερα από λίγον καιρό πήγα στη Θεσσαλονίκη και αντιλήφθηκα την θλιβερή αφύπνιση - · των μη Μουσουλμάνων κατοίκων της περιοχής εκείνης των Βαλκανίων σχετικά με το γεγονός ότι το πολυπόθητο «Σύνταγμα» δεν εσήμαινε γι' αυτούς ελευθερία, αλλά μάλλον καταπίεση, δοκιμασίες και ολοκληρωτική εξόντωση. Βρισκόμουν στη Σμύρνη στα 1917, όταν η Τουρκία διέκοψε τις σχέσεις της με τις Ηνωμένες Πολιτείες και δέχθηκα τις προφορικές και γραπτές εκθέσεις των εντόπιων Αμερικανών πού είχαν γίνει «αυτόπται μάρτυρες» των εκτεταμένων και απίστευτα φρικτών σφαγών εις βάρος των Αρμενίων των ετών 1915-16, μερικές απ' τις όποιες θα εκτεθούν εδώ για πρώτη φορά. Εγώ προσωπικά παρατήρησα, επαλήθευσα όμως και απ' άλλους την επαίσχυντη μεταχείριση των Χριστιανών κατοίκων του Νομού Σμύρνης και κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πολέμου και πριν
απ' την έκρηξη του. Ξαναγύρισα στη Σμύρνη αργότερα και έμεινα εκεί μέχρι το βράδυ της 13ης Σεπτεμβρίου 1922, οπότε η πόλη πυρπολήθηκε απ' το στρατό του Μουσταφά Κεμάλ και ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της εσφάγηκε και παρακολούθησα την εξέλιξη της Δάντειας εκείνης τραγωδίας, πού είναι ζήτημα αν υπάρχει παρόμοια της στην ιστορία του κόσμου.
Ένας απ' τους σκοπούς για τους οποίους έγραψα το βιβλίο αυτό, είναι για να κάμω γνωστή την αλήθεια σχετικά με σπουδαιότατα γεγονότα και να ρίξω φως επάνω σε μια περίοδο, κατά τη διάρκεια της οποίας διαπράχθηκαν κολοσσιαία εγκλήματα εις βάρος του ανθρώπινου γένους και ο Χριστιανισμός έχασε έδαφος στην Ευρώπη και στην Αμερική, όπως και στην Αφρική και την Εγγύς Ανατολή.
Αλλος ένας σκοπός είναι να δώσω στους ανθρώπους της εκκλησίας των Ηνωμένων Πολιτειών την ευκαιρία ν' αποφασίσουν αν θα θέλουν να συνεχίσουν να δαπανούν μέσα στην Τουρκία εκατομμύρια δολλάρια πού μαζεύονται με μικρούς και μεγάλους εράνους, για την υποστήριξη σχολείων, στα όποια δεν επιτρέπεται πειά να διαβάζεται η Αγία Γραφή η να διδάσκεται ο Λόγος του Χρίστου. Αναρωτιέμαι μήπως στην πραγματικότητα κάμνουν περισσότερο κακό παρά καλό στη Χριστιανική υπόθεση και στο Χριστιανισμό, υποστηρίζοντας ιδρύματα πού δέχτηκαν έναν τέτοιο συμβιβασμό.
Άλλος ένας σκοπός είναι ν' αποδείξω ότι η καταστροφή της Σμύρνης δεν ήταν παρά η τελευταία σκηνή ενός σταθερού προγράμματος εξοντώσεως του Χριστιανισμού σε όλο το μήκος και πλάτος της Παλαιάς Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, αφανισμού ενός αρχαίου Χριστιανικού πολιτισμού, ο όποιος στα τελευταία χρόνια είχε αρχίσει να πραγματοποιεί θαυμαστές προόδους και ν' ανανεώνεται πνευματικά, πράγμα, πού κατά μέγα μέρος ήταν το αποτέλεσμα των κόπων Αμερικανών ιεραποστόλων και διδασκάλων. Τα θαυμάσια ιδρύματα των τελευταίων, σκορπισμένα σε δλη την έκταση της Τουρκίας, τα όποια εστοίχισαν στον λαό των Ηνωμ. Πολιτειών 50 έως 80 εκατομμύρια δολλάρια, εκλείστηκαν η καταστράφηκαν ανεπανόρθωτα, εκτός από λίγες εξαιρέσεις, οι δε χιλιάδες των Χριστιανών δασκάλων και μαθητών τους εσφάγησαν η διασκορπίστηκαν. Η διαδικασία της εξοντώσεως αυτής πραγματοποιήθηκε στην διάρκεια μιας σημαντικής χρονικής περιόδου με καθορισμένο σκοπό, με σύστημα και με προσεκτικά διαλεγμένες εκ των προτέρων λεπτομέρειες και συντελέστηκε με απερίγραπτες ωμότητες προκαλώντας την καταστροφή αριθμού ανθρώπινων υπάρξεων μεγαλυτέρου από εκείνον οιουδήποτε άλλου διωγμού πού έλαβε χώρα μετά τον ερχομό του Χριστού.
Επί πολλά χρόνια παρακολουθούσα όλα αυτά τα γεγονότα και όταν εγύρισα στην Αμερική υστέρα απ' την τραγωδία της Σμύρνης και είδα τους ευημερούντος κατοίκους μαζεμένους στις βολικά θερμασμένες εκκλησίες τους με δυσκολία συγκρατήθηκα απ' το να σηκωθώ όρθιος και να φωνάξω: «Για κάθε προσήλυτο πού κάμνετε εδώ, κόβεται ο λαιμός ενός Χριστιανού εκεί πέρα· ενώ η πίστη σας χάνει έδαφος στην Ευρώπη και στην Αμερική, ο Μουσουλμανισμός συνεχίζει το έργο του στην Αφρική και στην Εγγύς Ανατολή με τη φωτιά και με το τσεκούρι».
Ένας άλλος λόγος είναι να επιστηθεί η προσοχή σχετικά με τη σκλήρυνση των ανθρώπινων καρδιών, πράγμα πού σημαίνει ότι από την εποχή του Γλάδστωνος και δώθε έχει αναπτυχθεί μια λιγώτερο ευγενής και περισσότερο ανέντιμη νοοτροπία. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο γεγονός, ότι η ευαισθησία των ανθρώπων αμβλύνθηκε από τονΠαγκόσμιο Πόλεμο, σε μεγάλο δε μέτρο είναι το αποτέλεσμα του υλισμού πού γκρεμίζει ολόκληρο τον πολιτισμό μας.
G. Η